Το όραμα Ιωάννου Καποδίστρια: Μέγα το της θαλάσσης κράτος. (Κύπρος, Μητέρα Ελλάδα, Μεγάλη Ελλάδα, Σαρδηνία)
27 Σεπτεμβρίου 2024Σαφώς ως έχει διατυπωθεί η Magna Graecia είναι ένα σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού γνωστού και ως «Europa Nostra», γι’ αυτό η γενική κοινωνική και γεωπολιτική ιστορία μας έχει αποδείξει ότι, ό,τι είναι αληθινό και έχει υγιή πνευματικά θεμέλια αργά ή γρήγορα γίνεται μια αιώνια και ισχυρή πραγματικότητα, με την οποία ασχολείται και ωφελείται, ο άνθρωπος και η επιστήμη δημιουργικά και διδακτικά.
Κανένα ιστορικό ψέμα και καμία ουτοπία δεν διαρκεί αιώνια, γιατί καμία νοσηρή κατάσταση ή θεωρία δεν αντέχει στο χρόνο και στο ανθρώπινο γίγνεσθαι. Η διάλυση της οργάνωσης του ευρωπαϊκού ιστορικού νότου με την εφαρμογή των διαφόρων μορφών βίας εις βάρος ενός ιστορικού λαού και ομιλώ κυρίως απ’ το έτος 1861, με τη δημιουργία ενός τεχνιτού ιταλικού έθνους, που δεν υπήρχε στο παρελθόν, ήταν ένα κακό κοινωνικό και γεωπολιτικό πείραμα. Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων το πλήρωσαν με τη ζωή τους και εκατομμύρια άλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, απ’ τη Μεγάλη Ελλάδα μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος Κόσμου και κυρίως στη Λατινική Αμερική και Αργεντινή όπου υπολογίζεται σήμερα να είναι στα 20 εκατομμύρια απ’ τη Μεγάλη Ελλάδα, όπως μας αναφέρουν οι εκεί επιστήμονες.
Στο επίκεντρο της ύπαρξης των λαών και των εθνών βρίσκεται ο πολιτισμός και η πνευματικότητα που δημιουργούν διαχρονικά. Τα σύγχρονα κινήματα στη Magna Graecia δηλώνουν ότι όλοι μαζί θέλουν και μπορούν να συνεργαστούν, για ένα ευρωπαϊκό όραμα δημιουργικής ενότητας, αλλά και αυτονομίας. Το κράτος του Βορρά οδήγησε τον ευρωπαϊκό Νότο σε παρακμή, για να έχει τα αρνητικά ρεκόρ σε οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες. Σήμερα, είναι κοινωνικό και επιστημονικό καθήκον να αναδείξουμε αυτή τη κοινωνική ανισότητα και τη γεωπολιτική σημασία, ώστε να ενώσουμε τον Ελληνισμό και να επιτύχουμε το θαυμαστό Όραμα του ανιδιοτελή κυβερνήτη μας Ιω. Καποδίστρια.
Η πολύ-πολιτισμική πόλη της Νάπολης – ως Νέα Πόλη, μαζί με όλη τη Μεγάλη Ελλάδα μας υπενθυμίζουν αρκετές φορές ότι όλοι μαζί οι λαοί μπορούμε, για τη δημιουργική κοινωνικο/πολιτική της καλής συνεργασίας των Ευρωπαίων Πολιτών και Όλων των Ελλήνων όπου γής.[1] Τα εκατομμύρια Ελλήνων που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν απ’ τις εστίες τους, κι απ’ τη Μεγάλη Ελλάδα στα πέρατα της Οικουμένης, είναι έγκλημα κατά του ανθρώπου και της ανθρωπότητας. Αντίστοιχα και απ’ την καθ’ ημάς Ανατολή με τη φοβερή προδοσία και Μικρασιατική καταστροφή το έτος 1922, όπου στάλθηκε ο ένδοξος ελληνικός στρατός έως και έξω από την Άγκυρα για τα πετρέλαια της Μοσούλης.
