Συναντήσεις των Αγίων Σεραφείμ του Σαρώφ και Σεραφείμ της Βίριτσας

Από αριστερά ο Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσας (1866-1949) και ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ (1754-1833).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Πριν γίνει ακόμα μοναχός, ο Βασίλειος [ο Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσας], είδε μια φορά ένα όνειρο που αργότερα το διηγήθηκε στον πνευματικό του πατέρα, μοναχό της σκήτης της Γεθσημανής, Βαρνάβα.

Του είπε, λοιπόν, το εξής·
«Είδα στο όνειρό μου πως πηγαίνω στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου για προσκύνημα. Έχασα το δρόμο και περιπλανιόμουν στο δάσος. Ξαφνικά βλέπω να περπατά μπροστά μου ένας γέρος με σάκο στην πλάτη και ένα τσεκούρι στο χέρι. Τον ρώτησα πώς να πάω στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου.

Εκείνος μου απάντησε:
– Έλα, πάμε μαζί, και εγώ εκεί πηγαίνω.

Αφού κοίταξα προσεκτικά τον συνοδοιπόρο μου, κατάλαβα πως ήταν ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ και τον ρώτησα·
– Παππούλη, μήπως είστε ο πατήρ Σεραφείμ;
– Ναι, εγώ είμαι Σεραφείμ, – μου απάντησε εκείνος και συνεχίσαμε το δρόμο μας μέσα στο δάσος σιωπηλοί.

Ο πατήρ Σεραφείμ βρήκε ένα κούτσουρο και κάθησε, αφήνοντας κάτω το σάκο και το τσεκούρι του. Κάθισα και εγώ δίπλα του. Ξαφνικά βλέπω να έρχεται προς το μέρος μας ο πατήρ Βαρνάβας.

Όταν μας πλησίασε κάθισε δίπλα μου έτσι ώστε εγώ βρέθηκα μεταξύ αυτού και του πατρός Σεραφείμ. Οι δύο γέροντες με πολύ χαρά χαιρέτησαν ο ένας τον άλλον και μετά άρχισαν συζήτηση. Αλλά εγώ δεν άκουσα τίποτα απ’ αυτά που έλεγαν και μετά ξύπνησα».

Ο πατήρ Βαρνάβας όταν άκουσε αυτή την ιστορία γέλασε και είπε·
– Ήσουν μεταξύ μας και δεν άκουσες τι είπαμε!

Το όραμα αυτό δείχνει ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός πως στην μοναχική κουρά ο Βασίλειος έλαβε το όνομα Βαρνάβας και στο μεγάλο σχήμα ονομάστηκε Σεραφείμ. Ο ίδιος ο πατήρ Σεραφείμ έλεγε πολλές φορές ότι πάντα αισθάνεται την παρουσία του προστάτη του, του οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, το παράδειγμα του οποίου ακολουθούσε πιστά στη ζωή του…

Από το βιβλίο ο «Νεοφανής άγιος της Ρωσικής Εκκλησίας, Σεραφείμ της Βίριτσα, Βίος, θαύματα, προφητείες», των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.

Από κοινού με τη σύζυγό του αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλο βήμα [ο Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσας ήταν έγγαμος πριν γίνει μοναχός]. Ο Βασίλειος σκεπτόταν να καρεί μοναχος στη Λαύρα του Αγίου Σεργίου κοντά στη Μόσχα και έπειτα να μόναζε στη σκήτη της Γεθσημανή, κοντά στα άγια λείψανα του θεοφόρου γέροντά του Βαρνάβα.

Ζητούσε τη βοήθεια των ουράνιων προστατών του. Κι επειδή στο χώρο της Εκκλησίας λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι, ούτε ο χώρος, ούτε οι αποστάσεις, ούτε ο χρόνος, ούτε ο θάνατος αποτελούν εμπόδιο στην επικοινωνία των αδελφών ψυχών.

Ο πνευματικός σύνδεσμος δεν διακόπτεται. Γι’ αυτό και ο στάρετς Βαρνάβας του εμφανιζόταν και τον στήριζε στην περίοδο αυτή του προβληματισμού.

Άλλη φορά ο Βασίλειος δέχθηκε την επίσκεψη του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Του κτύπησε το παράθυρο, ο Βασίλειος πολύ φυσικά του άνοιξε. Κάθισαν και συζήτησαν αρκετή ώρα. Όλες αυτές οι ουράνιες επισκέψεις τον στήριζαν και τον ενδυνάμωναν.

Ο Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσας τιμάται στις 3 Απριλίου και ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ στις 2 Ιανουαρίου.

Από το βιβλίο, ο «Στάρετς Σεραφείμ της Βίριτσα, 1866-1949», του Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνόπουλου, νυν Μητροπολίτη Αργολίδας, των εκδόσεων Ακρίτας.