Ευλογία από την υπακοή του υπέργηρου Μοναχού Καλλίνικου!

Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.

(Γλωσσική διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκο)

Κάποτε ο άγιος Καθηγούμενος μας [της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους] αρχιμανδρίτης Δοσίθεος  πρόσταξε τον αρσανάρη γέρο-Παχώμιο να ψαρέψει για την αδελφότητα.

Εκείνος υπάκουσε αμέσως, αλλά του ζήτησε έναν βοηθό για να του τραβά κομποσχοίνι, δηλαδή να προσεύχεται να τον βοηθήσει ο Θεός, διότι είχε τέτοια συνήθεια όταν ψάρευε.

Ο Καθηγούμενος για να μην απασχολεί νεωτέρους αδελφούς, οι οποίοι εργάζονταν στα διακονήματα, φώναξε τον υπέργηρο ήδη γέρο-Καλλίνικο [Ρουμάνος Μοναχός] και τον διόρισε να πάει στο ψαράδικο με τον γέροντα Παχώμιο για να τραβά κομποσχοίνι.

– Μα, Γέροντα, του αποκρίνεται ο Καλλίνικος, εγώ ψάρια δεν τρώγω. Άφησέ με εμένα.
– Όχι, του λέγει ο ηγούμενος, δεν έχω άλλον διαθέσιμο, θα πας η οσιότης σου και θα έχεις περισσότερο μισθό, επειδή ακριβώς δεν τρως.
– Να ‘ναι ευλογημένο Γέροντα.

Αφού έβαλε την συνήθη μετάνοια πήγε.

Και έβλεπες ψάρια, ψάρια!

Χόρτασε το Μοναστήρι, μέχρις ότου διέταξε ο ηγούμενος να παύσουν το ψάρεμα.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Λαζάρου Διονυσιάτη, «Διονυσιάτικαι διηγήσεις», Άγιον Όρος.