Κι όταν οι «φίλοι» φράγκοι μας εγκατέλειψαν, εκδηλώθηκε η βαρβαρότητα της γενοκτονίας απ’ τον Κεμάλ (τον οποίο ο Βενιζέλος πρότεινε για νόμπελ ειρήνης, ποιόν τον σφαγέα;) και σφαγιάστηκαν οι έλληνες σαν τα ζώα, κι όσοι σώθηκαν έφυγαν ή με τη βία υποδουλώθηκαν. Τα κόκκαλά τους τα φόρτωσαν πουλώντας τα σε γαλλικά πλοία για καλυντικά. Θυμάμαι μας τα έλεγε με πόνο τόσο ο γέροντας Παϊσιος στην Παναγούδα, όσο και ο παππούς μου Αλέξιος Παναγόπουλος ως στρατιώτης του μηχανικού έως έξω από Άγκυρα και αιχμάλωτος στη Σμύρνη και ως εκ θαύματος διασωθείς επέστρεψε για να ζήσει έως τα 97 έτη και να μας τα διηγηθεί δια ζώσης ότι στη Σμύρνη δεν ήταν συνωστισμός και πράσινα άλογα που ισχυρίζονται αδιάβαστοι καθηγητές πανεπιστημίων, επιζήμιοι, για τη νέα γενιά μας.
Με το πέρασμα του χρόνου λέγεται ότι γιατρεύονται οι πληγές, κι ίσως να ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, να αποκατασταθεί η κοινωνική αλήθεια και η επανένωση όλων των Ελληνικών Μεσογειακών Λαών και Αποικιών, με τη δημιουργία στο κέντρο της Μεσογείου μιας μεγάλης Ευρωπαϊκής Κρατικής και Πολιτειακής Πραγματικότητας, όπως οραματίσθηκε ο Καποδίστριας. Άραγε μήπως είναι σήμερα πολιτισμικά και κοινωνικά εφικτό να γίνει αυτό μία ισχυρή πραγματικότητα; Μήπως είναι κοινωνικό καθήκον και ιερό στη μνήμη του κυβερνήτη, αλλά και γεωπολιτικά, η επίτευξη αυτού του ενωτικού σκοπού σήμερα.
Μήπως η δημιουργία μιας Ελληνικής Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών πληθυσμών εκ των κρατών της Μεσογείου με απώτερο σκοπό τη συνέχεια της δημιουργίας ενός Μεσογειακού Ευρωπαϊκού αυτόνομου μορφώματος και ιδεώδους, σύμφωνα με το όραμα του Ιωάννου Καποδίστρια, θα πρέπει να μας ανησυχήσει; Η Πολιτισμική Πρωτεύουσα αυτού του γεωγραφικά και γεωπολιτικά τεράστιου θαλάσσιου Μεσογειακού Ευρωπαϊκού ιδεώδους θα μπορούσαν να γίνει και πάλι η Μεγάλη Ελλάδα και οι Συρακούσες (ή το Ναύπλιο του Καποδίστρια), οι οποίες ήταν η μεγαλύτερη αρχαιοελληνική πόλη και στην κλασική εποχή.
Σας ερωτώ μήπως είναι η ώρα να πραγματοποιηθεί σήμερα το όνειρο του ανιδιοτελή κυβερνήτη Ιωάννου Καποδίστρια, του πρώτου κυβερνήτη του Νεοελληνικού Κράτους (1828-1831), με καταγωγή της οικογένειάς του απ’ την Ίστρα και το παραθαλάσσιο Κόπερ, σήμερα της Σλοβενίας, σε απόσταση οδική 20 λεπτών από Τεργέστη. Ο οποίος σχεδίαζε τη δημιουργία ενός τέτοιου κοινωνικό-πολιτικού-κρατικού Μεσογειακού Ευρωπαϊκού Συνδέσμου που θα συμπεριλάμβανε τη Σικελία, τη Κάτω Ιταλία, την Ελλάδα, τη Κύπρο, ακόμα και τη Σαρδηνία, έχοντας υπόψη το πρότυπο της οργάνωσης που επέφερε ο ίδιος στην Ελβετία με τα καντόνια. Η ναυμαχία του Ναυαρίνου εξυπηρέτησε κυρίως την δίοδο της Αγγλίας στις Ινδίες, ενώ το νέο-ελληνικό κράτος αναδείχθηκε από τη ρωσική συνθήκη της Ανδριανούπολης το 1829.
