Άγιος Βασίλειος ο Μέγας: Εάν συνηθίσεις να είσαι τελευταίος όλων σύμφωνα με την εντολήν του Κυρίου, πότε θα αγανακτήσεις γιατί σε βρίσανε;
30 Ιανουαρίου 2025
Άγιος Βασίλειος ο Μέγας.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Μέγας Βασίλειος
Ομιλία εναντίον των οργιζομένων
Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=413991
7. Πώς λοιπόν θα ημπορούσε να μη εκδηλωθή το πάθος προς αυτά που δεν αρμόζει; Πώς;
Εάν προηγουμένως ασκηθής εις την σωφροσύνην, την οποίαν ο Κύριος και με λόγον και έργον μας ώρισεν.
Άλλοτε μεν με το να λέγη· «αυτός που θέλει να είναι πρώτος ανάμεσά σας, πρέπει να είναι ο τελευταίος όλων».
Άλλοτε δε με το να ανέχεται με πραότητα και χωρίς κίνησιν αυτόν που τον εκτυπούσε.
Διότι αυτός που είναι ποιητής των ουρανών και της γης και Δεσπότης, αυτός που προσκυνείται από ολόκληρον την κτίσιν, «αυτός που βαστά τα σύμπαντα με την δύναμιν του λόγου» δεν τον εξαπέστειλε ζωντανόν εις τον άδην με το να διανοιχθή η γη εις τον ασεβή, αλλά τον νουθετεί και τον διδάσκει. «Εάν ωμίλησα κακώς, μαρτύρησε διά το κακόν, εάν δε καλώς, διατί με κτυπάς»;
Εάν συνηθίσης να είσαι τελευταίος όλων σύμφωνα με την εντολήν του Κυρίου, πότε θα αγανακτήσης διότι εξυβρίσθης χωρίς να το αξίζης;
Όταν ένα μικρό παιδί σε υβρίση, να θεωρήσης τας ύβρεις αφορμήν διά γέλια. Και όταν κάποιος από μανίαν ξεστομίζη λόγια ατιμωτικά, να τον θεωρής μάλλον αξιολύπητον παρά άξιον μίσους.
Φυσικά λοιπόν δεν είναι τα λόγια που προκαλούν την λύπην, αλλά η υπεροψία έναντι αυτού που μας εξύβρισε και η φανταστική ιδέα που ο καθένας έχει διά τον εαυτόν του.
Ώστε εάν αφαιρέσης το καθένα από αυτά από το μυαλόν σου, όλα γενικώς αυτά που σου έρχονται είναι κούφιος θόρυβος που εις το κενόν ηχεί. «Παύσε λοιπόν από την οργήν και άφησε τον θυμόν», διά να αποφύγης την εμπειρίαν της οργής, «που φανερώνεται από τον ουρανόν εναντίον κάθε ασεβείας και κακίας των ανθρώπων».
Διότι εάν θα ημπορέστης με σώφρονα λογισμόν να ξεριζώσης την πικράν ρίζαν του θυμού, μαζί με την αρχήν αυτήν πολλά από τα κακά θα ξεπαστρέψης.
Διότι πράγματι ο δόλος και η υποψία, η απιστία και η κακοήθεια, η επιβουλή και η θρασύτης και ολόκληρον το σμήνος από τέτοια κακά, είναι βλαστάρια αυτής της κακίας.
Ας μη εισάγωμεν λοιπόν ένα τόσον μεγάλον κακόν εις τους εαυτούς μας. Διότι είναι αρρώστια της ψυχής, σκοτοδίνη των λογισμών, αποξένωσις από τον Θεόν, άγνοια της συγγενείας, αρχή πολέμου, επισώρευσις συμφορών, πονηρός δαίμων που γεννάται εις τας ιδίας τας ψυχάς μας και που, ωσάν ξετσίπωτος νοικάρης κυριαρχεί εις την οικίαν μας και αποκλείει την είσοδον του αγίου Πνεύματος.
Διότι όπου υπάρχουν έχθραι, μαλώματα, θυμοί, έριδες, που εμβάλλουν εις τας ψυχάς ακαταπαύστους θορύβους, εκεί δεν αναπαύεται το πνεύμα της πραότητος.
Αφού πιστεύσωμεν εις την παραίνεσιν του μακαρίου Παύλου, «ας απομακρύνωμεν από ημάς κάθε οργήν και θυμόν και κραυγήν μαζί με κάθε κακίαν, και ας γίνωμεν καλοί ο ένας προς τον άλλον, και ευσπλαγχνικοί», αναμένοντες την μακαρίαν ελπίδα που έχει επαγγελθή εις τους πράους («διότι ευτυχείς είναι οι πράοι, διότι αυτοί θα κληρονομήσουν την γην») εν Χριστώ Ιησού που είναι ο Κύριός μας.
Εις αυτόν πρέπει η δόξα και η δύναμις εις τους αιώνας. Αμήν.
Από το βιβλίο «Βασιλείου Καισαρείας του Μεγάλου, Άπαντα τα έργα, τόμος 6, Ομιλίαι και λόγοι», εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Βασίλειος Ψευτογκάς. Έκδοση Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας «Γρηγόριος ο Παλαμάς».