ᾨδή Α. Τοῦ Τριῳδίου Ως εν ηπείρω πεζευσας
Παραβολαῖς ἐμβιβάζων πάντας Χριστός,
πρὸς βίου διόρθωσιν, τὸν Τελώνην ἀνυψοῖ,
ἐκ τῆς ταπεινώσεως δεικνύς,
Φαρισαῖον τῇ ἐπάρσει ταπεινούμενον.
Μετάφραση
Με παραβολές ο Χριστός μας οδηγεί όλους σε διόρθωση ζωής.
Ανυψώνει τον Τελώνη αναδεικνύοντάς τον λόγω ταπείνωσης,
ενώ ταπεινώνει τον Φαρισαίο λόγω της έπαρσής του.
Ἐκ ταπεινώσεως γέρας ὑψοποιόν,
ἐκ δὲ τῆς ἐπάρσεως, πτῶμα βλέπων χαλεπόν,
τοῦ Τελώνου ζήλου τὰ καλά,
καὶ τὴν φαρισαϊκήν κακίαν μίσησον.
Μετάφραση
Βλέποντας το βραβείο της ταπείνωσης που σε ανυψώνει
και την έπαρση που σε ρίχνει πολύ χαμηλά
ζήλεψε τα καλά του Τελώνη
και μίσησε την κακία του Φαρισαίου.
Ἐξ ἀπονοίας κενοῦται πᾶν ἀγαθόν,
ἐκ δὲ ταπεινώσεως, καθαιρεῖται πᾶν κακόν,
ἥν περ ἀσπασώμεθα πιστοί,
βδελυττόμενοι σαφῶς, τρόπον κενόδοξον.
Μετάφραση
Με την απερισκεψία γίνεται άχρηστο κάθε αγαθό,
με την ταπείνωση εξουδετερώνεται κάθε κακό.
Αυτήν την ταπείνωση, πιστοί, ας ασπαστούμε,
και ας θεωρήσουμε ξεκάθαρα βδελυρό κάθε τρόπο,
που οδηγεί στην κενοδοξία.
Τὸ ταπεινόφρονας εἶναι τοὺς ἑαυτοῦ
Μαθητὰς βουλόμενος, ὁ τῶν πάντων Βασιλεύς,
παραινών εδίδασκε ζηλούν
του Τελώνου στεναγμόν και την ταπείνωσιν.
Μετάφραση
Ο Βασιλιάς των πάντων θέλοντας να είναι
ταπεινόφρονες οι μαθητές του
τους συμβούλευε διδάσκοντάς τους
να ζηλεύουν τον στεναγμό και την ταπείνωση.
ᾨδή Γ. Τοῦ Τριῳδίου. Ουκ έστιν άγιος ως συ
Ἀπὸ κοπρίας καὶ παθῶν, ταπεινὸς ἀνυψοῦται,
ἀρετῶν ἀπὸ ὕψους, καταπίπτει δὲ δεινῶς,
ὑψηλοκάρδιος πᾶς, οὗ τὸν τρόπον, τῆς κακίας φύγωμεν.
Μετάφραση
Ο ταπεινός ανυψώνεται από την ακαθαρσία των παθών,
κάθε υψηλόφρονας όμως έχει φοβερή πτώση από το ύψος των αρετών.
Αυτού λοιπόν τον κακό τρόπο συμπεριφοράς ας τον αποφύγουμε.
Κενοδοξία ἐκκενοῖ πλοῦτον δικαιοσύνης,
τῶν παθῶν δὲ σκορπίζει, ἡ ταπείνωσις πληθύν,
ἣν μιμουμένους ἡμᾶς, τῆς μερίδος, δεῖξον τοῦ Τελώνου Σωτήρ.
Μετάφραση
Η κενοδοξία αδειάζει τον πλούτο της δικαιοσύνης,
η ταπείνωση όμως σκορπίζει το πλήθος των παθών.
Αυτήν λοιπόν αφού μιμηθούμε, Σωτήρα μας,
βάλε μας στη μεριά του Τελώνη.