Η Μεγάλη Ελλάδα σήμερα έχει αρκετό πληθυσμό, όπως το ίδιο και στην αρχαιότητα όπου οι πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας, είχαν γίνει πιο πολυπληθείς σε αριθμό κατοίκων απ’ τις πόλεις της Μητέρας Ελλάδας. Ένα σπουδαίο αποτέλεσμα αυτής της Πανελληνικής και Πανευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορεί να είναι και η κοινωνική και πολιτισμική σύνδεση με όλα τα εκατομμύρια των αρχαιο-ελληνικών μεσογειακών πληθυσμών, αλλά και της Ευρύτερης Διασποράς, ως «μέγα το της θαλάσσης κράτος» του οράματος του Καποδίστρια. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πολιτειακό οργανισμό και συνομοσπονδία με μέσα όλα τα σχεδόν 120 εκατομμύρια ελλήνων που ζουν σε όλο τον πλανήτη γη, που έχουν ελληνική και αρχαιοελληνική καταγωγή, κι ας μη μιλούν σήμερα την ίδια γλώσσα.
Εάν αυτή η κοινωνική πραγματικότητα γίνει γεωπολιτικό γεγονός με γεωστρατηγικό ρόλο στη διευρυμένη Ευρώπη των Πολιτισμών και των Λαών, το ελληνικό μεσογειακό κράτος, μέσα στην ελληνική λίμνη της μεσογείου είναι σημαντικό. Καθότι τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί ένας κοινωνικός αγώνας για τη προβολή και πολιτισμική ανεξαρτησία της Μεγάλης Ελλάδας και την αύξηση της πνευματικής και πολιτισμικής ένωσης με τη Μητέρα Ελλάδα και τη Κύπρο. Οι πνευματικές και πολιτικές δυνάμεις ωθούν στη νέα γεωπολιτική τάξη, με ιστορικές αξίες, με τα ιδανικά της αρετής που επέλεξε ο γνωστός σε όλους μας ήρωας Ηρακλής, κι όχι του δρόμου της κακίας.
Οι Εφιάλτες, οι Δοσίλογοι και οι Νενέκοι που μας πρόδωσαν, εξυπηρέτησαν βέβαια όχι δωρεάν, τα ξένα συμφέροντα. Απαιτείται η ενεργή συμμετοχή των πολιτών στα κοινά ειδικά σήμερα, με επαναφορά στους νομικούς θεσμούς του συστήματος της αρχαιο-ελληνικής οργάνωσης του θεσμού της Άμεσης Δημοκρατίας της πόλης-κράτος. Ελεύθερες υπάρξεις και ελεύθερα «πολιτικά όντα» κατά τον Αριστοτέλη, σήμερα, για να διαφωτιστεί και να διασωθεί και πάλι ο νέος ευρωπαϊκός και ελληνικός κόσμος της Ευρώπης, κι όχι φιέστες σατανιστικές με την λήξη των ολυμπιακών αγώνων στο παρίσι του 2024, που αμαύρωσε τον τίτλο του ως πόλη του φωτός.
