Η ψαλτική παράδοση της Σκιάθου, επηρεάστηκε από την παρουσία των Κολλυβάδων στο νησί τον 18ο αιώνα, πράγμα που διαφαίνεται μέχρι σήμερα στην τοπική λειτουργική πράξη.
Σύντομα και αργοσύντομα, στιχηραρικά μέλη, όπως ο Πολυέλαιος, διαιρεμένος σε τέσσερεις στάσεις όπου εναλλάσσονται τέσσερις ήχοι (ο πρώτος, ο πλάγιος του πρώτου, ο βαρύς διατονικός και ο πλ. β’ νενανώ), αποτελούν γνώριμα ακούσματα στις αγρυπνίες της υπαίθρου, στα διάσπαρτα στο νησί εξωκκλήσια του. Αλλά και το αργοσύντομο στιχηρό ‘‘Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν’’, που ψάλλεται κατά την εορτή του Αγίου Γεωργίου, μαρτυρεί ανάλογη επίδραση. Τα κολλυβαδικά μελωδήματα τα κατέγραψε ο παπα-Γιώργης Ρήγας στο βιβλίο του ‘‘Μελωδήματα Σκιάθου’’.
Ακολουθεί ηχογράφηση των αναστάσιμων μεγαλυναρίων:
