Ὁ Χριστός θέλει προτεραιότητα, όχι αποκλειστικότητα

Σχόλιο στο Ευαγγέλιο της Κυριακής Α΄ Ματθαίου, των Αγίων Πάντων

Δεν μπορεί η «ομολογία» νάείναι λεκτική! Αν τα λόγια δεν εκφράζουν χαρισματική εμπειρία – καρπό πόνου και σταυρού – μπορούν να «ομολογούν» ένα ψεύτικο Θεό.

Η όντως «ομολογία» δείχνει – εν λόγω ή ενέργω, δεν έχει σημασία – το Θεό της Ορθοδοξίας, το Θεό «των Πατέρων ημών». Άρα ένα Θεό που ελευθερώνει, που αγαπά, που δεν τόφοβάσαι, αλλάΤόν θέλεις.

Ένας τέτοιος Θεός θέλει προτεραιότητα κι όχι αποκλειστικότητα, που παραπέμπει σε εγωκεντρική χρησιμοποίησή μας.

«Ο φιλών… οτιδήποτε σ’αυτό τόν κόσμο, υπέρ εμέ, ουκέστι μου άξιος». Σκληρός ο λόγος όπως την αλήθεια. Γιατί, εκτός από την προτεραιότητα της αγάπης ζητά και άρσιν του σταυρού μας και «ακολουθείν οπίσω Αυτού».

Θα περίμενε κανείς να είναι λίγοι αυτοί που τήρησαν το λόγο Του, τον απόλυτο και δύσκολο. Όμως τα εκατομμύρια πάντων των αγίων, όλων των εποχών όπου γης, τότε και τώρα και μέχρι συντελείας των αιώνων, μαρτυρούν πως πολλοί θα τα αφήνουν όλα και να Τον ακολουθούν, καθώς βεβαιώνει ο έγγαμος απόστολός Του Πέτρος.

Μόνο όποιος Τον αγαπά και για το όνομά Του αφήνει «οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς» (Ματθ.19, 29) μπορεί να τολμήσει να κάνει έξω από τα τετριμμένα και να πάει παραπέρα.

Κανείς δεν μπορεί να προ-καθορίσει την πορεία κανενός. Ο Θεός της καρδιάς, μιλά σ’αυτήν που «την φωνήν Του ακούει» και ανταποκρίνεται. Να γιατί ανατρέπεται η ανθρώπινη λογική, ώστε «έσονται οι έσχατοι πρώτοι κι οι πρώτοι έσχατοι».

Στην πορεία της ζωής μας οι εκπλήξεις για μας και τους άλλους, φαίνεται πως είναι δεδομένες και μας αποκαλύπτουν αυτό που θέλουμε εν αγνοία μας.