Οσιομάρτυρας Γεράσιμος Καρπενησιώτης, Το μαρτύριό του, η θεραπείας της ταλαιπωρημένης από πυρετό, η ευωδία του λειψάνου του!

Οσιομάρτυρας Γεράσιμος Καρπενησιώτης. Εικόνα από την ιστοσελίδα https://orthodoxoiorizontes.gr/

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Παραλαβών λοιπόν ούτος [ο υπουργός των Στρατιωτικών της Τουρκίας] τον άγιον Μάρτυρα [τον οσιομάρτυρα Γεράσιμο τον Νέο τον Καρπενησιώτη], καθυπέβαλεν εις μύρια βασανιστήρια ως ζοφερός [σκοτεινός] και άσπλαγχνος δαίμων, επί δεκαπέντε ολόκληρα ημερονύκτια, μετά την παρέλευσιν των οποίων εξεδόθη η τελευταία κατ’ αυτού θανατική απόφασις, διά ξίφους.

Όθεν λαβόντες τον ευλογημένον Γεράσιμον οι υπηρέται του σατανά και του σκότους και έχοντες μεθ’ εαυτών και τον δήμιον δενεεεεεεε έπαυσαν προτρέποντες αυτόν εις την ασέβειαν καθ’ όλον το διάστημα, έως ότου έφθασαν εις τον τόπον της καταδίκης.

Αλλ’ ο μαθητής του Χριστού ουδόλως απεκρίνετο εις αυτούς, εξαιτούμενος [ζητώντας] μόνον συγχώρησιν από των εν τη οδώ Χριστιανών [από τους Χριστιανούς που συναντούσε στον δρόμο], και ως πρόβατον επί σφαγήν ήγετο [τον οδηγούσαν] εκεί όπου έμελλε να θανατωθή.

Τότε διέταξεν αυτόν ο δήμιος να γονατίση και ευθύς ο Μάρτυς πλήρης χαράς και αγαλλιάσεως εγονάτισε κατ’ Ανατολάς έχων εστραμμένον το πρόσωπον και λέγων· «Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη Βασιλεία σου».

Αλλ’ ο δήμιος εννοήσας τον σκοπόν του Μάρτυρος δι’ ον [για τον οποίο] εστράφη προς Ανατολάς, επέστρεψεν αυτόν προς Δυσμάς, αλλά και πάλιν ο άγιος Μάρτυς προσποιούμενος, ότι δεν ίστατο καλώς, έστρεψε το δεύτερον κατά Ανατολάς.
Και πάλιν όμως ο δήμιος έστρεψεν αυτόν προς Δυσμάς, αλλά και πάλιν, το τρίτον, ο Μάρτυς έστρεψε προς Ανατολάς.
Διό και σφόδρα αγανακτήσας ο δήμιος μετά βίας και ορμής κατήγαγε το ξίφος, και ούτως απέτεμε την πάντιμον και αγίαν αυτού κεφαλήν, ήτις και μετά τον χωρισμόν από του σώματος έμεινε φαιδρά [χαρούμενη] κατά την όψιν επί ικανόν [αρκετόν] χρόνον.

Το δε άγιον και μαρτυρικόν αυτού σώμα έμεινε γονατιστόν και όρθιον εν σχήματι προσευχομένου πλέον του ενός τετάρτου της ώρας και κατόπιν έπεσεν ηρέμα ως κοιμηθέν, ουδόλως δε ταραχθέν ή τιναχθέν, ως ταράττονται φυσικώς τα σώματα των αποτεμνομένων καταδίκων [το σώμα του έπεσε ήρεμα σαν να κοιμήθηκε, και δεν ταράχθηκε, ούτε τινάχτηκε όπως τινάζονται τα σώματα των καταδικών που τους κόβουν τα κεφάλια].

Συνέδραμε δ’ εκεί όπου ήτο ο νεκρός του ενδόξου Μάρτυρος Γερασίμου πλήθος ικανόν ευσεβών Χριστιανών, και οι μεν έλαβον μέρος εκ των ιματίων αυτού, οι δε εκ των τριχών της ιεράς αυτού κεφαλής.
Ταυτοχρόνως δε εις Χριστιανός εκ της νήσου Μυκόνου, καλούμενος Χριστόδουλος, λαβών ολίγας τρίχας εκ της μαρτυρικής κεφαλής μετέβη εις τον οίκον ένθα κατέλυε [στον οποίο έμενε], όπου ευρίσκετο γυνή πυρέσσουσα [η οποία είχε πυρετό] και δεινώς κλονιζομένη [φοβερά ταλαιπωρημένη], πάσχουσα επί συνεχή έτη, ήτις, αφού εκαπνίσθη διά των τριχών τούτων, ως ευλαβής, έλαβε την ίασιν αυτής.

Ούτω λοιπόν ετελείωσεν ο ένδοξος Οσιομάρτυς και του Χριστού στρατιώτης Γεράσιμος, ο εκ της του Καρπενησίου γης, το κλεινόν [ένδοξο] μαρτύριον δεχθείς εν τη βασιλίδι των πόλεων, τη του Κωνσταντίνου του πρώτου Ορθοδόξου βασιλέως, εν έτει σωτηρίω ͵αωιβ’ (1812) μηνός Ιουλίου γ’ (3η) ημέρα Τετάρτη, εν τόπω καλουμένω οθωμανιστί Μπαμπά χουμαΐ εγγύς της πλατείας του περιωνύμου ιερού ποτε Ναού της Αγίας Σοφίας.

Το δε πάντιμον και σεπτόν αυτού λείψανον μετά της αγίας αυτού κεφαλής παρέλαβον Χριστιανοί φιλομάρτυρες και φιλόχριστοι, αφού έδωσαν αρκετά χρήματα εις φύλακας και ενεταφίασαν εν τη μικρά νήσω Πρώτη τη κατέναντι του Βυζαντίου, εντός του Ναού της εκεί ιεράς Σταυροπηγίου Μονής, της σεμνυνομένης εν τω ονόματι της θείας Μεταμορφώσεως.

Μετά τριετίαν δε μετεκομίσθη υπό του Γέροντος του Μάρτυρος Κυρίλλου Ιερομονάχου εις την Πατριαρχικήν και σεβασμίαν Μονήν του Πυρσού εν Καρπενησίω ως ο του Αγίου Οσιομάρτυρος πόθος και όπερ αναδίδει ευωδίαν άρρητον, παρέχον ιάματα δαψιλή εις τους μετά πίστεως και ανυποκρίτου ευλαβείας προς αυτό προσερχομένους.

Από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Ιούλιος, τόμος 7ος.