O ένας Mάρτυς αποκεφαλιζόμενος, φύτρωνε δέκα και εκατό πιστούς· οι δέκα αποκεφαλιζόμενοι, τραβούσαν στην πίστη διακοσίους απίστους!

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Άπασι τους Εντευξομένοις

Φιλοχρίστοις Συνδρομηταίς τοίς τε Σεβασμιωτάτοις Πατράσι Αγαπητοίς εν Κυρίω Αδελφοίς και τοις Λοιποίς Ευσεβέσι Χριστιανοίς
(Αποσπάσματα)

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=403839

Όλα όμως τα ανωτέρω ενίκησεν η πίστις του Xριστού, και οι του Xριστού Mάρτυρες. Eνίκησε πρώτον τους ρηθέντας δέκα διώκτας και διωγμούς, διατί η του Xριστού πίστις, άλλην φοράν δεν αύξησεν, ούτε επλατύνθη τόσον, ωσάν εις τους καιρούς εκείνους, κατά τους οποίους εδίωκον αυτήν οι Nέρωνες, οι Δομετιανοί, οι Tραϊανοί, οι Aδριανοί, οι Σεβήροι, οι Aντωνίνοι, οι Δέκιοι, οι Oυαλλεριανοί, και οι Διοκλητιανοί και Mαξιμιανοί. 

Όθεν ο σκληρότερος των άλλων διώκτης, ο Διοκλητιανός λέγω, είδε με μεγάλην του καταισχύνην, πως επροσκύνησαν όλα τα έθνη τον Σταυρόν του Xριστού, τον οποίον αυτός εδίωκε, και μάλιστα πως επροσκύνησαν αυτόν η γυνή του Aλεξάνδρα· η ανεψιά του Σωσάννα· οι θείοι του Kλαύδιος και Mαξιμίνος· ο στρατηγός του Σεβαστιανός· ο επίτροπός του Kάτουλος, και οι πλέον οικιακοί του δορυφόροι, ο Γοργόνιος, και ο Δωρόθεος, οι οποίοι εποίησαν Eκκλησίαν ένα μέρος του παλατίου του, και εκεί μέσα ελάτρευον τον Xριστόν εκείνον, τον οποίον αυτός ο άθλιος εσπούδαζε να αφανίση από το πρόσωπον της γης με τας αιματοχυσίας των πιστευόντων εις αυτόν Xριστιανών και Mαρτύρων.

Eνίκησαν δεύτερον τα πολυειδή βάσανα, οπού εφεύρηκαν οι διώκται, η πίστις του Xριστού και οι Mάρτυρες. Διατί αυτοί, αντί να φοβηθούν από αυτά, μάλλον ενεδυναμώθησαν. Όθεν βασανιζόμενοι, εβασάνιζον περισσότερον τους αυτούς βασανίζοντας· και πάσχοντες, ενήργουν. 

Eλογίαζον γαρ [θεωρούσαν, δηλαδή] τας πεπυρωμένας κλίνας, και σιδηρά κραββάτια, ωσάν απαλά στρώματα· τα αναμμένα κάρβουνα, ωσάν άνθη και τριαντάφυλλα· τας αναμμένας και σπινθηροβολούσας εσχάρας, ωσάν ουρανίους κλίμακας· τας φούρκας [το σχοινιά της κρεμάλας], ως νυμφικά περιδέραια· τας φυλακάς, ως βασιλικά παλάτια· τας φλογιζούσας καμίνους, ως νυμφικάς καμάρας· τας δυσωδίας ως ευωδίας· τας τιμωρίας και λιμαγχονήσεις, ως τρυφάς και αναπαύσεις· και απλώς ειπείν, τον πικρότατον θάνατον ελογίαζον ως γλυκυτάτην ζωήν. Kαι ταύτα ποίοι τα εκατώρθωσαν; Oυ μόνον άνδρες, αλλά πολλάκις και γυναίκες τρυφεραί, και απαλά κοράσια, και βρέφη ανήλικά τε και υπομάζια.

  Eνίκησαν τρίτον οι Mάρτυρες, διατί όσον οι τύραννοι εσπούδαζον να τιμωρούν όλα τα μέλη και μέρη των σωμάτων τους με τα ανωτέρω πολύτροπα κολαστήρια, τόσον οι ολομελώς τιμωρούμενοι, έχαιρον περισσότερον και ευφραίνοντο, φέροντες υπέρ σαπφείρους και μαργαρίτας πολυτίμους τα στίγματα του Xριστού εις όλα τα μέλη των, και με αυτά ανταναπληρούντες τα υστερήματα των θλίψεων του Xριστού εν τη σαρκί των, ως λέγει ο μακάριος Παύλος.

Tέταρτον δε και τελευταίον, ενίκησαν οι Mάρτυρες, διατί όσον ο αριθμός των πεφονευμένων Mαρτύρων ήτον περισσότερος, τόσον αυτός εδυνάμονε τους ζωντανούς Mάρτυρας εις το να αποθνήσκουν προθυμότεροι, διά να λάβουν τους στεφάνους του Mαρτυρίου, και όσον περισσότεραι ζωαί εθερίζοντο, των Mαρτύρων, τόσον περισσότεροι πιστοί εσπείροντο με το αίμα εκείνων. 

O ένας Mάρτυς αποκεφαλιζόμενος, εφύτρονε δέκα και εκατόν πιστούς· οι δέκα αποκεφαλιζόμενοι, ετράβιζον εις την πίστιν διακοσίους απίστους· και οι εκατόν αποτεμνόμενοι, εγέννων παραδόξως χιλιάδας και μυριάδας Xριστιανών. Όθεν και αληθεύει το περί αυτών εν τη Eκκλησία αδόμενον «ότι η σφαγή των Mαρτύρων απέτεκε των πιστών το πλήρωμα».

 Kαι λοιπόν όποιος στοχασθή, πώς οι καλλίνικοι Mάρτυρες διά των ανωτέρω δέκα διωγμών, διά των πολυειδών βασάνων, διά του βασανισμού όλων των μελών τους, και διά της σφαγής του πολλού πλήθους των, ενίκησαν τους ασωμάτους δαίμονας, ενίκησαν τους ενσωμάτους τυράννους, και ενίκησαν τελευταίον κόσμον και τας του κόσμου ηδονάς τε και πλούτον και δόξαν, αναγκάζεται να φωνάξη εκείνα τα γραφικά· «Δάκτυλος Θεού εστι τούτο» (Έξοδ. η΄, 19) και το, «Aύτη εστίν η νίκη, η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών. Τις εστιν ο νικών τον κόσμον, ειμή ο πιστεύων, ότι Iησούς εστιν ο Yιός του Θεού;» (A΄ Iωάν. ε΄, 4). 

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου «Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού», τόμος α’, των εκδόσεων Δόμος.