Αρχιερατικό Συλλείτουργο για τον Άγιο Μάξιμο τον Γραικό και Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου

Συνεχίζονται οι πανηγυρικοί εορτασμοί στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου για τα 500 έτη από της μεταβάσεως του Αγίου Μαξίμου του Βατοπαιδινού, του επιλεγομένου Γραικού στη Ρωσία. Το Αρχιερατικό Συλλείτουργο άρχισε στις 6:30 π.μ. και τελέσθηκε με κάθε λαμπρότητα και ιεροπρέπεια σύμφωνα με την αγιορείτικη τάξη. Προεξήρχε ο εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος συλλειτουργούντων των άλλων δύο Αρχιερέων, Αρχιεπ. Βιέννης και Βουδαπέστης κ. Αντωνίου και Μητροπολίτου Άρτης κ. Καλλινίκου, των Αγιορειτών Καθηγουμένων και πολλών άλλων ιερομονάχων και ιερέων. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος διάβασε το μήνυμα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου για την επέτειο. Μαζί με την πανηγυρική τράπεζα και τη δέηση στο Καθολικό οι λατρευτικές εκδηλώσεις και Ακολουθίες προς τιμή του Αγίου Μαξίμου τελείωσαν στις 11:00 π.μ.

Μήνυμα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου

για την επέτειο από της μεταβάσεως

του Αγίου Μαξίμου του Βατοπαιδινού στην Ρωσία

Όσιώτατοι, o τε Καθηγούμενος Αρχιμανδρίτης κύριος Eφραίμ και οι λοιποί Πατέρες της εν Αγίω Όρει Ιεράς Βασιλικής, Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής του Βατοπαιδίου, τέκνα της ημετέρας Μετριότητος εν Κυρίω αγαπητά, χάρις είη και ειρήνη υμίν παρά Κυρίου.

Δια την καθ’ ημάς Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν αποτελεί διαχρονικόν ενδιαφέρον η ποιμαντική ευαισθησία και μέριμνα «υπέρ της οικουμένης, υπέρ της αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας» καθώς αυτή είναι, διά των υπογραφών και της γραφίδος των Θεοφόρων Πατέρων των Οικουμενικών και των Τοπικών Συνόδων, αλλά και διά της μακραίωνος πράξεως της Ε’Εκκλησίας, ή ετιμημένη εις το διακονείν «ν παντί καιρώ και πάση ώρα» το της ακαινοτομήτου Αλήθειας Μυστήριον.

Αύτη η της Ορθοδόξου πίστεως διδαχή, η Αλήθεια, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, διετρανώθη αποστολικώς εις τον τετραπέρατον κόσμον, ασφαλώς ως αποτέλεσμα της επελεύσεως του Παναγίου Πνεύματος, όμως, συγχρόνως και διά της βουλήσεως, των ενεργειών, των κόπων, και αυτού τούτου του αίματος αγίων προσώπων τα οποία, υπακούοντα εις το κέλευσμα της Εκκλησίας αλλά και εις την φωνήν της συνειδήσεως αυτών και μεταβάντα εις τόπους και προς λαούς, μετεποίησαν το τυχόν «άγριον» εις άγιον διά του κηρύγματος περί του εν Τριάδι προσκυνουμένου Θεού και της διά την σωτηρίαν ημών «μιά φιλανθρωπία» οικονομίας Αυτού.

Πρόσωπον τοιαύτης αποστολικής περιωπής είναι, μεταξύ άλλων, και ο Όσιος Πατήρ ημών Μάξιμος ο επικληθείς «Γραικός», του οποίου και τιμώμεν την πεντακοσιοστήν επέτειον από της αποστολής αυτού εις την ομόδοξον και θυγατέρα-αδελφήν Εκκλησίαν εν Ρωσσία, όπως επιστηρίξη και ενισχύση πνευματικώς τους αδελφούς εκείσε. Η μετάβασις του άγιου τούτου ανδρός αποτελεί συνέχειαν των πολλών εγκόπων προσπαθειών της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως διά τον φωτισμόν και συνεπώς την κατά Χριστόν πρόοδον των εν Βορρά αδελφών ημών, σεβομένης, εν ταυτώ, τας γλωσσικάς, κοινωνικάς και άλλας πολιτισμικάς ιδιαιτερότητας αυτών. Η έκφρασις ευγνωμοσύνης προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ο αμετάπτωτος σεβασμός και η υϊική αγάπη θα έδει όπως αποτελώσι τα διαχρονικά βιώματα των ευεργετηθέτων προς την Ευεργέτιδα Θεοτοκούπολιν Βασιλίδα.