Ὡς ὁ Τελώνης καὶ ἡμεῖς, τύπτοντες εἰς τὸ στῆθος,
κατανύξει βοῶμεν· Ἱλάσθητι ὁ Θεός, ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς,
ὅπως τούτου λάβωμεν τὴν ἄφεσιν.
Μετάφραση
Όπως ο Τελώνης και εμείς χτυπώντας το στήθος μας
με κατάνυξη ας φωνάξουμε δυνατά: «Θεέ μας, συγχώρησε
εμάς τους αμαρτωλούς, για να λάβουμε την άφεση, όπως εκείνος».
Πρὸς ζῆλον ἔλθωμεν, πιστοί, κατορθοῦντες τὸ πρᾷον,
ταπεινώσει συζῶντες, ἐκ καρδίας στεναγμῷ,
κλαυθμῷ τε καὶ προσευχῇ, ὅπως σχῶμεν ἐκ Θεοῦ συγχώρησιν.
Μετάφραση
Ας αποκτήσουμε, πιστοί, ζήλο, κατορθώνοντας την αρετή της πραότητας
ζώντας μαζί με την ταπείνωση, τον στεναγμό της καρδιάς, το κλάμα
και την προσευχή, για να εξασφαλίσουμε από τον Θεό την συγχώρηση.
Ἀποβαλλώμεθα, πιστοί, τὸν ὑπέρογκον κόμπον,
ἀπόνοιαν δεινήν τε, καὶ τύφον τὸν βδελυκτόν,
καὶ τὴν κακίστην Θεῷ Φαρισαίου, ἀπρεπῆ ὠμότητα.
Μετάφραση
Ας αποβάλουμε, πιστοί, την υπερβολική καύχηση
και την φοβερή παραφροσύνη και την σιχαμερή αλαζονεία
και την πολύ κακή και απρεπή σκληρότητα
του Φαρισαίου απέναντι στον Θεό.
ᾨδή Δ. Τοῦ Τριῳδίου.
Ἀρίστην ἔδειξεν, ὁδὸν ὑψώσεως τὴν ταπείνωσιν Λόγος,
ταπεινωθείς, μέχρι καὶ μορφῆς δουλικῆς,
ἣν ἐκμιμούμενος ἅπας, ἀνυψοῦται ταπεινούμενος.
Μετάφραση
Ο Υιός και Λόγος του Θεού μας έδειξε ότι η ταπείνωση
είναι ο άριστος δρόμος της ανυψώσεως του ανθρώπου,
αφού ο ίδιος ταπεινώθηκε μέχρι που να πάρει δουλική μορφή.
Αυτήν λοιπόν ο καθένας αν την μιμείται ανυψώνεται με την ταπείνωση.
Ὑψώθη δίκαιος, καὶ καταπέπτωκε, Φαρισαῖος,
ἐν πλήθει δὲ τῶν κακῶν, βρίθων τεταπείνωται,
ἀλλ’ ἀνυψώθη Τελώνης, παρ’ ἐλπίδα δικαιούμενος.
Μετάφραση
Υψώθηκε ο δίκαιος κατακρημνίστηκε ο Φαρισαίος
Και γεμάτος από ένα πλήθος κακών έχει ταπεινωθεί
Αλλά ανυψώθηκε ο Τελώνης δικαιωμένος χωρίς να το ελπίζει.
Πενίας πρόξενος, ἐκ πλούτου τῶν ἀρετῶν,
ἡ ἀπόνοια ὤφθη, καὶ πορισμός, αὖθις ἡ ταπείνωσις,
δικαιοσύνης ἐξ ἄκρας ἀπορίας ἣν κτησώμεθα.
Μετάφραση
Η απερισκεψία αποδείχθηκε πρόξενος φτώχειας,
η ταπείνωση πάλι αιτία απόκτησης δικαιοσύνης (αρετής)
από απόλυτη έλλειψη. Αυτήν λοιπόν ας την αποκτήσουμε.
Προέφης, Δέσποτα, τοῖς μεγαλόφροσιν ἀντιτάσσεσθαι πάντως
καὶ ταπεινοῖς χάριν σὴν παρέχων, Σωτήρ,
ταπεινωθεῖσι νῦν ἡμῖν, τὴν σὴν χάριν ἐξαπόστειλον.
Μετάφραση
Προείπες, Δέσποτα ότι αντιτάσσεσαι πλήρως σε αυτούς που μεγαλοφρονούν παρέχοντας την χάρη σου στους ταπεινούς, Σωτήρα μας.
Και σε εμάς που ταπεινωθήκαμε τώρα στείλε την Χάρη σου.
Πρὸς θείαν ὕψωσιν, ἀεὶ ἀνάγων ἡμᾶς, ὁ Σωτὴρ
καὶ Δεσπότης ὑψοποιόν, ἔδειξε ταπείνωσιν·
τοὺς πόδας γὰρ τῶν Μαθητῶν αυτοχείρως εναπένιψεν.
Μετάφραση
Ανεβάζοντάς μας σε θεϊκή ανύψωση ο Σωτήρας και Δεσπότης μας,
έδειξε ταπείνωση που μας ανεβάζει ψηλά, διότι έπλυνε
με τα ίδια του τα χέρια τα πόδια των μαθητών του.
ᾨδή Ε. Τοῦ Τριῳδίου.
Τοῦ Φαρισαίου τὰς ἀρετάς σπεύσωμεν μιμεῖσθαι
καὶ ζηλοῦν τὴν τοῦ Τελώνου ταπείνωσιν
τὸ ἐν ἑκατέροις μισοῦντες ἄτοπον,
ἀπόνοιαν καὶ λύμην τῶν παραπτώσεων.
Μετάφραση
Ας σπεύσουμε να μιμηθούμε τις αρετές του Φαρισαίου
και να ζηλέψουμε την ταπείνωση του Τελώνη
μισώντας το σφάλμα και στις δύο περιπτώσεις,
την απερισκεψία (του Φαρισαίου)
και την βλάβη από τα σφάλματα.
Δικαιοσύνης δρόμος κενὸς ἤλεγκται συζεύξας ἐν ταὐτῷ
ὁ Φαρισαῖος τὴν οἴησιν· αὖθις δὲ τῆς ἀδικίας ὄγκος κεκένωται,
ὑψοποιῷ ἀρετῇ, κτησάμενος συνέμπορον τὴν ταπείνωσιν.
Μετάφραση
Ο δρόμος της Δικαιοσύνης αποδείχθηκε κενός, αφού ο Φαρισαίος την συνέδεσε με την υπερηφάνεια. Και πάλι το μέγεθος της αδικίας άδειασε εντελώς με την αρετή που ανυψώνει, αφού πήρε συνοδοιπόρο την ταπείνωση.
Ἁρματηλάτης ἐν ἀρεταῖς, ᾤετο δραμεῖν Φαρισαῖος,
ἀλλὰ πεζὸς παραλύδιον ἅρμα διαθέων καλῶς προέλαβε,
συζεύξας ὁ Τελώνης οἴκτῳ ταπείνωσιν.
Μετάφραση
Ο Φαρισαίος νόμιζε ότι θα έτρεχε σαν αρματηλάτης αλλά ο Τελώνης
πεζός τρέχοντας μπροστά από το πολυτελές άρμα
τον προσπέρασε με επιτυχία, αφού έζεψε την ταπείνωση με τον οίκτο.
Τὴν τοῦ Τελώνου παραβολήν, πάντες ἀναπτύξαντες τῷ νῷ,
δεῦτε ζηλώσωμεν δάκρυσι, πνεῦμα συντετριμμένον Θεῷ προσάγοντες τὴν τῶν ἁμαρτημάτων ζητοῦντες ἄφεσιν.
Μετάφραση
Αφού μελετήσουμε όλοι με το νου μας την παραβολή του Τελώνη,
ας δείξουμε ζήλο προσφέροντας στον Θεό πνεύμα «συντετριμμένο»
ζητώντας την άφεση των αμαρτιών μας.
Τὸν ὑψαυχῆ τε καὶ μοχθηρόν, ἀλαζονικόν τε και θρασύν
πόρρρω απώσωμεν έμφρονα Φαρισαίου τρόπον δεινόν μεγάλαυχον όπως μη γυμνωθώμεν της θείας χάριτος
Μετάφραση
Τον υψηλόφρονα, μοχθηρό, αλαζονικό και θρασύ τρόπο συμπεριφοράς, τον παράφρονα, φοβερό και μεγαλόφρονα ας τον διώξουμε μακριά, για να μην απογυμνωθούμε από την θεία Χάρη.
