Να βλέπουμε μόνο αυτά που αρέσουν στον Θεό, και να τρέχουμε σ’ αυτά χωρίς επιστροφή!

Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Του Αγίου Πατέρα μας
Κυρίλλου Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας

Υπόμνημα στους Ψαλμούς

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=399182

Στίχ. 4. «Και συ, Κύριε, ως πότε θα είσαι οργισμένος;».

Μάλλον, εάν πρέπει να πούμε και κάτι πιο μυστικό, ο προφήτης δεν επιπλήττει τις αποφάσεις του Θεού, αλλ᾽ ούτε και κατηγορεί τον Δεσπότη των όλων επειδή καθυστερεί να εμφανίσει την βοήθειά του, αλλά μάλλον εξετάζει τον καιρό της έλευσης του Χριστού, ο οποίος ανασταίνεται στο τέλος κατά την ογδόη ημέρα. Γιατί λέγει, πότε θα έρθεις συ που με την ανάστασή σου θα μας χαρίσεις τη θεραπεία; Το «ως πότε» όμως είναι και δηλωτικό της μακροχρόνιας μετάνοιας.

Στίχ. 6. «Γιατί δεν μπορεί κάποιος μετά τον θάνατο να σε θυμάται».

Γιατί αυτός που συνελήφθη μια φορά από τις παγίδες του θανάτου, θα φανεί αδρανής οπωσδήποτε προς κάθε αρετή. «Δεν μπορεί», λέγει, «κάποιος μετά το θάνατο να σε θυμάται», δηλαδή δεν μπορεί να τηρήσει τις εντολές, αφού δεν θα είναι παρούσα μαζί του η βοήθεια του Πνεύματος.

Στίχ. 7. «Κουράσθηκα να αναστενάζω».

Το «Κουράσθηκα» το λέγει αντί του “Θα κουρασθώ”. Και αυτό θα γίνει σαφές μετά στη συνέχεια λεγόμενα. Γιατί δεν λέγει, “έλουσα το κρεββάτι μου”, ούτε και “έβρεξα το στρώμα μου”, αλλά και στις δύο περιπτώσεις λέγει «θα λούσω» και «θα βρέξω». Υπόσχεται δηλαδή ότι θα γίνει ένας πάρα πολύ φιλόπονος και δεν θα αγαπήσει τη μαλθακή και άνετη ζωή.

Διδάσκει όμως και εμάς, ότι εκείνοι που θέλουν να ευαρεστήσουν τον Θεό, δεν πρέπει να θεωρούν τις νύχτες ως καιρόν αργίας και ύπνου και ραθυμίας (γιατί αυτό είναι κάτι που ταιριάζει στα κτήνη και είναι εντελώς παράλογο), αλλά μάλλον καιρόν κόπου και αϋπνίας για τα αγαθά.

Γιατί είναι άριστο να μιλάμε με τον Θεό μέσα στην ησυχία και μόνοι μας, με τη συχνή προσευχή, και να ζητάμε συγγνώμη γι’ αυτά που έχουμε ήδη κατακριθεί, και να ζητάμε από αυτόν εκείνα που ωφελούν την ψυχή μας, και να του αναπέμπουμε ύμνους και μελωδίες.

Στίχ. 8. «Πόνεσαν εξαιτίας του θυμoύ σου τα μάτια μου».

Ίσως ο Προφήτης να επανέρχεται στην ανάμνηση εκείνων που συνέβησαν στην ανθρώπινη φύση, επειδή η αρχή του γένους, δηλαδή ο Αδάμ, ήρθε σε σύγκρουση με τον Θεό. Γιατί πριν να παραβεί τη θεία εντολή είχε καθαρά τα μάτια του, γεμάτα από τη θέα του Θεού και έννοιες αγαθές, και ήταν καθαρός, επειδή φωτιζόταν ακόμα από το θείο φως.

Στίχ. 9. «Άκουσε ο Κύριος την παράκλησή μου».

Εξηγεί με ποιον τρόπο έφτασε σε αίσιο πέρας η ευθυμία του. Γιατί λέγει, εισακούσθηκε η φωνή του θρήνου του, και έγινε δεκτή η προσευχή του. Και φωνή βέβαια δεν εννοεί οπωσδήποτε αυτήν που γίνεται με τα χείλη, αλλά εκείνην που αναπέμπεται προς τον Θεό κατά κάποιο τρόπο έμπρακτα.

Γιατί όπως υπάρχει φωνή αμαρτίας, σύμφωνα με αυτό που ειπώθηκε στον Κάιν, «Η φωνή του αίματος του αδελφού σου φωνάζει προς εμένα», έτσι υπάρχει και φωνή μετάνοιας, την οποία ακούει ο Θεός. Και δεν θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος, ότι ζητά φωνή δυνατή, γιατί δεν έχουμε προσταχθεί να προσευχώμαστε με τον τρόπο αυτόν. Κραυγή πάλι σ’ αυτά που λέγει ονομάζει την προερχόμενη από τον πόνο παράκληση, την οποία συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι άγιοι.

Στίχ. 11. «Ας ντραπούν και ας ταραχθούν».

Και οι εφευρέται και δάσκαλοι της κακίας δαίμονες υποχωρούν και πέφτουν πίσω υφιστάμενοι αβάσταχτη κατατρόπωση, πρώτα βέβαια λόγω της υποστήριξης του Θεού που σώζει, και έπειτα επειδή από τη μια θέλουμε εμείς να φύγουμε από τις παλαιές αρρρώστιες, και από την άλλη να μεταπηδήσουμε ρωμαλέα και να αγωνισθούμε εναντίον κάθε φιλοσαρκίας, και να μη κάνουμε κανένα λόγο για τις μέριμνες της ζωής αυτής, αλλά να βλέπουμε μόνο αυτά που αρέσουν στον Θεό, και να τρέχουμε σ’ αυτά χωρίς επιστροφή. Γιατί, αγωνιζόμενοι με τον τρόπο αυτόν με ανδρεία, θα είναι μαζί μας ο Χριστός, ο χορηγός σε μας όλων των αγαθών και αρχηγός.

Από τον τόμο «Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Άπαντα τα έργα, τόμος 14» του εκδοτικού οίκου Ελευθερίου Μερετάκη «Το Βυζάντιον», Πατερικαί Εκδόσεις Γρηγόριος Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 2003. Κείμενο, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτης Παπαευαγγέλου, δρ. Θεολογίας. Επόπτης, επιμελητής εκδόσεως Ελευθέριος Γ. Μερετάκης, πτ. Θεολογίας.