Μήπως ήταν ένας από τους αόρατους Μοναχούς;

(Σχέδιο Ιωάννη Βράνου).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

ξβ΄ Πόλεμος και βοήθεια Ιερομονάχου

Ιερομόναχος νέος που ασκήτευε μόνος του, κάποτε πολεμήθηκε ισχυρώς και μη δυνάμενος να αν­τέ­ξη τον σαρκικό πόλεμο απεφάσισε να βγη στον κόσμο, να α­πο­βά­λη το Σχήμα και να ζή­ση ικανοποιώντας τις επιθυμίες του.

Η χρηστότητα και η ευσπλαχνία όμως του Θεού προνόησε το εξής για την σωτηρία του  αδελφού.

Ενώ περίμενε κρυμμένος στην Δάφνη μέχρι την ώρα της αναχωρήσεως για τον κόσμο, ξαφνικά τον αναζητούσε ένας άγνωστος Γέροντας που πρώτη φορά τον έβλεπε.

Ήταν πολύ ηλικιωμένος, φο­ρού­σε παλαιά ράσα και μο­νο­λο­γού­σε:
«Ο πάπας, που είναι ο παπάς να εξομολογηθώ. Α­κούς, παπά μου, είμαι ογδόντα χρόνων και πώς μου συνέβη ο πειρασμός σ’ αυτή την ηλικία; Έκανα αυτό και αυτό (εξομολόγηση) και τη νύχτα δεν μπορώ να κοιμηθώ. Αλλά, ό,τι και αν συνέβη, δεν απελπίζομαι. Ποτέ δεν απελπίζομαι».

Του φίλησε το χέρι, του είπε το όνομα του και έφυγε. Ο ιερομόναχος σάστισε στην αρχή, γιατί όσα του είπε ήταν αυτά που συνέβησαν στον ίδιο και κατάλαβε ότι ο Θεός του απεκάλυψε τα δικά του και τον έστειλε για να τον δι­ορ­θώ­ση.

Ο ιερομόναχος ταν συνήλθε από την έκπληξη, έψαξε να βρη το θεόπεμπτο γεροντάκι άλλα αιτώ είχε χα­θή. Ρώτησε ποι­ος είναι ο τάδε, αλλά κα­νείς δεν τον γνώριζε.

Όταν ο ιερομόναχος επέστρεφε στο Κελλί του με μεγάλη και υπεράνθρωπη προσπάθεια, συνάντησε πριν από την είσοδο του Κελ­λιού του πάνω στο μονοπάτι ένα τεράστιο φίδι, σαν αυτά που έχουν στα τσίρ­κα, και μάλιστα χειμώνα καιρό, αρχές Δεκεμβρίου.

Τέτοια φίδια δεν υπάρχουν στο Άγιον Όρος, και ο αδελφός εννόησε ότι το μεγάλο φίδι ήταν ο διάβολος μεταμορφωμένος, ο αρ­χέ­κα­κος όφις, ο πλανών και πει­ρά­ζων τους μοναχούς.

Από το βιβλίο από την «Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση» Άγιον Όρος 2011.