Άγιος Παΐσιος, Η εμφάνιση της Παναγίας στο κελλί του ως Αρχοντομητέρα!

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Παναγία η Ελευθερώτρια

Την επόμενη Μεγάλη Σαρακοστή, στις 21 Φεβρουαρίου 1985 (π.η.) [με το παλαιό ημερολόγιο], ο Όσιος δέχθηκε την επίσκεψη της Παναγίας.

Ήταν δέκα και μισή η ώρα το βράδυ, και ένιωθε τόσο εξαντλημένος, που έτρεμαν τα πόδια του. Σκέφθηκε να πιη λίγο κρασί, για να τονωθή, και βγήκε από το Καλύβι, για να πάη στην αποθήκη κάτω από την απλωταριά, όπου είχε δύο μπουκάλια.

Καθώς λοιπόν προχωρούσε προς το πίσω μέρος της Καλύβης, ελεεινολογώντας τον εαυτό του που σκέφθηκε να πιη κρασί, είδε στο ξέφωτο, τέσσερα-πέντε μέτρα πιο πέρα από την απλωταριά, την Παναγία με την μορφή που έχει στην εικόνα της Ελευθερώτριας.

Ήταν μία Μάνα με μεγάλη αρχοντιά, «μία Αρχοντομητέρα»!

Φορούσε ολόλευκα ενδύματα και άστραφτε τόσο πολύ που, ενώ ήταν νύχτα, έλαμψε όλος ο τόπος! Την είδε να τον κοιτάζη με βλέμμα γλυκό, γεμάτο στοργή, και να έρχεται προς το μέρος του.

Καθώς Την έβλεπε να πλησιάζη σε ένα σημείο, όπου οι παλαιότεροι – πριν από πενήντα χρόνια – είχαν τον ιδιαίτερο χώρο [αποχωρητήριο], φώναξε με ευλάβεια:
«Παναγία μου, φθάνει! Ευλόγησέ με από ‘κεί, μην πλησιάσης άλλο, γιατί ο τόπος είναι ακάθαρτος και εγώ είμαι ακάθαρτος».

Η Παναγία τον ευλόγησε και χάθηκε από μπροστά του.

«Ύστερα και η καρδιά έσπασε, και τα μπουκάλια έσπασαν», έλεγε ο Όσιος.

Η καρδιά του έσπασε από χαρά, και τα μπουκάλια με το κρασί ήταν πλέον άχρηστα· είχε μεθύσει από το ουράνιο κρασί και δεν ένιωθε πλέον ούτε αδυναμία ούτε εξάντληση.

Ύστερα από αυτό το γεγονός ρωτούσε:
«Τι κρασί πίνουν στον Παράδεισο; Ήπιες καμμιά φορά;».

Και διηγούμενος κάποτε το θείο αυτό γεγονός, είπε:
«Η μέθη η ουράνια είναι καλή, αλλά πρέπει να είναι κανείς συνέχεια εκεί, στο ατέλειωτο βαρέλι, το ουράνιο».

Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης.