Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: Η ψυχή είναι δημιούργημα πνευματικό και ωραίο και μεγάλο και θαυμαστό και καλό, κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού!

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Του Οσίου πατρός μας Μακαρίου του Αιγυπτίου
Ομιλίες πνευματικές

Γεμάτες με πολύ μεγάλη πνευματική ωφέλεια

Αποσκοπούν στην πνευματική τελειότητα που οφείλουν να επιδιώκουν οι Χριστιανοί και ν’ ασχολούνται με ζήλο και προθυμία γι’ αυτήν

Ομιλία Α’

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=414854

1,6

Πρέπει λοιπόν πρώτα ο ιερεύς να προσφέρει τη θυσία και έπειτα να πεθάνει το σφάγιο, και τότε, αφού κοματιασθεί, να αλατισθεί και μετά να τοποθετηθεί πάνω στη φωτιά. Διότι, εάν προηγουμένως δεν θυσιάσει και δεν θανατώσει το πρόβατο ο ιερεύς, δεν αλατίζεται και ούτε προσφέρεται ως καρπός θυσίας στον Κύριο.

Το ίδιο συμβαίνει και στην ψυχή μας που προσφέρεται στον αληθινό αρχιερέα Χριστό, πρέπει να θυσιασθεί από αυτόν, να νεκρωθεί ως προς τους πονηρούς λογισμούς και την πολύ κακή ζωή που ζούσε, δηλαδή ως προς την αμαρτία, και σαν να πρόκειται να βγει από αυτήν κάποια ζωή, να βγεί μέσα από αυτήν η πονηρία των παθών.

Διότι, όπως το σώμα πεθαίνει και δε ζει στη ζωή που ζούσε, όταν βγει από αυτό η ψυχή, και ούτε ακούει, ούτε περπατάει, έτσι και η ψυχή, όταν τη θυσιάσει και τη θανατώσει για τον κόσμο ο επουράνιος αρχιερέας Χριστός με τη χάρη της δύναμής του, πεθαίνει για τη ζωή της πονηρίας και της κακίας που ζούσε; και πλέον ούτε ακούει, ούτε μιλάει, ούτε ζει στο σκοτάδι της αμαρτίας· διότι βγαίνει μέσα από αυτό, με τη χάρη του Θεού, η πονηρία και η κακία των παθών, όπως η ψυχή από το σώμα.

Και ο απόστολος φωνάζει δυνατά λέγοντας· «για μένα ο κόσμος έχει νεκρωθεί και σταυρωθεί, όπως και εγώ έχω νεκρωθεί και σταυρωθεί για τον κόσμο». Διότι η ψυχή που ζει ακόμα στον κόσμο και στο σκοτάδι της αμαρτίας και δεν έχει νεκρωθεί από αυτόν, αλλ’ έχει ακόμα μέσα της την ψυχή της κακίας, δηλαδή τη σκοτεινή ενέργεια των παθών της αμαρτίας, και καθοδηγείται από αυτή την ενέργεια, δεν ανήκει στο σώμα του Χριστού, δεν ανήκει στο σώμα του φωτός, αλλ’ ανήκει στο σώμα του σκότους και αποτελεί ακόμα μέρος του σκότους· όπως ακριβώς πάλι αυτοί που έχουν τη φωτεινή ψυχή, δηλαδή τη δύναμη του αγίου Πνεύματος, είναι και ανήκουν στο μέρος του φωτός.

1,7

Αλλά θα ρωτήσει κάποιος· πώς ονομάζεις την ψυχή σώμα του σκότους, αφού δεν είναι δημιούργημα του σκότους;

Σ’ αυτό το σημείο πρόσεξε για να το αντιληφθείς σωστά. Όπως ακριβώς το ύφασμα και το ρούχο που φοράς άλλος το κατασκεύασε και το ετοίμασε, εσύ όμως το φοράς· επίσης και το σπίτι άλλος χρησιμοποίησε τα υλικά και το έκτισε και εσύ κατοικείς σ’ αυτό, κατά τον ίδιο τρόπο και ο Αδάμ, παραβαίνοντας την εντολή του Θεού και υπακούοντας στο πονηρό φίδι, πουλήθηκε και έδωσε τον εαυτό του στο διάβολο, ο οποίος ντύθηκε την ψυχή, δηλαδή αυτό «το δημιούργημα το καλό» που δημιούργησε ο Θεός κατ’ εικόνα του, όπως λέει και ο απόστολος· «αφού απογύμνωσε τις πονηρές αρχές και εξουσίες, θριάμβευσε πάνω σ’ αυτές με τη σταυρική θυσία του».

Διότι γι’ αυτό το σκοπό έγινε και ο ερχομός του Κυρίου στον κόσμο, για να τις εκδιώξει και να ξαναπάρει το δικό του σπίτι και ναό, δηλαδή τον άνθρωπο. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν ονομάζεται η ψυχή σώμα του σκότους της πονηρίας, για όσο χρόνο είναι σ’ αυτή το σκοτάδι της αμαρτίας, διότι εκεί ζει στον αιώνα τον πονηρό του σκότους και εκεί κρατείται, όπως και ο Παύλος μιλώντας για σώμα αμαρτίας και σώμα θανάτου λέγει· «για ν’ ατονήσει και να είναι σαν πεθαμένο το αμαρτωλό σώμα», και συνεχίζει· «ποιος θα με ελευθερώσει από αυτό το σώμα μέσα στο οποίο κυριαρχεί η αμαρτία και ο θάνατος;».

Όπως πάλι η ψυχή που πίστεψε στο Θεό και ελευθερώθηκε από την αμαρτία και πέθανε για τη ζωή του σκότους, και πήρε για ζωή το φως του αγίου Πνεύματος και έζησε εκεί, εκεί λοιπόν και παραμένει, διότι κρατείται εκεί από το φως της θεότητας. Διότι δεν προέρχεται η ψυχή ούτε από το φύση της θεότητας, ούτε από τη φύση του σκότους της πονηρίας, αλλ’ είναι ένα δημιούργημα πνευματικό και ωραίο και μεγάλο και θαυμαστό και καλό, κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, και εξ αιτίας της παραβάσεως της εντολής του Θεού μπήκε μέσα σ’ αυτή η πονηρία των σκοτεινών παθών.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Μακάριος ο Αιγύπτιος», της σειράς «Φιλοκαλία των Νηπτικών και ασκητικών», των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς». Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια, Νικήτας Τσιομεσίδης, Θεολόγος.