Γιατί να τελούμε τα Ψυχοσάββατα;

Ποια η ωφέλεια του Ψυχοσαββάτου, αναρωτιούνται κάποιοι, αφού, για να σωθούμε, σύμφωνα με τα ευαγγελικά διδάγματα, χρειάζεται να αγωνιστούμε με πίστη στον Θεό και αγάπη προς τους αδελφούς μας, όσο ζούμε, διότι «εν τω Άδη ουκ έστιν μετάνοια».

Αυτό πάνω κάτω τονίζεται και στο Ευαγγέλιο της Κρίσεως, που θα ακούσουμε την Κυριακή των Απόκρεω, και στην παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου και αλλού.

Τότε, γιατί να τελούμε τα Ψυχοσάββατα;

Σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, οι ψυχές των κεκοιμημένων μας, πριν από την τελική κρίση, βρίσκονται σε μια μέση κατάσταση.

Συνεπώς, οι προσευχές μας και τα μνημόσυνα που τελούμε υπέρ αιωνίου αναπαύσεως και
σωτηρίας των ψυχών αυτών όχι μόνον ωφελούν αλλά είναι και απαραίτητα, διότι εκείνοι,
οι κεκοιμημένοι, μετά θάνατον, δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους.

Εξ άλλου, ο Θεός μας δεν είναι μόνον δίκαιος κριτής αλλά και φιλεύσπλαγχνος, και μάλιστα το έλεός Του είναι άπειρο, συνεπώς ευαρεστείται με τις προσευχές μας, κάμπτεται η δικαία του κρίση, που εάν εφαρμοζόταν, κανείς μας δεν θα σωζόταν, και έτσι έχουμε ελπίδα.

Αρκεί να μην λησμονούμε καθόλου τους κεκοιμημένους μας, να μην τους θυμόμαστε μόνον τα ψυχοσάββατα, αλλά συνεχώς, κάθε στιγμή, μέχρι την τελική κρίση.

Ας κάνουμε εμείς αυτό που μπορούμε, την προσευχή μας προπάντων και έργα ελέους, μαζί
με τις απαραίτητες προσφορές τα καθιερωμένα ψυχοσάββατα αλλά και κάθε Σάββατο, που είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς, και ο καλός Θεός, φιλοτιμούμενος από την αγάπη μας, θα κάνη και Εκείνος ο τι καλύτερο μπορεί, προς όφελος των ψυχών ημών πάντοτε.

Όπως λέει και το Απολυτίκιο του Εσπερινού του Ψυχοσαββάτου, που σήμερα ακούσαμε, «Ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονομών, και το συμφέρον πάσιν απονέμων μόνε Δημιουργέ, ανάπαυσον Κύριε τας ψυχάς των δούλων σου· εν σοι γαρ την ελπίδα ανέθεντο, τω ποιητή και πλάστη και Θεώ ημών.»

σημ. Τα καθιερωμένα από την Εκκλησία μας Ψυχοσάββατα είναι δύο: προ της Κυριακής των Απόκρεω και προ της Κυριακής της Πεντηκοστής.

Σημειωτέον επίσης ότι οι κεκοιμημένοι «προεορτάζουν» πάντοτε στην Εκκλησία μας, προπορεύονται και μας δείχνουν τον δρόμο εν όψει μιάς μεγάλης πνευματικής περιόδου, το Ψυχοσάββατο των Απόκρεω, εν όψει της Κυριακής της κρίσεως, για να μας θυμίσουν και μας τι πρέπει να κάνουμε, για να σωθούμε, προ της εισόδου μας στο στάδιο της Μεγάλης Σαρακοστής, και το Σάββατο της Πεντηκοστής, προεορτάζουν πάλι, διότι η Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας μας, συνεπώς θριαμβεύουσα και στρατευομένη Εκκλησία συνεορτάζουν!

Καλή ανάπαυση σε όλους τους κεκοιμημένους «απ’ αιώνος έως αιώνος» και καλή μετάνοια σε όλους εμάς τους ζώντες. Αμήν. Γένοιτο!