Συμπόσια στην έρημο!

Σχέδιο Ιωάννης Βράνος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ένας Ερημίτης δέχτηκε μια μέρα την επίσκεψι κάποιου συνασκητού του.

Σαν έφτασε η ώρα του φαγητού, είπε στον υποτακτικό του να ετοιμάση λίγη φακή και να βρέξη τα παξιμάδια, για να φιλοξενήσουν τον επισκέπτη.

Ο νέος έκανε όπως του είπαν.

Οι Γέροντες όμως απορροφημένοι από την πνευματική συζήτησι, που είχαν αρχίσει, έμειναν στη θέσι τους ως την άλλη μέρα το μεσημέρι, χωρίς να νοιώσουν πείνα ή νύστα ή κάποια κούρασι.

Τότε είπε πάλι ο Ερημίτης στον υποτακτικό του:
– Μαγείρεψε, τέκνον, λίγη φακή, να φάγη ο ξένος μας.
– Από χτες, Αββά, είναι όλα έτοιμα στην τράπεζα, αποκρίθηκε ο νέος.

Έτσι καθίσανε πια όλοι μαζί να φάνε.

***

Κάποιος άλλος Γέροντας επισκέφθηκε ένα από τους Πατέρας. Έψησε εκείνος λίγα όσπρια να τον φιλοξενήση.

Όταν έδυσε ο ήλιος, πρότεινε στον επισκέπτη του να πουν την προσευχή τους, πριν καθίσουν στην τράπεζα.

Ο άλλος δέχτηκε πρόθυμα.

Άρχισαν.

Τότε ο μεν ένας είπε απ’ έξω ολόκληρο το Ψαλτήρι, ενώ ο άλλος αποστήθισε τους δύο
μεγάλους Προφήτας.

Έτσι ξημερώθηκαν κι’ έφυγε ο επισκέπτης χωρίς κανένας από τους δύο να θυμηθή το φαγητό, που τους περίμενε στην τράπεζα.

***

Ο υποτακτικός κάποιου θεωρητικού Γέροντος διηγείτο στους Αδελφούς πως μια βραδιά έβαλαν τράπεζα να φάνε με τον Γέροντά του.

Ενώ ο νέος άρχισε να λέγη τη συνηθισμένη προσευχή του φαγητού, ο Γέροντας ήλθε σε έκστασι και προσηύχετο στην ίδια θέσι ακίνητος ως το άλλο βράδυ.

Φανέρωσε, ύστερα από πολλές παρακλήσεις, στον Αδελφό πως είχε αρπαγή ο νους του στα ουράνια και έβλεπε απόκρυφα μυστήρια.

Από το βιβλίο, «Γεροντικόν, Σταλαγματιές από την πατερική σοφία», έκδοση Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος «Λυδία», Θεσσαλονίκη 1987.