Άγιος Φιλονείδης, επίσκοπος Κουρίου Κύπρου

Ο Άγιος Φιλονείδης έζησε και μαρτύρησε  κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, κατά τα έτη 300 μ.Χ. και ήταν επίσκοπος Κουρίου της Κύπρου. Για την μεγάλη χριστιανική δράση και τον αποστολικό του ζήλο, συνελήφθη μαζί με άλλους Χριστιανούς Κυπρίους στην καταγωγή , τον πρεσβύτερο Αριστοκλή, τον διάκονο Δημητριανό και  τον αναγνώστη Αθανάσιο, και φυλακίστηκαν στην φυλακή της Κύπρου.

Μαθαίνοντας ο ηγεμόνας από το στόμα τους ότι είναι Χριστιανοί, τον Άγιο Αριστοκλή τον έδειραν, του  έσκισαν την σάρκα και τον αποκεφάλισαν. Τους δε Δημητριανό και Αθανάσιο, βλέποντας ότι επέμεναν ακλόνιτοι στην πίστη του Χριστού, τους  βασάνισαν με διάφορους φρικτούς τρόπους  και έπειτα τους έριξαν  στην φωτιά και επειδή έμειναν  αβλαβείς  από αυτό το μαρτύριο καθώς τους προστάτεψε η Χάρη του Χριστού, πρόσταξε στην συνέχεια ο ηγεμόνας να τους αποκεφαλίσουν, τον Δημητριανό και τον Αθανάσιο. Έλαβαν όμως οι μάρτυρες αυτοί του Χριστού το στεφάνι της δόξας από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει την μνήμη τους στις 23 Ιουνίου εκάστου έτους. Πρώτα έχυσαν τα δάκρυα της ευγνωμοσύνης προς τον Κύριο Ιησού Χριστό, τα ευγνώμονα δάκρυα και έπειτα το αίμα τους.  Όπως γράφει ο Απόστολος των Εθνών, ο Απόστολος Παύλος  στην β’προς Τιμόθεον επιστολή του «Πάντες οί θέλοντες  ευσεβώς ζήν έν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β’Τιμ.3,12).

Όταν οι συγκρατούμενοι του Αγίου Φιλονείδη μαρτύρησαν, μετά από αυτό το γεγονός  και μάλιστα μόλις λίγες μέρες αργότερα, εξέδωσε ο Διοκλητιανός  επίσημο διάταγμα όπου  επιτρεπόταν στους ειδωλολάτρες να ατιμάζουν τα σώματα των Χριστιανών. Ο Άγιος Φιλονείδης όταν έμαθε για αυτό το διάταγμα για  να αποφύγει την βέβαιη ατίμωση από τους ασεβείς, ανέβηκε σε έναν ψηλό τόπο και έδεσε  το κεφάλι του και σκέπασε  το πρόσωπό του με το ένδυμά  του, γονάτισε για προσευχή, και  αφού προσευχήθηκε για πολλή ώρα, έριξε τον εαυτό του κάτω όρθιο. Πρωτού δε το σώμα του πέσει στη γη, η Αγία ψυχή του πέταξε προς τον Πλάστη και Δημιουργό της. Εκείνο τον καιρό, σε δύο  ανθρώπους που  περπατούσαν μακριά  απ’ την πόλη, τους φανερώθηκε μπροστά τους ο Άγιος Φιλονείδης να τρέχει φορώντας στεφάνι στο κεφάλι, να είναι αλειμμένος με μύρα  και να ευωδιάζει, να κρατάει κλαδιά βαΐων στα χέρια του και να λέει «Ευχαριστώ σοί, Χριστέ μου, ότι έν σοί νενίκηκα, διότι από τήν  επίγειον θύραν με ανεβίβασας είς τήν πύλην τών ουρανών».  Όταν, στην συνέχεια, οι περιπατητές έφτασαν κοντά στην πόλη, έγινε  άφαντος από αυτούς ο Άγιος Φιλονείδης. Μόλις έφτασαν στον τόπο εκείνο όπου  είχε πέσει το Άγιο σώμα του μάρτυρος Φιλονείδη, γνώρισαν οι περιπατητές  ότι αυτό το σώμα που έβλεπαν μπροστά τους ότι  ήταν εκείνου που τους είχε παρουσιαστεί μπροστά τους στον δρόμο έξω από την πόλη καθώς αυτοί περπατούσαν.  Τότε οι βάρβαροι αυτοί  άνθρωποι, καθώς αντίκρυσαν το σώμα αυτό στον δρόμο, το σήκωσαν και το έβαλαν μέσα σε σάκκο και το πέταξαν  στην θάλασσα. Καθώς  όμως έπεσε το Άγιο λείψανο του Αγίου Φιλονείδη στην θάλασσα, αμέσως η θάλασσα ταράχθηκε και το έβγαλε στην στεριά. Ύστερα από αυτό το θαυμαστό γεγονός, βρήκαν το τίμιο λείψανο του Αγίου Φιλονείδη Χριστιανοί άνθρωποι και το ενταφίασαν με τιμές.

Το μαρτύριο και το συναξάρι του Αγίου Φιλονείδη συνέγραψε ο τότε  επίσκοπος Αρίστων, ο οποίος αν και είχε φυλακισθεί και αυτός, ελευθερώθηκε στην συνέχεια και συνέταξε τον βίο του Αγίου Φιλονείδη.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη του Αγίου Φιλονείδη του επισκόπου Κουρίου της Κύπρου στις  17 Ιουνίου εκάστου έτους.

 Οι βάρβαροι ειδωλολάτρες όχι μόνο δεν κατάφεραν τίποτα με τα φρικτά βασανιστήρια που υπέβαλαν  στον Άγιο Φιλονείδη, αλλά ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο την πίστη του στον Έναν και Μοναδικό Αληθινό Θεό, τον Τριαδικό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.  Ο Άγιος αυτός Αρχιερέας, ο Άγιος Φιλονείδης υπέμεινε τα φρικτά βασανιστήρια με υπομονή, καρτερία και γενναιότητα . Μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του έψελνε και υμνούσε τον Ιησού Χριστό τον Λυτρωτή. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τους άλλους αγίους, τον Άγιο Αριστοκλή, τον Άγιο Δημητριανό και τον  Άγιο Αθανάσιο, όσο διαρκούσαν τα βασανιστήριά τους τόσο πιο πολύ μεγάλωνε ακόμη η αγάπη τους για τον Χριστό . Η άσβεστη φλόγα για τον Ιησού  Χριστό ήταν η δύναμη που τους στήριξε, τον Άγιο Φιλονείδη, τον Άγιο Αριστοκλή, τον Άγιο Δημητριανό και τον Άγιο Αθανάσιο, να υπομένουν τα φρικτά βασανιστήρια των βαρβάρων ειδωλολατρών.

Οι φλογισμένες καρδιές από πόθο Χριστού των μαρτύρων γίνονται φεγγοβόλες, αθάνατες. Η δύναμη της αγάπης τους για τον Χριστό ήταν το  στήριγμά τους  και η γλυκιά παρηγοριά τους.

Οι μάρτυρες αυτοί είναι αιώνιοι, δεν περιορίζονται από τον χρόνο ούτε από τον τόπο. Παρ’ ότι  ο Άγιος Φιλονείδης έζησε πολλούς αιώνες πριν, άφησε την  παρακαταθήκη της θυσίας του μαρτυρίου του, της ακλόνιτης πίστης του στον Χριστό και τους αγώνες του για την Χριστιανική πίστη. «Ο Φιλονείδης θυσίαν τό πρίν φέρων, Φέρει εαυτόν σωφροσύνης θυσίαν».

Οι βίοι των Άγιων είναι ζωντανά υπομνήματα του Ευαγγελίου στην ιστορία της Εκκλησίας. Οι άγιοι  αποτελούν δείκτες ζωής για τους πιστούς Χριστιανούς μέσα στον κόσμο. Η Εκκλησία τιμά τους αγίους και προβάλει την ζωή τους για την πνευματική καθοδήγηση και στήριξη των πιστών ανθρώπων.  Ο Θεός αναπαύεται στους αγίους όπως και οι άγιοι στον Θεό. Οι άγιοι αντανακλούν την Δόξα του Θεού στον κόσμο και ο Θεός γίνεται «Θαυμαστός έν τοίς αγίοις  αυτού».  Οι άγιοι ήταν φορείς του Αγίου Πνεύματος, οι εκλεκτοί στα μάτια του Θεού. Οι άγιοι μάρτυρες δεν παραδίδουν την εν Χριστώ αλήθεια μόνο με τον λόγο και την όλη βιοτή τους αλλά αποβαίνουν από Θεού μάρτυρες της πίστης με τα άφθαρτα, ακέραια και θαυματουργά λείψανά τους. Οι διωγμοί των πρώτων αιώνων ανέδειξαν αρκετούς μάρτυρες που ομολόγησαν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό.

Ο Άγιος Φιλονείδης  εν περίοδο διώξεων και ταπεινώσεων εκ μέρους των ειδωλολατρών, συνέχισε την αρχιερατική του διακονία και δίδασκε στο ποίμνιο τον δρόμο της αληθείας.