Η αδελφότητα, η εντιμότητα, η αλήθεια, τα ιδανικά, θα είναι πολύ σημαντικά σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή περιφέρεια. Ο αρχαιοελληνικός κόσμος υπήρξε πάντα Φώς του Κόσμου και σταθεροποιητικό στοιχείο για την ανθρωπότητα και την Ευρώπη. Στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης της Εσπερίας, εκατοντάδες άνθρωποι στη Δύση έχασαν τη ζωή τους ή ταλαιπωρήθηκαν απ’ το φράγκικο θρησκευτικό φανατισμό, ενώ την ίδια χρονική στιγμή στη Μεγάλη Ελλάδα και τη Μητέρα Ελλάδα η αντίστοιχη πρακτική θεωρήθηκε ξένη προς τα ελληνικά ήθη και έθιμα και δεν προχώρησε στη κοινωνία. Παρότι στην νοτιοανατολική Μεσόγειο υπήρχε ο ισλαμικός φονταμενταλισμός κι ο σκοταδισμός, το ελληνικό μέτρο και η αρμονία ήταν η ισορροπία ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Τα κινήματα στη Magna Graecia δηλώνουν ότι όλοι μαζί μπορούν να συνεργαστούν για ένα γεω-πολιτισμικό κίνημα. Οι πολιτικές ταμπέλες του τύπου «δεξιός», «αριστερός», «κεντρώος», κλπ., είναι σήμερα ταμπέλες άνευ ουσίας, κι οι οποίες απλώς δίχασαν, επειδή ωφελήθηκαν νενέκοι και δοσίλογοι και σήμερα κάποιοι απ’ αυτούς ως πολιτικοί μας καταδυναστεύουν οικτρά.
Οι αρχαίοι Πελασγοί κατοικούσαν και στις δύο περιοχές της Μεσογείου, οι Μινωίτες έκαναν αρκετές αποικίες στην Απουλία και τη Σικελία. Οι Μυκηναίοι έφτιαξαν μικρά χωριά ως εμπορικούς σταθμούς ανεφοδιασμού για τα πλοία τους προς το Νότο έως και τη Δαλματία και την Αντίβαρη. Ο αποικισμός της αρχαϊκής και της κλασικής περιόδου, οδήγησε στην ίδρυση περισσότερων από -80- πόλεων. Αρκετοί θα μετακομίσουν κι απ’ τη Πελοπόννησο και την γενέτειρά μου Αχαϊα, έτσι ώστε έως σήμερα να διατηρούν την ονομασία «Ακτή των Αχαιών», που είναι μια γεωγραφική έκταση στη Σικελία που βλέπει προς τη νήσο Κέρκυρα. Η επέκταση των ελλήνων έγινε με πλοία ήδη απ’ τον 7ο αιώνα προ Χριστού, ακόμα και στην αρχαιοελληνική πόλη Αντίβαρις και τη πόλη του βασιλέα Κάδμου τη γνωστή Τίβατ και τη Βουθόη του σημερινού Μοντενέγρο και το Ντουμπρόβνικ και το Τσαβτατ (Επίδαυρος).
Με τη κυριαρχία του Μεγάλου Κωνσταντίνου και τη διοίκηση του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους ως χριστιανικού κράτους με ανεξιθρησκεία και σημαία το Σταυρό «εν τούτω νίκα» (που σήμερα θέλουν να βγάλουν από το Ιερό Βήμα), η Αδριατική Θάλασσα θα μπορέσει να έχει και στις δύο ακτές της αδριατικής τους ελληνικούς πληθυσμούς μικρές πόλεις-κράτη, με οργανωμένους σταθμούς ανεφοδιασμού πλοίων. Επίσης, και κατά τη περίοδο της εικονομαχίας στο Βυζάντιο και κατά τη διάρκεια των πολέμων με τους Άραβες και τους Πέρσες θα βρούν εκεί καταφύγιο πολλοί έλληνες από τη μητέρα ελλάδα. Αλλά και αργότερα απ’ τη πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453) και τη θυσία του Κων/νου Παλαιολόγου υιού της σέρβας Έλενας κατόπιν αγίας Υπομονής (η κάρα της στη μονή οσίου Παταπίου Λουτράκι) και κατόπιν λόγω της Οθωμανικής τουρκικής σκλαβιάς χιλιάδες άνθρωποι απ’ τη Μητέρα Ελλάδα, θα θελήσουν κατά καιρούς να καταφεύγουν για προστασία στη Μεγάλη Ελλάδα.
