Πρωτευουσιάνος μοναχός και Καυσοκαλυβίτης
4 Δεκεμβρίου 2021Χτυπούν απόψε τάλαντα σημαίνουν οι καμπάνες
σκιρτούν και κατανύγονται διάκοι, πιστοί, παπάδες.
Θείον, μεγάλο και σεπτόν, όσιον κι ερημίτην,
πρωτευουσιάνο μοναχό και Καυσοκαλυβίτην.
Στη μνήμη του ξημέρωμα στις δυο του δωδεκάτου
δεύτε πρεσπέσωμεν αυτώ και κλαύσωμεν σιμά του.
Άνθος Ευβοίας ιερόν, του Άθωνος το κλήμα
των Αθηνών αναψυχή αγιωσύνης δείγμα.
Πορφύριον πανόσιο δεύτε εν ετησίοις
αυτώ ομού συμψάλλωμεν θείοις ψαλμοίς και ύμνοις.
Στης αμαρτίας το στρατί και στης βουής την πόλη
εσπάρη και εβλάστησε Θεού το περιβόλι.
Καρποί γλυκείς κι αμάραντοι εφύτρωσαν στο κέντρο
μετάνοια, ταπείνωση απ’ της Εδέμ το δεντρο.
Το κατ’ εικόνα τίμησες ως σκεύος Παρακλήτου,
ομοίωσιν παρέλαβες την εκ του Παραδείσου.
Προστάτευε Πορφύριε τα τέκνα του Κυρίου,
και φύλαττε τη χώρα μας έως δυσμών ηλίου.
Στους πονεμένους τάχυνον και δώσε παρηγοριά,
στους πεινασμένους δράμε συ και δώστους μιάν ευλογιά.
Τις χήρες παραμύθησε, και βάστα τα ορφανά,
μεσίτευε στον Κύριο και εις την Παναγιά.
Τα βάσανά μου, Όσιε, βαραίνουν το κορμί μου,
κι οι αμαρτίες οι πολλές σαπίζουν την ψυχή μου.
Γι αυτό, πάτερ Πορφύριε, τούτη τη νύχτα, τώρα,
πρεσβεία εις τον Κύριο κάνε πριν ερθ’ η ώρα.