ᾨδή ΣΤ. Τοῦ Τριῳδίου.
Τοῦ βίου τὸ στάδιον, ὁ Τελώνης ἐν ταὐτῷ, καὶ Φαρισαῖος ἔδραμον·
ἀλλ’ ὁ μὲν ἀπονοίᾳ κατενεχθείς, αἰσχρῶς ἐναυάγησεν,
ὁ δὲ τῇ ταπεινώσει διεσῴζετο.
Μετάφραση
Στο στάδιο της ζωής στο ίδιο έτρεξαν και ο Τελώνης και ο Φαρισαίος
αλλά ο μεν ένας αφού καταβλήθηκε λόγω της απερισκεψίας του,
ναυάγησε με ένα αισχρό τόπο,
ο άλλος όμως σώθηκε λόγω της ταπείνωσής του.
Τοῦ βίου τὸ δίκαιον, διαμείβοντες ἡμεῖς, δρόμον ἐκμιμησώμεθα,
τοῦ Τελώνου μὲν φρόνημα ζηλωτόν, φύγωμεν δὲ φύσημα βδελυκτὸν Φαρισαίου καὶ ζησώμεθα.
Μετάφραση
Τοὺς τρόπους ζηλώσωμεν, τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ
καὶ τὴν αὐτοῦ ταπείνωσιν, οἱ ποθοῦντες
τὴν ἄληκτον τῆς χαρᾶς τυχεῖν κατασκήνωσιν,
ἐν τῇ χώρᾳ τῶν ζώντων αὐλιζόμενοι.
Μετάφραση
Ας μιμηθούμε με ζήλο τους τρόπους συμπεριφοράς
του Σωτήρος Χριστού και την δικιά του ταπείνωση,
εμείς που ποθούμε να πετύχουμε την απόκτηση
της ατέλειωτης χαράς αναστρεφόμενοι στο χώρο των ζωντανών.
Ὑπέδειξας Δέσποτα, τοῖς οἰκείοις Μαθηταῖς ὑψοποιὸν ταπείνωσιν,
τῷ λεντίῳ ζωννύμενος τὴν ὀσφύν, τοὺς πόδας ἀπέπλυνας,
καὶ τὸν τρόπον μιμεῖσθαι παρεσκεύασας.
Μετάφραση
Υπέδειξες, Δέσποτα, στους δικούς σου μαθητές την ταπείνωση
που ανυψώνει, ζώνοντας στη μέση την ποδιά και έπλυνες τα πόδια τους
κι τους προετοίμασες για να τον μιμηθούνε.
Τὸν βίον διείλοντο, Φαρισαῖος ἀρεταῖς, καὶ ὁ Τελώνης πταίσμασιν·
ἀλλ’ ὁ μὲν τὴν ἐξ ὄγκου φρενοβλαβῆ ὑπέστη ταπείνωσιν,
ὁ δὲ ἀνυψοῦται ταπεινόφρων φανείς.
Μετάφραση
Διαχωρίστηκε η ζωή τους, του Φαρισαίου με τις αρετές και του Τελώνη με τα σφάλματα αλλά ο μεν ένας υπέστη εξωφρενική ταπείνωση
λόγω υπερηφάνειας, ενώ ο άλλος φάνηκε ταπεινόφρονας.
ᾨδή Ζ. Τοῦ Τριῳδίου.
Δικαιώσεως τοῖς ἔργοις ἐπαιρόμενος, βρόχοις κενοδοξίας
δεινῶς, περιεπάρη[1] Φαρισαῖος ἄμετρα αὐχῶν,
Τελώνης δὲ κούφῳ τῷ πτερῷ, τῆς ταπεινώσεως αρθείς
Θεώ προσήγγισε.
