Μήπως ο γερω-Χρύσανθος ήταν διά Χριστόν σαλός και παρουσιαζόταν για τρελός;

Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Η πνευματική ζωή του ανθρώπου είναι μυστήριο ανεξιχνίαστο για τους άλλους, και μόνο στον Θεό είναι γνωστή. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κρίνουμε κατ’ όψιν, διότι πολλές φόρες ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που φαίνεται.

Κάτι τέτοιο συνέβη και με τον γερω-Χρύσανθο τον Κουτλουμουσιανό.

Από την εμφάνιση του και την συμπεριφορά του όλοι οι πατέρες είχαν πεισθεί ότι πρόκειται για μονάχο αξιολύπητο.

Ο γερω-Χρύσανθος αγάπησε την αλουσία. Ποτέ του δεν πλύθηκε σε όλα τα χρόνια της καλογερικής του και ποτέ δεν χτενίστηκε.

Ουδέποτε έκοψε τα νύχια του που μεγάλωσαν, έθρεψαν και έγιναν σαν του αετού.

Συνήθως την ώρα της ακολουθίας καθόταν πίσω στην Λιτή και παρακολουθούσε με προσοχή. Όταν έκαναν λάθος οι ψάλτες και ο αναγνώστης, τους διώρθωνε.

Όταν κάποτε αρρώστησε και ήταν στο κρεββάτι, θέλησαν να του κόψουν τα νύχια και να τον περιποιηθούν.

Αυτός αντέδρασε και προσποιήθηκε ότι ήθελε να βγάλη τα μάτια με τα μεγάλα νύχια του από το καλογέρι που τον διακονούσε.

Άλλη φορά είδε τον Εκκλησιαστικό από το κελλί του και τον φώναξε να χτυπήση το σήμαντρο.

Εκείνος του είπε ότι ακόμη δεν ήρθε η ώρα, και ο γερω-Χρύσανθος άρχισε να τον μουτζώνη και να τον ξεπλένη με το συνηθισμένο του υβρεολόγιο.

Το ίδιο έκανε και σε άλλους.

Δεν χωρούσε πλέον αμφιβολία για τους πατέρες. Ο γερω-Χρύσανθος ή τρελός ήταν ή πλανεμένος.

Αλλά στην κοίμηση του επέτρεψε ο Θεός να συμβή το εξής:
Έλαμψε με μια ωραία και γλυκειά λάμψη το άπλυτο πρόσωπο του γερω-Χρύσανθου· οι πατέρες απέμειναν να κοιτάζουν με δυσπιστία και μέσα τους να διερωτωνται, «μήπως… ο γερω-Χρύσανθος ήταν διά Χριστόν σαλός και παρουσιαζόταν για τρελός;».

Απόσπασμα από το βιβλίο, «Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορειτική παράδοση», Άγιον Όρος 2011.