Οσίου Εφραίμ του Κατανακιώτου, Ευωδία Χριστού. Συλλογή αποφθεγμάτων και αυτοσχέδιων προσευχών

Οι εκδόσεις Άθως, με σεβασμό και αγάπη στο πρόσωπο του οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτη, παρουσιάζουν το πόνημα που συνέταξαν οι πατέρες της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού, βασισμένοι σε γραπτές και προφορικές πηγές για τον Όσιο και τη φιλόχριστο πολιτεία του.

Το εξαιρετικό αυτό βιβλίο προλογίζει ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, εμπνευσμένος από τις προσωπικές του εμπειρίες κοντά στον άγιο.

Επίσης στις τελευταίες σελίδες της έκδοσης υπάρχει πλούσιο, έγχρωμο φωτογραφικό λεύκωμα διαφόρων στιγμών της ζωής του οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτη.

Αναλυτικά παρουσιάζονται ο πνευματικός αγώνας του, το καθημερινό του πρόγραμμα, η σχέση του με συγχρόνους του αγίους και πνευματικούς ανθρώπους κ.α. Σε ξεχωριστά κεφάλαια επίσης καταγράφονται διδαχές του για ιερείς, δόκιμους, μοναχούς και εν γένει περί ιερατικής και μοναστικής πολιτείας, καθώς και για διάφορα θέματα της ζωής, όπως η νεότητα, οι θλίψεις, η πνευματική ζωή, οι κεκοιμημένοι, οι πειρασμοί, η προσευχή κ.α. Τέλος παρουσιάζεται μεγάλο μέρος από εμπνευσμένες ρήσεις και αυτοσχέδιες προσευχές του οσίου για ειδικές περιπτώσεις, που απασχόλησαν την πατρική του καρδιά (π.χ. σε κουρά, προς την Παναγία, για νέους κ.α.).

«Όταν πηγαίναμε να τον δούμε, είχε την ευλογημένη συνήθεια, όταν ήταν και σε κατάσταση Χάριτος και προσευχής, να μας βάζει μέσα στην αγκαλιά του στοργικά, σαν πατέρας μας, λέγοντάς μας αυτοσχέδιες προσευχές και να μας ευλογεί. Πολλές φορές το χνότο του, η αναπνοή του, σου έδινε την εντύπωση ότι είχε ανοίξει ένα βαρέλι άρωμα και έβγαινε όλη εκείνη η ευωδία.

Μια φορά, θυμάμαι, σε μια τέτοια περίπτωση πήρα μια βαθιά εισπνοή. Και μου λέει:

– Δυσκολεύεσαι;

– Δεν μπορώ, Γέροντα. Κάτι μυρίζει, του λέω.

– Ευωδιάζει το Όνομα του Χριστού, μου απαντά.

Ήταν σε κατάσταση προσευχής.»

(Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Γλυκασμὸν τῆς εὐχῆς τοῦ Χριστοῦ ἐπόθησας,*
ὑπακοῆς ἰσοβίου σταυρὸν ἠγάπησας* καὶ πειρασμῶν τὰς προσβολὰς ὡς βέλη πύρινα*
ὑπομονῆς τῷ θυρεῷ* καὶ δακρύων σου ροαῖς* κατέσβεσας· ὅθεν πάντες,*
Κατουνακίων τὸ ἄνθος,* πάτερ Ἐφραίμ, σὲ μακαρίζομεν.