Μετάφραση
Ο Φαρισαίος υπερηφανευόμενος για τα έργα δικαίωσης
του Μωσαϊκού Νόμου μπλέχτηκε στα δίχτια της κενοδοξίας
καυχώμενος χωρίς μέτρο, ο Τελώνης, όμως αφού πέταξε
με τα ανάλαφρα πτερά της ταπείνωσης, πλησίασε τον Θεό.
Ταπεινώσεως ὡς κλίμακι χρησάμενος, τρόπῳ
Τελώνης πρὸς οὐρανῶν ὕψος ἐπήρθη,
τῆς ἀλαζονείας δὲ ἀρθείς, κουφότητι δείλαιος σαθρᾷ,
ὁ Φαρισαῖος καταντᾷ, πρός ᾍδου πέταυρον[2].
Μετάφραση
Ο Τελώνης χρησιμοποιώντας τον τρόπο της ταπείνωσης για σκάλα
ανέβηκε ψηλά στους ουρανούς, ενώ ο Φαρισαίος ο δύστυχος
ανεβαίνοντας με τη σαθρά ελαφρότητα της αλαζονείας
κατάντησε να πέσει στη σανίδα του Άδη.
Τοὺς δικαίους ἐνεδρεύων μὲν ὁ δόλιος, τρόποις κενοδοξίας συλᾷ[3],
ἁμαρτωλοὺς δέ βρόχοις ἀπογνώσεως δεσμεῖ.
Ἀλλ’ οὖν ἑκατέρων τῶν κακῶν,
οἱ τοῦ Τελώνου ζηλωταί, ῥυσθῆναι σπεύσωμεν.
Μετάφραση
Στήνοντας ενέδρα ο δόλιος (διάβολος) αιχμαλωτίζει τους δίκαιους
με τρόπους αλαζονείας και παράλληλα δεσμεύει τους αμαρτωλούς
με τις θηλιές της απελπισίας. Από αυτά τα δυο τα κακά
εμείς που μιμούμαστε με ζήλο τον Τελώνη ας σπεύσουμε να γλιτώσουμε.
Ἐν προσευχῇ ἡμῶν Θεῷ προσπέσωμεν,
δάκρυσι καὶ θερμοῖς στεναγμοῖς, ἐκμιμούμενοι,
τοῦ Τελώνου τὴν ὑψοποιὸν ταπείνωσιν, μέλποντες πιστοὶ·
Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Μετάφραση
Ας προσπέσουμε, πιστοί, στον Θεό με δάκρυα και θερμούς στεναγμούς κατά την προσευχή, μιμούμενοι την ταπείνωση του Τελώνη που υψώνει τους ανθρώπους, ψέλνοντας: Είσαι άξιος δοξολογίας, ο Θεός των Πατέρων μας.
Εἰσηγούμενος τοῖς Μαθηταῖς προέλεγες, Δέσποτα,
μὴ φρονεῖν ὑψηλά, συναπάγεσθαι ταπεινοῖς διδάσκων δὲ Σωτήρ·
διό σοι κραυγάζομεν πιστοί·
Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Μετάφραση
Υποδεικνύοντας στους Μαθητές Σου, Δέσποτα,
τους έλεγες εκ των προτέρων, να μην υψηλοφρονούν
διδάσκοντας, Σωτήρα μας, να συμπορεύονται με τους ταπεινούς.
Γι’ αυτό κι εμείς οι πιστοί σε φωνάζουμε δυνατά:
Είσαι άξιος δοξολογίας, ο Θεός των Πατέρων μας.
ᾨδή Η. Τοῦ Τριῳδίου.
Ταπεινόφρονι γνώμῃ, ἵλεων Κύριον, ὁ Τελώνης στενάξας,
εὗρε καὶ σέσωσται, τρόπῳ δὲ δεινῷ γλώσσης μεγαλορρήμονος,
τῆς δικαιοσύνης ἐκπίπτει Φαρισαῖος.
Μετάφραση
Ο Τελώνης με ταπεινό φρόνημα, αφού αναστέναξε για έλεος,
το βρήκε και σώθηκε, ο Φαρισαίος όμως με τον φοβερό τρόπο ομιλίας του, γεμάτος έπαρση, χάνει την δικαίωση.
