Τώρα είναι το 1821

Είναι 6.20 το απόγευμα. Ο μικρός πετιέται με φόρα, κοιτάζει το ψηφιακό ρολόι στην κουζίνα και φωνάζει: Τώρα είναι το 1821! Είχε περάσει ένα λεπτό. Μιαν ανασούλα δάφνης γέμισε την ατμόσφαιρα.

Η δασκάλα του, η κ. Φωτεινή -όνομα και πράγμα – από την αρχή της χρονιάς γεμίζει με την ελπίδα της την καρδιά του. Ένας χάρτης της Ελλάδας τους ταξιδεύει απ άκρη σε άκρη της επαναστατημένης πατρίδας. Το νηπιαγωγείο του έγινε καράβι για μεγάλα ταξίδια. «Σήμερα είμαστε έξω από την Τρίπολη! Ο Μωριάς ξεσηκώθηκε! Πως να σου πω τι έγινε στα Ψαρά;» και οι ήρωες στήνουν χορό! Ο καθένας με τα μικρά ή τα μεγάλα χαρακτηριστικά του, την δική του ιστορία και την αληθινή αγάπη του για την ελευθερία της πατρίδας.

Τι κι αν το σχολείο δεν είναι κρυφό. Είναι διαμεσολαβημένο. Η τηλεδιάσκεψη πασχίζει να μεταφέρει τα παιδιά σε μουσεία της Ελλάδας όπου βρίσκονται τα πραγματικά αντικείμενα των ανθρώπων που έγιναν ήρωες. Αλλά δεν είναι απτά. Βίντεο, εικόνες που χρωματίζονται… Η κ. Φωτεινή συνεχίζει με κάθε τρόπο το ταξίδι στην επαναστατημένη Ελλάδα έστω κι έτσι. Και ξαφνικά: Το 1821 είναι τώρα!

Περνάμε με το αυτοκίνητο έξω από τον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στον Εύοσμο. Χρειαζόμαστε μια απτή υπόμνηση για την γιορτή γιατί φέτος δεν θα μπορέσουμε να κυκλώσουμε με χορό, ντυμένοι τις φορεσιές, τον πανηγυρίζοντα ναό. Ούτε και πέρισυ μπορέσαμε! Λες να ξεχάσουμε πως ήταν αυτό το μεγάλο πανηγύρι της διπλής γιορτής; Κι όμως! Μια υπέροχη έκπληξη μας περιμένει: το καμπαναριό είναι ντυμένο με μια υψηλής ανάλυσης εκτύπωση όπως και οι δυο πλευρές του ναού! Χρώματα φωτεινά, εικόνες οικείες, μηνύματα για λευτεριά! Ο ναός είναι ντυμένος την γιορτή! Ενθουσιασμός και συγκίνηση και ελπίδα γεννιώνται μέσα μας!

Τώρα είναι τα 200 χρόνια από το 1821! Κάθε μέρα στις 18.21 το απόγευμα σκέφτομαι πως για τον μικρό το 1821 είναι ζωντανό. Περιμένει να ανοίξουν οι εκκλησίες, να γιορτάσει την επέτειο, να απολαύσει την ελευθερία! Ευχαριστώ τον παπά και τον δάσκαλο γι αυτό.    Όπως και τότε έτσι και τώρα και για πάντα.