Λίγο πριν τα Θεοφάνεια

Σχόλιο στο Ευαγγέλιο της Κυριακής προ των Φώτων

Η παρουσία στον κόσμο του Σωτήρα του κόσμου, χρειάζεται προετοιμασία. Για μας που παραδέρνουμε στις μικρότητες και αστοχίες μας. Για να γίνουν οι καρδιές μας έτοιμες να το δεχτούν, αφού εκεί θέλει το θρόνο Του.

Η μετάνοια, ως εγκατάλειψη του λανθασμένου χθες και επιθυμία για νέο αύριο, είναι η μόνη προετοιμασία για να έλθει και να ζήσουμε τη νέα ζωή, τη ζωή Του.

Ο Ιωάννης τότε, ως Πρόδρομος, έκανε την προετοιμασία στον κόσμο. «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Μόνος προς Μόνο καλούσε όλους σε μετάνοια.

Τώρα, στην έρημο του κόσμου, του εγωκεντρικού και μοναξιασμένου, η Εκκλησία, μέσω των ανθρώπων της, καλεί για κοινωνία και σχέση με τον Θεό και δι’ Αυτού με τους ανθρώπους.

Είναι η φωνή του Λόγου! Στην αποδοχή Του γίνεται η βάφτισή μας «εν Πνεύματι Αγίω, όπου ανακαινίζεται η ύπαρξή μας και όλος ο κόσμος. Μια νέα ζωή γεμίζει την καρδιά μας και χαιρόμαστε.

Τα Θεοφάνεια – παλαιότερα γιορταζόταν με τα Χριστούγεννα – είναι η κένωση του Υιού για χάρη των παιδιών του Πατρός. Η κένωση που γίνεται, πηγάζει από την χωρίς όρια αγάπη Του, γι’ αυτό και δεν υπολογίζεται, από τον ίδιο, ως γεγονός που μας υποχρεώνει.

Η κάθε Δεσποτική εορτή αντανακλά στους ανθρώπους τους οποίους επηρεάζει είτε ψυχολογικά είτε θεολογικά: χαροποιεί, ανανεώνει, κοινωνικοποιεί. Κι ακόμα, μπορεί να γίνεται αφετηρία για νέα ζωή, διαφορετική από πριν, στηριγμένη στην αίσθηση της αγάπης του Θεού που δημιουργεί φιλότιμο, αλλά και ευρύτητα πνεύματος και καρδιάς.