Για το παιδάκι που αναστήθηκε…
27 Δεκεμβρίου 2024
(Σχέδιο Ιωάννη Βράνου).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Κάποτε, γύρω στο 1900, υπήρχε στο Άγιον Όρος ένας περίφημος Πνευματικός, ο παπα-Γιάννης. Ήταν Γέροντας στο κελλί «Άξιόν εστι», όπου, κατά την παράδοσι, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ με μορφή μοναχού παρέδωσε τον Θεομητορικό ύμνο «Άξιόν εστι».
Διηγείτο λοιπόν ο παπα-Γιάννης ότι κάποτε πήγε ε να εξομολογηθή σ’ αυτόν ένας νέος, που εργαζόταν στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέου, στο λεγόμενο Σεράι, και του είπε μεταξύ των άλλων και τα εξής:
Όταν ήταν μικρός, πέθανε! Αμέσως τότε η μητέρα του έτρεξε στην εκκλησία να προσευχηθή. Ήταν στα περίχωρα των Σερρών. Οι γειτόνισσες πήγαν αμέσως και φρόντισαν, άλλαξαν το παιδί και το ετοίμασαν για τον ενταφιασμό.
Η μητέρα, όλο αυτό το διάστημα των δυο, τριών, πέντε ωρών, ήταν στον ναό του χωριού και προσηύχετο θερμά στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Κατόπιν επέστρεψε στο στο σπίτι της και και τους έδιωξε όλους. Παραξενεύτηκαν…
Ήταν και χήρα με μονάκριβο παιδί και όλοι έλεγαν μήπως έπαθε τίποτα. Όταν όλοι βγήκαν έξω, άλλαξε ρούχα, ετοιμάσθηκε, πήγε δίπλα στο νεκρό παιδί της, ξάπλωσε και είπε:
– Σήκω εσύ, παιδί μου, είσαι μικρός. Εγώ θα πάρω τη θέσι σου. Είναι εντολή της Παναγίας. Όταν μεγαλώσης, θα πας να Την υπηρετήσης στο Περιβόλι Της, στο Άγιον Όρος.
Το παιδί αναστήθηκε και η μητέρα πέθανε!
Όταν έγινε είκοσι περίπου ετών, πήγε στο Άγιον Όρος και εργαζόταν ως εργάτης. Όταν όμως εξομολογήθηκε στον παπα-Γιάννη και του είπε το τι συνέβη στη η ζωή του, τι είδε και τι άκουσε η ψυχή του, όσο το σώμα του παρέμενε νεκρό και το φρόντιζαν οι γυναίκες του χωριού, τότε ο Γέροντας του συνέστησε μια συνοδεία μακρινή, στα Κατουνάκια, κι εκεί, γενόμενος μοναχός, εκοιμήθη οσιακώς ύστερα από λίγα χρόνια.
Μετά την κοίμησι του νέου ο παπα-Γιάννης διηγείτο αυτό το γεγονός της νεκραναστάσεως, όχι όμως και τι είδε ο μικρός.
Αν η προσευχή της πονεμένης και πιστής αυτής μάνας προς την Παναγία έφερε τέτοιο πλούσιο και παράδοξο καρπό και αποτέλεσμα, πόσο μάλλον οι αιτήσεις μας και παρακλήσεις μας μέσα στη Θεία Λατρεία, όταν γίνωνται «εξ όλης ψυχής και εξ όλης καρδίας»!
Από το βιβλίο του Πρωτοπρεσβυτέρου, Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου, «Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία», Πειραιά 2014.