Εις την ιστορίαν του μοναχισμού και μάλιστα του εν Άθω, εξέχουσαν θέσιν κατέχειη άρρηκτος σύνδεσις μετά του Σεπτού Κέντρου της Ορθοδοξίας καθώς πολλάκις η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία επέλεξε διά τας αποστολικάς αυτής πρωτοβουλίας πρόσωπα εκ της πληθύος των μοναχών, διότι μοναχός έστιν αυταπάρνησις, εκουσία υποταγή εις το θείον Θέλημα, ζην διά Χριστόν, ως ο Χριστός «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού», και εν Χριστφ, βιώνων την υψοποιόν ταπείνωσιν και την άδιάκριτον υπακοήν εις τον Προεστώτα ως μέσον και έκφρασιν της άπολύτου και άληθινής έλευθερίας.

Έπικοινωνούντες, διά των ημετέρων Γραμμάτων, κομιζομένων υπό του έκπροσώπου ημών, Ιερωτάτου Μητροπολίτου Δράμας κ. Παύλου, πεφιλημένου εν Χριστώ αδελφού και συλλειτουργού, προς υμάς τους εν οσιότητι βίου και ευλογημένη ασκήσει διάγοντας, εκφράζομεν, ως ο κανονικός Αρχιεπίσκοπος και αυτής της Θεοτοκολέκτου προεκτάσεως της καθ’ ημάς Πατριαρχικής Αυλής ήτοι του Αγιωνύμου Όρους Άθω, την πατρικήν αγωνίαν ήμών διά την διάσωσιν και περαιτέρω καλλιέργειαν του γνησίου εκκλησιαστικού φρονήματος και μοναχικού ζήλου κατ’ επίγνωσιν. Διότι μοναχισμός μακράν της Εκκλησίας δεν δύναται ίνα νοηθή.

Η υμετέρα Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, εν τη πλουσία ιστορία αυτής, απετέλει υπόδειγμα αφοσιώσεως προς την τροφόν του παναγιορειτικού μοναχισμού Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν. Αύτη η αφοσίωσις των μακαρία τη λήξει γενομένων προπατόρων υμών είναι ασφαλώς και η οδηγήσασα τα βήματα του εκ των αοιδίμων Προκατόχων ημών Νεοφύτου Η’ ως και του πρώην Αδριανουπόλεως Γρηγορίου, κατά σάρκα αδελφού του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Βυζαντίου, και άλλων, όπως έλθωσι προς εφησυχασμόν και περισυλλογήν εις το καθ΄υμάς πνευματικόν ενδιαίτημα. Συγχρόνως, όμως, αύτη η αφοσίωσις των προ υμών πατέρων είναι και η αιώνια παρακαταθήκη αυτών προς υμάς τους επιγενομένους διά την συνέχισιν της αυτής πορείας και διαφυλάξεως του αυτού φρονήματος. Ο αμετάθετος και απλανής προσανατολισμός εις τα άγια των άγιων της αμωμήτου ημών πίστεως, προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Οσιώτατα τέκνα εν Κυρίω της ημών Μετριότητος, δεν αποτελεί μόνον υποχρέωσιν εξωτερικήν και απλήν τινά διοικητικήν σχέσιν και έξάρτησιν, αλλά είναι ή πεμπτουσία συνόλου του πνευματικού υμών αγώνος και της αυθυποστάσεως υμών ως Αγιορειτών και δη Βατοπαιδινών μοναχών. Αύτη η αγία πατροπαράδοτος ιεροκανονική σχέσις, εκ πατρικών ημετέρων σπλάγχνων τρεφομένη, θα έδει όπως αποτελή εγκαύχησιν εν Κυρίωι διά πάντα Αγιορείτην μοναχόν και μάλιστα δι’ υμάς τους έχοντας πνευματικήν προέλευσιν εκ του εφ’ οσιότητι βίου διακριθέντος μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού και πολιστού της αθωνίτιδος ερήμου του και, μετ’ έμπονον προσευχήν, ακούσαντος εν οράματι φωνήν λέγουσαν: «Η Εκκλησία ευρίσκεται εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως». (Πνευματικαί εμπειρίαι Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού – Ιερά Μονή Καρακάλλου, «Ορθόδοξος Κυψέλη» 2005 σελ. 200).

Όθεν, από του μαρτυρικού Μεγάλου Μοναστηριού του Γένους ημών, από του Φαναρίου της Ρωμηοσύνης και της Οικουμένης, συμμετέχοντες διά του ημετέρου εκπροσώπου τη πανηγύρει υμών, επικαλούμεθα την εξ Ύψους δύναμιν εις τα κατά πνεύμα και «ου προς σάρκα και αίμα» παλαίσματα υμών, και επιδαψιλεύομεν προς πάντας υμάς, τον τε άγιον Καθηγούμενον Οσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην κ. Εφραίμ και την περί αυτόν ενασκουμένην Αδελφότητα, την Θεομητορικήν ευλογίαν και την Χάριν του δι΄ Αυτής σάρκα φορέσαντος και ένανθρωπήσαντος Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, Ου η Χάρις και το άφατον έλεος είσαν μετά πάντων υμών.

2 Ιουλίου 2018

Ο Κωνσταντινουπόλεως διάπυρος προς Θεόν ευχέτης Βαρθολομαίος