Ο λαός της Μεγάλης Ελλάδας ανέδειξε μεγάλες μορφές του πνεύματος και της επιστήμης: Αρχιμήδης, Πυθαγόρας, Νοσσίς, Σαπφώ, Γοργίας, Εμπεδοκλής, Πλάτων, Φιλόλαος, Θεόκριτος, Στησίχορος, Αισχύλος, Ίππασος, Αρχύτας, Ηρόδοτος, Ξενοφάνης, Αλκμέων, Παρμενίδης, Ζήνων, Ζεύξις, Αρχέστρατος, Αριστόξενος, Ζάλευκος, Χάρωνδας, Δημοκήδης και τόσοι άλλοι και ο γνωστός ήρωας της Σαλαμίνας ο Φαύλος, που επάνδρωσε τα πλοία του απ’ τον Κρότωνα, για να πάει να βοηθήσει αποτελεσματικά στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, εναντίον των κατακτητών Περσών που ήθελαν να κυριεύσουν όλη την Ευρώπη.
Το ιστορικό όνομα «Μεγάλη Ελλάδα» δεν καθιερώθηκε εντελώς τυχαία. Οι Συρακούσες υπήρξαν η μεγαλύτερη και η πολυπληθέστερη πόλη, καθώς και η ωραιότερη πόλη του ευρωπαϊκού αρχαιοελληνικού κόσμου στη Μεγάλη Ελλάδα. Οι πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας είχαν αναρίθμητες πρωτιές στους αρχαιοελληνικούς Ολυμπιακούς αγώνες και στόλιζαν όλα τα Πανελλήνια Ιερά της αρχαίας Ελλάδας. Όσα και να παρουσιάσω εδώ ή να περιγράψω, δεν θα μπορέσω άριστα να αποδώσω το υψηλό μεγαλείο των ιστορικών πόλεών τους και των ιερών προγόνων τους, το μεγαλείο αυτό γνώριζε πολύ καλά ο Ιω. Καποδίστριας.
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν απ’ τους πρώτους που ασπάστηκαν τη διδασκαλία του Χριστιανισμού και τον μεταλαμπάδευσαν σε όλη την Ευρώπη. Αυτό το μαρτυρούν οι σπάνιοι πρωτοχριστιανικοί ναοί και τα ιστορικά και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Με το διάταγμα των Μεδιολάνων και την ανεξιθρησκία επί του Μεγάλου Κωνσταντίνου με τη σημαία του Σταυρού και την εδραίωση του Χριστιανισμού, έγιναν οι ωραίοι αρχιτεκτονικοί βυζαντινοί ναοί, με τη ξεχωριστή και ιδιαίτερη τέχνη τους, καθώς και τα ξεχωριστά βυζαντινά μοναστήρια τους. Αυτός ήταν ο επίσκοπος των εκτός του ιερού βήματος, διότι ο επίσκοπος καθόταν εντός και όπισθεν της Αγίας Τράπεζας. Σήμερα πήραν τα άμφια του αυτοκράτορα πέρα από τον εθνάρχη πατριάρχη, καταχρηστικά ο κάθε τοπικός επίσκοπος και σου λέει σήμερα βγάλτε το Σταυρό, από το ιερό βήμα, αντί να σου πει ξαναφορώ το Φαιλόνιο.
