Γέροντας Σίμων Αρβανίτης, Οι γιατροί έμειναν με ανοιχτό το στόμα!

Γέροντας Σίμων Αρβανίτης.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μαρτυρία της Μ.Κ.* Ύπατης 2, Κάτω Χαλάνδρι, τηλ. (01)… 

Η Κ. Μ. αναφέρει το έξης μεγάλο θαύμα:
Ζούσα ήσυχα με την οικογένειά μου, τον άνδρα μου και τα τέσσερα παιδιά μου, όταν ξαφνικά βρέθηκα μπροστά σε μία μεγάλη δοκιμασία.

Μου παρουσιάστηκε ένα μικρό σπυράκι στο κεφάλι και σιγά-σιγά γέμισε όλο μου το σώμα
με φουσκάλες γεμάτες πύον. Ούτε τα μάτια μου δεν μπορούσα να ανοίξω.

Όλο το σώμα μου είχε γίνει μία πληγή, έτσουζε και πονούσα φοβερά.

Οι γιατροί και μάλιστα ένας γιατρός του Νοσοκομείου Πειραιώς ονόματι κος Κ. είπε, ότι είναι μία ασθένεια που δεν επιδέχεται θεραπεία και μαθηματικώς οδηγεί στον θάνατο.

Καθημερινώς γινόμουν χειρότερα και όλοι με αποφεύγαμε, φοβούμενοι μήπως η αρρώστια είναι κολλητική.

Τελικά, επειδή είχα και τα τέσσερα παιδιά μου μικρά και μάλιστα το μικρότερο 18 μηνών, αποφάσισαν οι δικοί μου και με πήγαν στο Νοσοκομείο Συγγρού.

Εκεί με ανέλαβε ο καθηγητής κος Σ., ο όποιος είπε, ότι η ασθένεια αυτή λέγεται «πέμφυξ» και ένας στους χίλιους ασθενείς είναι πιθανόν να επιζήση. Επομένως θα ήταν χαμένος κόπος, έστω και αν πήγαινα και στο εξωτερικό, διότι η ασθένεια εξελίσσετο αλματωδώς και είχε φθάσει σε πολύ επικίνδυνο σημείο.

Τότε μερικοί φίλοι του άνδρα μου, πνευματικά παιδιά του Αγίου Γέροντα, είπαν να πάνε στον Γέροντα να το πουν και να παρακαλέσουν να προσευχηθή εκείνος στον Θεό, να κάνη το έλεος Του για τα μικρά παιδιά.

Πράγματι, δ,τι δεν κατάφερε η επιστήμη, το έφερε η προσευχή του Γέροντα. Η κατάστασή μου από το χειρότερο άρχισε να εξελίσσεται ξαφνικά προς το καλύτερο.

Οι γιατροί έμειναν με ανοιχτό το στόμα.

Ομολόγησαν ότι πρόκειται περί θαύματος.

Φεύγοντας από το Νοσοκομείο μου έδωσαν φάρμακα και μάλιστα ισχυρή δόση κορτιζόνης και μου είπαν, ότι έπρεπε να τα παίρνω σε όλη μου την ζωή.

Όμως το θαυμαστό του άγιου Γέροντα δεν σταματάει εδώ. Συνεχίζεται.

Μετά δύο χρόνια έμεινα έγκυος και οι γιατροί είπαν ότι έπρεπε να κάνω έκτρωση, γιατί οπωσδήποτε λόγω των ισχυρών φαρμάκων που έπαιρνα, θα έφερνα στον κόσμο ένα παιδί άρρωστο.

Τότε με δάκρυα στα μάτια έτρεξα στον άγιο γέροντα και του είπα αυτά που συνέβαιναν. Εκείνος με σταθερή φωνή μου είπε, ότι πρέπει να δεχτώ το παιδί και να το φέρω στον κόσμο, γιατί η έκτρωση είναι φόνος — αντίθετος προς το θέλημα του Θεού.

Έτσι υπακούοντας στον Γέροντα και παρά τις πιέσεις των δικών μου, που έλεγαν να ακολουθήσω την επιστήμη, έφερα στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι, που άφησε πάλι άφωνους τους γιατρούς…

Όλα τα ονόματα αναγράφονται στο πιο κάτω βιβλίο.

Από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, 1901-1988), Η ζωή και το έργο του».