Είναι μεγάλο καύχημα το να στεκόμαστε μπροστά στον Θεό από το πρωί ακόμα και να προλαβαίνουμε τον ήλιο με ευχαριστία!
20 Απριλίου 2024
Άγιος Κύριλλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Του Αγίου Πατέρα μας
Κυρίλλου Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας
Υπόμνημα στους Ψαλμούς
Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=395293
Ψαλμός 5ος
Στίχ. 1. «Δείξε κατανόηση, Κύριε, στην κραυγή μου».
Το «κατανόησε» εδώ λέγεται αντί του Εξέτασε και ερεύνησε σε βάθος τον σκοπό της κραυγής μου. Γιατί δεν ζητώ κάτι από τα ανθρώπινα ή από εκείνα που αντιβαίνουν στους νόμους σου, Κύριε, αλλά μάλλον εκείνα, που και σε εκείνους που τα παίρνουν είναι χρήσιμα και αναγκαία για την σωτηρία τους, και πρέπει να χαρίζονται από τη δική σου γενναιοδωρία.
Στίχ. 4. «Το πρωί θα ακούσεις τη φωνή μου».
Πρωί θα μπορούσε να είναι ο καιρός της παρουσίας του Σωτήρα, γιατί τότε έχουν γίνει δεκτές οι προσευχές όλων. Είναι μεγάλο καύχημα το να στεκόμαστε μπροστά στον Θεό από το πρωί ακόμα και να προλαβαίνουμε τον ήλιο με ευχαριστία. Γιατί έτσι θα δω, λέγει, τα θεία και άγια μυστήριά σου, που ετοίμασες γι’ αυτούς που σε αγαπούν.
Στίχ. 7. «Μίσησες, Κύριε, όλους εκείνους που κάνουν την αμαρτία» κ.τ.λ.
Εκείνους δηλαδή που διαπράττουν πταίσματα στη ζωή τους τους ονόμασε εργάτες της παρανομίας, και αυτούς που εξέπεσαν από την αλήθεια ο Θεός τους μισεί. Εκείνους που κηρύττουν ψεύδη τους ονόμασε ετεροδόξους, τους οποίους και θα αφανίσει ο Θεός. Και πρόσεχε τη διάκριση ανάμεσα στο «Μίσησες» και στο «Θα τους εξαφανίσεις»· πρώτο βέβαια ότι το «Θα τους αφανίσεις» είναι χειρότερο από το «Μίσησες»· και δεύτερον, γιατί το ένα το έβαλε σε χρόνο περασμένο, ενώ το άλλο σε μέλλοντα.
Στίχ. 8. «Εγώ όμως στηρίζω την ελπίδα μου στην ευσπλαγχνία σου» κ.τ.λ..
Εγώ, λέγει, με τη δική σου ευσπλαγχνία θα μπω στον οίκο σου, γιατί έτσι θα μπορέσω να λέγω, Το πρωί θα παρουσιασθώ και θα σε δω, και ως ελεημένος με ευλάβεια θα σε προσκυνήσω πνευματικά και αληθινά. Γιατί τα τραύματα των αμαρτημάτων, όταν παραμελούνται γίνονται μεγαλύτερα, και οι συνέπειες της νόσου και της αρρώστιας δεν σταματούν μέχρι τα τραύματα, αλλά προκαλούν και θάνατο τον αθάνατο.
Από τον τόμο «Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Άπαντα τα έργα, τόμος 14» του εκδοτικού οίκου Ελευθερίου Μερετάκη «Το Βυζάντιον», Πατερικαί Εκδόσεις Γρηγόριος Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 2003. Κείμενο, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτης Παπαευαγγέλου, δρ. Θεολογίας. Επόπτης, επιμελητής εκδόσεως Ελευθέριος Γ. Μερετάκης, πτ. Θεολογίας.