Εκεί, αναδείχθηκαν οι μεγάλες μορφές του χριστιανικού πνεύματος, έως και τη βυζαντινή περίοδο. Μεταξύ των πολύ γνωστών Αγίων συγκαταλέγονται η Αγία Λουκία απ’ τις Συρακούσες, η Αγία Αγάθη απ’ τη Κατάνη, ο Άγιος Νικόλαος στο Μπάρι απ’ τη Μικρά Ασία, ο Άγιος Αθανάσιος επίσκοπος Μεθώνης απ’ τη Μεσσήνη, ο Άγιος Ανδρέας απ’ τη Μεσσήνη, οι Άγιοι Γρηγόριος, Θεόδωρος και Λέων απ’ τη Σικελία, ο Άγιος Λέων απ’ τη Καλαβρία, ο Άγιος Λουκάς απ’ το Ταυρομένιο, ο Άγιος Νικήτας, ο Άγιος Νικόλαος απ’ τη Σικελία ή τη Καλαβρία, ο Άγιος Νικηφόρος Εξακιονίτης, ο Άγιος Νίκων απ’ τη Νάπολη, ο Άγιος Παύλος απ’ τη Σικελία αργότερα επίσκοπος Κορίνθου, ο Άγιος Πέτρος απ’ τη Σικελία αργότερα επίσκοπος στο Άργος, ο Άγιος Πέτρος απ’ τις Συρακούσες, ο Άγιος Συμεών απ’ τις Συρακούσες, οι Άγιοι Φιλάδελφος και Αλφειός. Αρκετοί απ’ τη Μεγάλη Ελλάδα πέρασαν στη Μητέρα Ελλάδα, όπου έζησαν και αγίασαν με τον υποδειγματικό βίο τους. Όταν δυστυχώς σε όλη τη Μητέρα Ελλάδα υπήρχε τότε η δυσβάστακτη Τουρκική Οθωμανική σκλαβιά για 400-500 χρόνια.
Αυτός ο πολιτισμός και η γνώση που διέδωσε η Μεγάλη Ελλάδα προς τη Δυτική Ευρώπη, θα πρέπει μία μέρα να τους αναγνωριστεί από τα θεσμικά όργανα της Ευρώπης. Θα πρέπει μία μέρα ο πολιτισμένος κόσμος της Δυτικής Ευρώπης να αναγνωρίσει την αξία της Μεγάλης Ελλάδας και τη προσφορά της, για την επιστήμη, την κοινωνία και τον πολιτισμό της Ευρώπης.
Το γνωστό Βασίλειο των Δύο Σικελιών, ήταν απ’ τα πιο προηγμένα Ευρωπαϊκά Κράτη μέσα στη Δυτική Ευρώπη, με τις αναρίθμητες πρωτιές για τους τομείς της επιστήμης και της οικονομίας, για βιομηχανική ανάπτυξη το 1856, με φωτισμό αερίου, το πρώτο σιδηρόδρομο μέσα στην ιταλική χερσόνησο το 1860, με υψηλό ποσοστό ιατρών, θεάτρων, εφημερίδων, τυπογραφικών οίκων, μουσικών ωδείων, τη πρώτη κρεμαστή γέφυρα στο ποταμό Garigliano, με φορολογικό σύστημα με τη χαμηλότερη φορολογική επιβάρυνση μέσα στη Δυτική Ευρώπη, με δικές τους κρατικές τράπεζες, μέχρι το κοινωνικο-οικονομικό κραχ το 1861, με πολεμικές συγκρούσεις. Όλα αυτά τα γνώριζε ο Ιω. Καποδίστριας γι’ αυτό οραματίστηκε το Ελληνικό Μεσογειακό Κράτος, να λειτουργεί υπό τύπο καντονίων ελβετίας. Σε καμία χώρα του κόσμου δεν υπήρξε τόσο άνιση και άδικη κατανομή των κρατικών κονδυλίων όσο στην νότια Ιταλία, γι’ αυτό αρκετοί προτιμούσαν να φεύγουν για την Αμερική.
