Ένας εκ τωνκατανυκτικών ύμνων του Τριωδίου είναι το Ιδιόμελο του Εσπερινού της Κυριακής της Απόκρεω «Οἴμοι μέλαινα ψυχή!», τον οποίο με περισσή δεξιοτεχνία ερμηνεύει ο Γέρ. Δαμασκηνός Νεοσκητιώτης με τον τρόπο που αρμόζει στο νόημα του κειμένου και στο λειτουργικό ύφος της προκαθαρσίμου περιόδου του Τριωδίου.
Δοξαστικόν τῶν Ἀποστίχων. Ἦχος πλ. δ’.
Οἴμοι μέλαινα ψυχή! ἕως πότε τῶν κακῶν οὐκ ἐκκόπτεις; ἕως πότε τῇ ῥαθυμίᾳ κατάκεισαι; τί οὐκ ἐνθυμῇ τήν φοβεράν ὥραν τοῦ θανάτου; τί οὐ τρέμεις ὅλη τό φρικτόν Βῆμα τοῦ Σωτῆρος; ἆρα τί ἀπολογήσῃ, ἢ τί ἀποκριθήσῃ; τά ἔργα σου παρίστανται πρός ἔλεγχόν σου· αἱ πράξεις σου ἐλέγχουσι κατηγοροῦσαι. Λοιπόν ὦ ψυχή, ὁ χρόνος ἐφέστηκε· δράμε, πρόφθασον, πίστει βόησον· Ἥμαρτον Κύριε, ἥμαρτόν σοι, ἀλλ᾽ οἶδα Φιλάνθρωπε τό εὔσπλαγχνόν σου· ὁ ποιμήν ὁ καλός, μή χωρίσῃς με, τῆς ἐκ δεξιῶν σου παραστάσεως, διά τό μέγα σου ἔλεος.
