Άγιος Παΐσιος: Πρέπει η προσευχή μας να είναι καρδιακή, για να εισακουσθή.

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Κανείς, όταν δεν έχη πνευματική ζωή, κατανύσσεται μόνο από μια θαυματουργή εικόνα. Μετά, όταν καλλιεργήται πνευματικά, τότε όλα τα βλέπει σαν ευλογία Θεού, βλέπει ένα κλαδάκι, το χαϊδεύει, λέγει κι αυτό είναι ευλογία Θεού και δεν το καταστρέφει.

Ο Χριστός συγκινείται και με τις παραμικρές θυσίες, που βασικά ωφελούν εμάς, κι αμέσως μας βοηθά.

Να λέμε, Χριστέ μου, χειρότερα μπορώ να κάνω τίποτα όμως καλύτερο, αν εσύ δεν βοηθήσης.

Πρέπει η προσευχή μας να είναι καρδιακή, για να εισακουσθή. Όλη η υπόθεση είναι, να αρχίση να δουλεύη αυτό το μηχανάκι (η καρδιά).

Προσευχή να κάνης καρδιακή. Όχι μόνο με τα χείλη. Λιγότερες φορές την ευχή και με την καρδιά. Να κινηθής στον χώρο της δοξολογίας.

Να μην μάθουμε την ευχή μηχανικά, τικ-τακ σαν ρολόι, γιατί δεν βοηθά, αλλά σκεπτόμενοι την αμαρτωλότητά μας και την πολλή αγάπη του Θεού, και έτσι μόνη της η ψυχή κινείται στην προσευχή.

Αν ο Μοναχός δεν κολλήση στην προσευχή, θα βασανίζεται άδικα.

Ίσως δύο-τρεις μοναχοί να μπορούν να προσεύχωνται συνέχεια χωρίς να κάνουν εργόχειρο. Σήμερα μπορεί να μην υπάρχη κανείς.

Όταν κάποιος μάθη να προσεύχεται, και να θέλη να βάλη κακό λογισμό, δεν μπαίνει.

Αν δεν βρούμε ησυχία μέσα στην εξωτερική ανησυχία, δεν θα βρούμε ησυχία ούτε στην βαθύτερη έρημο.

Έργο του μοναχού είναι η μετάνοια. Για να μετανοήση όμως κανείς πρέπει να γνωρίση τον εαυτό του και τις αδυναμίες του.

Τον γκρινιάρη και στον παράδεισο να τον βάλη ο Θεός δεν θα αναπαυθή και από μόνος του θα πάη στην κόλαση, γιατί θα ‘χη παράπονα. Η γκρίνια είναι μεγάλο κακό και όποιος την έχει, δεν προχωρά πνευματικά.

Όταν έχετε λύπη, να ψάλλετε με ήρεμη φωνή κατανυκτικά τροπάρια στην Παναγία μας, π.χ. «Πάτων προστατεύεις αγαθή…». Αυτά βοηθούν πολύ η λύπη να γίνη κατάνυξη.

Οι Άγιοι βλέπουν από μακρυά τον πειρασμό και πριν πλησιάση τον πολεμούν με την προσευχή, ενώ εμάς πρώτα μας κάνει άνω-κάτω ο πειρασμός και μετά παίρνουμε μπρός για αγώνα.

Εάν ένα πάθος μας πολεμά συνέχεια και δεν φεύγη με τον αγώνα μας, τότε υπάρχει μέσα μας κρυφός εγωισμός ή κατάκριση.

Μπορεί να πλανεθή κάποιος, όταν πιστεύη στον λογισμό του.

Όταν κάποιος εορτάζη, να του ευχώμαστε: «Χρόνια πολλά και ευλογημένα και ευάρεστα στον Θεό».

Απόσπασμα από το βιβλίο ο «Όσιος Παΐσιος, Μαρτυρίες, περιστατικά, διδαχές», των εκδόσεων Ενωμένη Ρωμηοσύνη.