Φαρισαίου τὸν τύφον τῆς προαιρέσεως
καὶ τὴν προσηγορίαν τῆς καθαρότητος φύγωμεν πιστοί,
ζηλοῦντες τοῦ Τελώνου καλῶς τὴν ἠλεημένην,
ταπείνωσιν καὶ γνώμην.
Μετάφραση
Ας αποφύγουμε πιστοί την αλαζονεία της προαίρεσης
και τον αυτοχαρακτηρισμό της καθαρότητας,
μιμούμενοι με ζήλο την ταπείνωση και το φρόνημα
του Τελώνη που δικαιώθηκε με το έλεος.
Τὰς φωνὰς τοῦ Τελώνου, πιστοὶ, φθεγξώμεθα,
Ἱερῷ ἐν ἁγίῳ· Ὁ Θεὸς ἵλαθι, ἵνα σὺν αὐτῷ,
τύχωμεν συγχωρήσεως, λύμης μεγαλαύχου
ῥυσθέντες Φαρισαίου.
Μετάφραση
Ας αναπέμψουμε πιστοί μέσα στον Άγιο Ναό τα λόγια
του Τελώνη: Θεέ μου, ελέησέ μας, για να πετύχουμε
μαζί με αυτόν την συγχώρηση και να γλιτώσουμε
από τη βλάβη των αλαζονικών λόγων.
Στεναγμὸν τοῦ Τελώνου πάντες ζηλώσωμεν,
καὶ Θεῷ ὁμιλοῦντες θερμοῖς τοῖς δάκρυσι,
κράξωμεν αὐτῷ· Φιλάνθρωπε, ἡμάρτομεν,
εὔσπλαγχνε οἰκτίρμον, ἱλάσθητι καὶ σῶσον.
Μετάφραση
Ας μιμηθούμε με ζήλο όλοι μας τους στεναγμούς του Τελώνη
και μιλώντας στον Θεό με θερμά δάκρυα Ας φωνάξουμε:
Φιλάνθρωπε, αμαρτήσαμε, σπλαχνικέ και οικτίρμον
ελέησε και σώσε μας.
Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα τὀν Κύριον.
Στεναγμῷ τοῦ Τελώνου, Θεὸς ἐπένευσε,
δικαιώσας τε τοῦτον, πᾶσιν ὑπέδειξε,
κάμπτεσθαι ἀεί, στεναγμοῖς τε καὶ δάκρυσι,
τῶν πλημμελημάτων, αἰτούμενοι τὴν λύσιν.
Μετάφραση
Δοξολογούμε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.
Στους στεναγμούς του Τελώνη δικαιώνοντας τον ο Θεός
συγκατένευσε και έδειξε σε όλους πάντα να γονατίζουμε
όταν ζητάμε με στεναγμούς και δάκρυα την λύση των προβλημάτων μας.
ᾨδή Θ. Τοῦ Τριῳδίου.
Ὁδὸν ὑψώσεως τὴν ταπείνωσιν, παρὰ Χριστοῦ λαβόντες,
σωτηρίας ὑπόδειγμα, τοῦ Τελώνου τὸν τρόπον ζηλώσωμεν,
τύφον ὑπεροψίας, πόρρω βαλλόμενοι,
γνώμῃ ταπεινόφρονι Θεὸν ἐξιλεούμενοι.
Μετάφραση
Αφού πάρουμε από τον Χριστό τον δρόμο της ταπείνωσης,
ας δείξουμε ζήλο για τον τρόπο συμπεριφοράς του Τελώνη,
που είναι υπόδειγμα σωτηρίας, πετώντας μακριά
την αλαζονεία της υπεροψίας και ζητώντας από τον θεό
με ταπεινό φρόνημα εξιλέωση.
Ψυχῆς ἀπόνοιαν ἀπωσώμεθα,
γνώμην εὐθῆ ἐν ταπεινοφροσύνῃ κτησώμεθα,
ἑαυτοὺς δικαιοῦν μὴ σπουδάζωμεν,
τὸν τῆς κενοδοξίας, τύφον μισήσωμεν,
καὶ σὺν τῷ Τελώνῃ, τὸν Θεὸν ἱλεωσώμεθα.