Σήμερα, ίσως θα πρέπει να επανασυνδεθούν και να πρωταγωνιστήσουν και πάλι γεωπολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά και κοινωνικά μέσα στην ενωμένη Ευρώπη. Ως πρώτο βήμα θεωρούμε ότι θα πρέπει να αποκτήσουν την αυτονομία τους, την αυτοδιάθεσή τους, ως περιοχή και στη συνέχεια και ως μία μορφή αυτόνομης ανεξάρτητης νομικής οντότητας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οφείλουμε να εργαστούμε για την Ευρωπαϊκή Επανένωση των κομματιών του ελληνικού κόσμου μέσα στην ενωμένη Ευρώπη, όπως κι ο Ρήγας Φεραίος που προσπάθησε με τη ζωή του για τη Διαβαλκανική Κοινοπολιτεία των Λαών που είχαν βρεθεί υπό τη κυριαρχία των Οθωμανών. Επίσης ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ως αρχιστράτηγος των Ελλήνων στην Επανάσταση του 1821 κατά του Οθωμανικού ζυγού, σημείωνε: Όταν εμείς ξεκινήσαμε, δεν ρωτήσαμε αν έχουμε χρήματα, αν έχουμε όπλα, αν έχουμε βόλια. Αλλά σε όλους μαζί δημιουργήθηκε έντονη η επιθυμία για την Ελευθερία[2] και σήμερα τολμούν κάποιες ή κάποιοι να λένε ότι ο Κολοκοτρώνης είχε ιδιοτέλια και ο Μακρυγιάνης ήταν τοκογλύφος, κι αυτοί μαθαίνουν τα παιδιά μας επιστήμες, ερωτω; Το ότι οι Βαυαροί γκρέμισαν 400 μοναστήρια, το ότι έκλεισαν σε φυλακες τον άγιο μοναχό Παπουλάκο του Μεγάλου Σπηλαίου, τον λόγιο Κοσμα Φλαμιάτο, τον αρχιμ. Ιγνάτιο Λαμπρόπουλο, δεν τους απασχολεί; Ούτε το ότι, ούτε ένας, από τους τρείς βαυαρούς αντιβασιλείς δεν ήταν ελληνας, ούτε αυτό τους ανησυχει, τους δοσίλογους; Αλλά όλους αυτούς τους νερολόγους και αερολόγους «επιστήμονες» τους απασχολεί η πατρίδα, όμως αδιαφορούν, για το ότι οι πρόγονοί μας και ο Ιω. Καποδίστριας έπεσαν πρώτα υπερ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος και οι ίδιοι θεμελίωσαν με το αίμα τους, το προϊμιο του Συντάγματος να είναι στο όνομα της Αγίας Τριάδος.
Μια σημαντική συμμετοχή εκ του Πανεπιστημίου της Μεγάλης Ελλάδας (Καταντζάρο), στη Διάσκεψη Πρυτάνεων Ιταλικών Πανεπιστημίων (CRUI), απ’ το Υπουργείο Πανεπιστημίων και Έρευνας της Ιταλίας, στις 20 Μαρτίου 2024 για τη Διεθνή Ημέρα αφιερωμένη στον εορτασμό της γνώσης, της επιστήμης και της εκπαίδευσης, με τίτλο: «Από τις απαρχές της Μεγάλης Ελλάδας, στο μέλλον της Μεγάλης Ελλάδας».[3] Το Πανεπιστήμιο της Μεγάλης Ελλάδας (UMG = University Magna Graecia) συμμετείχε σε αυτή, για να μοιραστεί τη πανεπιστημιακή γνώση και την ιδέα για τον ευρωπαϊκό και ελληνικό πολιτισμό, όπως ανέφερε ο Πρύτανης Gianni Cuda (=Γιάννης Γούδας), θέλοντας να ευχαριστήσει τη πρόεδρο της CRUI, πρόεδρο Giovanna Iannantuoni.
Αλλά και γεωπολιτικά και ιστορικά η πόλη του Κρότωνα, που κάποτε ήταν η πρωτεύουσα της Magna Graecia, κι άς το υπενθυμίσουμε ότι ήταν το σπίτι του πρώτου Πανεπιστημίου της Δύσης, δηλαδή της φωτεινής Πυθαγόρειας σχολής του 6ου αιώνα π.Χ., όπου ο φιλόσοφος Πυθαγόρας από τη νήσο Σάμο δίδαξε στους σπουδαστές του τα μυστικά της γνώσης και του κόσμου. Στον Κρότωνα εμφανίστηκε ο φιλόσοφος και ιατρός Αλκμαίων, ο οποίος ανατέμνοντας ανατομικά τα πτώματα, ανακάλυψε ότι το κέντρο της ζωής του ανθρώπου δεν ήταν η καρδιά, αλλά ο εγκέφαλος, μετατρέποντας την ιατρική σε επιστήμη και όχι σε μαγεία.
Η πόλη του Κρότωνα ήταν που γέννησε τον μεγάλο ιατρό και χειρουργό το Δημόκηδη, γιο του Καλλιφώντα ιερέα του Ακληπιού στη Κνίδο, που φοίτησε στη Πυθαγόρεια ιατρική σχολή την «καλύτερη στον ελληνικό κόσμο». Ο Δημόκηδης θεράπευσε τον γνωστό Πέρση βασιλιά Δαρείο Α’ από τη νόσο για το διάστρεμμα, και αργότερα θεράπευσε τη σύζυγό του Άτοσσα, η οποία έπασχε από ασθένεια του μαστού.
Θα ήταν παράληψη να μην πούμε κάτι και για τον μεγάλο φιλόσοφο, αστρονόμο, μαθηματικό Φιλόλαο, Πυθαγόρειο σπουδαστή της δεύτερης γενιάς, κατά τον Διογένη Λαέρτιο. Οι αριθμητικές σχέσεις μεταξύ των πλανητών αποτελούσαν την αρμονία, μια τέλεια τάξη, αντιληπτή απ’ τα πιο ανεπτυγμένα μυαλά ως ηχητική νοημοσύνη, που ονομάζεται επίσης μουσική των σφαιρών.
Ίσως να είναι κοντά η ημέρα όπου η Μεγάλη Ελλάδα πάλι θα αναπνεύσει τον καθαρό αέρα της Ευρωπαϊκής Ελευθερίας και της Πολιτισμικής Ευρωπαϊκής Ανεξαρτησίας εάν υποστηριχθεί από τα θεσμικά όργανα της Ευρώπης. Το όνειρο του ανιδιοτελή κυβερνήτη Ιω. Καποδίστρια για το Μέγα Κράτος το της Θαλάσσης, για την «Μεσογειακή Συνένωση του Ελληνισμού» και της ελληνικής Διασποράς, να βρεί τόπο και χώρο στο σήμερα.
Το καποδιστριακό όραμα και Σύνταγμά του που έμεινε σχέδιο στα χαρτιά του να βρει έστω και σήμερα την εφαρμογή του. Ελπίζοντας σε ένα καλύτερο ευρωπαϊκό αύριο για τον ελληνισμό και τη Μεγάλη Ελλάδα και την ευόδωση του κοινού ευρωπαϊκού αγώνα. Το Πανεπιστήμιο της Μεγάλης Ελλάδας (UMG = University Magna Graecia) συμμετέχει σε τέτοιες ευκαιρίες για να μοιραστεί τη πανεπιστημιακή γνώση και τον ευρωπαϊκό και ελληνικό πολιτισμό σε μια κρίσιμη γεωστρατηγική και γεωπολιτική στιγμή για το μέλλον της Μεγάλης Ελλάδας και του Ελληνισμού, για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ευρωπαϊκή κοινωνία την Ενωμένη Ευρώπη και το Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος του Ιω. Καποδίστρια (που γι’ αυτό τον δολοφόνησαν, να μην ψηφίσει το σύνταγμά του και να μην κάνει μεγάλη και οργανώσει στη μεσόγειο την νέα-Ελλάδα, όπως τα καντόνια στην Ελβετία) και το Ελληνικό Παγκόσμιο Ιδεώδες γίνει πρότυπο κράτος παγκοσμίως με τον Ενωτικό Μεσογειακό Ελληνισμό, μέσα στη μεγάλη ελληνική λίμνη της Μεσογείου. Καλούμε όλους τους επιστήμονες που ασχολούνται με τον ανιδιοτελή κυβερνήτη μας Ιω. Καποδίστρια να αφυπνίσουν το λαό μας και να υλοποιήσουν την ύστατη επιθυμία του και το όραμά του έστω και σήμερα, για την ευρώπη, για την ελλάδα για τον κόσμο όλο. Οι Έλληνες να πάρουν το μέλλον και την τύχη τους στα χέρια τους, όχι άλλο πιά σε δοσίλογους, νενέκους και εφιάλτες, αρκετά μας αφαίμαξαν σε ξένους πολέμους και σε θαλασσοδάνεια, οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά.