Μετάφραση
Ας απωθήσουμε την απερισκεψία της ψυχής,
ας αποκτήσουμε ειλικρινές φρόνημα με ταπεινοφροσύνη,
ας μην προσπαθήσουμε να δικαιώσουμε τους εαυτούς μας,
ας μισήσουμε την υπεροψία της κενοδοξίας
και ας ζητήσουμε από τον θεό μαζί με τον Τελώνη έλεος.
Λιτὰς τῷ Κτίστῃ οἴκτου προσφέρωμεν, τελωνικάς,
τὰς φαρισαϊκὰς ἐκτρεπόμενοι, ἀχαρίστους εὐχάς,
μεγαλαύχους φωνάς, αἵ κατὰ τοῦ πλησίον, κρίσιν ἐπάγουσιν,
ἵνα Θεὸν ἵλεων, καὶ φῶς ἐπισπασώμεθα.
Μετάφραση
Ας προσφέρουμε στον Κτίστη μας προσευχές για έλεος σαν του Τελώνη
αποφεύγοντας φαρισαϊκές προσευχές αχάριστου ανθρώπου,
μεγαλόφρονες φωνές, οι οποίες, όταν απευθύνονται στον πλησίον, επιφέρουν κατάκριση, για να αποσπάσουμε από τον Θεό έλεος
και φωτισμό.
Πολλῷ πταισμάτων ἑσμῷ βαρούμενος
ὑπερβολῇ κακίας τὸν Τελώνην παρήλασα,
καὶ τοῦ Φαρισαίου τὸν μεγάλαυχον τύφον προσεπισπῶμαι,
πάντοθεν ἔρημος πάντων καθιστάμενος καλῶν: Κύριε, φεῖσαί μου.
Μετάφραση
Βεβαρημένος από μεγάλο εθισμό πταισμάτων
ξεπέρασα και τον Τελώνη στην υπερβολική κακία
και ενστερνίστηκα την γεμάτη καύχηση υπεροψία του Φαρισαίου
κι έτσι έγινα έρημος από παντού και από όλα και καλώ τον Κύριο:
Κύριε λυπήσου με.
Τῆς σῆς ἀξίωσον μακαριότητος
τοὺς διὰ σὲ τῷ πνεύματι πτωχοὺς ἐνυπάρξαντας·
εἰσηγήσει γὰρ τῆς σῆς προστάξεως, πνεῦμα συντετριμμένον,
σοὶ προσκομίζομεν. Σῶτερ, προσδεξάμενος σῷζε,
τοὺς σοὶ λατρεύοντας,
Μετάφραση
Αξίωσε να αποκτήσουν την δικιά σου θεία μακαριότητα
αυτοί που υπήρξαν για σένα «πτωχοί τω πνεύματι» (ταπεινοί),
γιατί σύμφωνα με την δική σου διδασκαλία σου
προσφέρουμε πνεύμα συντετριμμένο.
Σωτήρα μας, δέξου την και σώζε αυτούς που σε λατρεύουν.
Θεῷ Τελώνης ποτὲ εὐξάμενος,
τῷ ἱερῷ πιστῶς προσανιῶν, δεδικαίωται·
στεναγμοῖς γὰρ προσελθὼν καὶ δάκρυσι,
συντριμμῷ τε καρδίας, πάντα ἀπέθετο,
τῶν ἁμαρτημάτων τὸν φόρτον ἐξιλεώσεσι.
Μετάφραση
Ο Τελώνης κάποτε προσευχόμενος στον Θεό
και ανεβαίνοντας στον ναό με πίστη, δικαιώθηκε.
Προσερχόμενος με στεναγμούς και δάκρυα
και συντριβή καρδιάς απόθεσε το φορτίο των αμαρτιών του
με την εξιλέωση που πήρε.
Υποσημειώσεις:
[1] Περιεπάγη του περιπήγνυμι = μπήγω πασσάλους γύρω γύρω, περικυκλώνω, περιβάλλω
[2] Πέταυρον = ξύλο όπου αναπηδούν κότες και ηθοποιοί, σανίδα
[3] Συλώ = κλέβω, αιχμαλωτίζω.
