Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου και η Θαυματουργική της Παρουσία στον πόλεμο του 1940

Στις 28 Οκτωβρίου, ημέρα που η Ελλάδα εορτάζει την Εθνική Επέτειο του «ΌΧΙ», την άρνηση ολοκλήρου του ελληνικού λαού στον ολοκληρωτισμό, την αντίσταση στην τυραννία, την κατάφαση στην «Ελευθερία», και την εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Αυτά συμπυκνώθηκαν στην απάντηση του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά στο τελεσίγραφο που του επέδωσε ο πρέσβης της Ιταλίας Εμμανουέλε Γκράτσι, με το οποίο ζητούσε ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων από τα ελληνοαλβανικά σύνορα και την παραχώρηση πολλών σημείων στρατηγικής σημασίας ( αεροδρόμια, λιμάνια κτλ).

Η Ορθόδοξος Εκκλησία της Ελλάδος στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της 17ης Οκτωβρίου του έτους 1952, κατόπιν πρότασης του Αρχιεπίσκοπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Σπυρίδωνος, αποφάσισε την μετάθεση της εορτής της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου από την 1η στην 28η Οκτωβρίου, για να αποτελέσει την θρησκευτική βάση της Εθνικής Επετείου του «ΌΧΙ».

Αυτό το γεγονός της μετάθεσης της εορτής της Αγίας Σκέπης αποφασίστηκε ως ένδειξη ευγνωμοσύνης και σεβασμού προς την Μητέρα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, για την Σκέπη και την Προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων να αντισταθούν απέναντι στον αλαζονικό ιταλικό στρατό. Την ακολουθία της εορτής που μετατέθηκε για να εορτάζεται στις 28 Οκτωβρίου εκάστου έτους, σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της Επετείου κήρυξης του ελληνοϊταλικού πολέμου, συνέγραψε ο Αγιορείτης μοναχός και μετέπειτα άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Γεράσιμος Μυκραγιαννανίτης (1905-1991). Και πραγματικά, η Υπεραγία Θεοτόκος ουδέποτε εγκατέλειψε τους Έλληνες σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, αποτελώντας τη Σκέπη των αγωνιστών, την Ελεθερώτρια των σκλαβομένων. Γιατί στα κρίσιμα χρόνια του πολέμου οι Έλληνες εμπιστεύθηκαν στα χέρια της Παναγίας τον αγώνα τους για την ελευθερία. Ζήτησαν την Μητρική Προστασία Της για να υπερασπιστούν τα δίκαιά τους και ήταν τόση η πίστη τους, ώστε την έβλεπαν να τους εμψυχώνει, να τους ενδυναμώνει και να τους σκεπάζει, καθώς πολεμούσαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας.

Η Υπέρμαχος Στρατηγός έγινε η Αγία Σκέπη των Ελλήνων αγωνιστών. Με συντροφιά την Παναγία, οι πολεμιστές της Πίνδου χάραζαν την νικητήρια πορεία τους στα χιονισμένα βουνά. Έπρεπε να διώξουν τον εχθρό από το εθνικό έδαφος και να τον κυνηγήσουν όσο πιο μακρυά γινόταν. Αντιστάθηκαν στις εχθρικές στρατιές με τέτοιον ηρωϊσμό χάρη στην πίστη που θέρμαινε τις ψυχές τους. Οι Έλληνες στρατιώτες περιφρόνησαν την λογική των αριθμών και των εξοπλιστικών συστημάτων των εχθρών και αντιστάθηκαν με σθένος στις εχθρικές στρατιές με τέτοιον ηρωϊσμό που προκάλεσε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Και όπως λέγεται έκανε τον πρωθυπουργό της Αγγλίας Ουίστον Τσόρτσιλ να αναφωνήσει το πολύ χαρακτηριστικό, ότι «Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»!

Στο μέτωπο του πολέμου, σε όλη την γραμμή, από την θάλασσα του Ιονίου έως τις Πρέσπες, ο ελληνικός στρατός άρχισε να έχει παντού το ίδιο όραμα, το οποίο ήταν τον εξής:« έβλεπε τις νύχτες μία γυναικεία μορφή να προβαδίζει, ψιλόλιγνη, με ελαφρύ πάτημα και με το πέπλο της αναριγμένο από το κεφάλι της στους ώμους της ». Την αναγνώριζε, της έψαλλε εγκώμια, την ήξερε από πάντα. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο, ήταν η Υπέρμαχος Στρατηγός, η Κυρία Θεοτόκος! Αναμφίβολα, η εποποιία του 1940 αποτελεί ένα θαύμα. Ένα από τα πολλά θαύματα στην ιστορία των Ελλήνων. Η Θεϊκή Χάρις συνεργάστηκε με την ανθρώπινη προσπάθεια και είναι δίκαιο που μαζί με τα θριαμβευτικά σαλπίσματα πάνω από τους τάφους των ηρώων, σήμαναν δοξαστικές καμπάνες για να ευχαριστήσουν την Παναγία, Εκείνη στην οποία η εθνική συνείδηση απέδωσε για μια ακόμη φορά «Τα Νικητήρια»!

Αναρίθμητα είναι τα θαύματα της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου ανά τους αιώνες. Ένα χαρακτηριστικό θαύμα αποτελεί το θαύμα που συνέβη στην Κωνσταντινούπολη όταν είχε περικυκλωθεί η θάλασσα αυτής με εχθρικά πλοία. Ο Πατριάρχης τότε πήρε την εσθήτα της Παναγίας, την βούτηξε στο νερό και αμέσως ξεσηκώθηκε μεγάλη τρικυμία με αποτέλεσμα πολλά πλοία του εχθρού να βουλιάξουν και όσα απέμειναν να φεύγουν σε κατάσταση πανικού. Στα νεότερα χρόνια, στα χρόνια του ελληνο-ιταλο-γερμανικού πολέμου, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλές φορές οι Έλληνες στρατιώτες και οι αξιωματικοί έβλεπαν πάνω από τα χαρακώματα την Αγία Μορφή της Παναγίας να τους προστατεύει, να τους διαφυλάττει και να τους σκεπάζει από τις εχθρικές διαθέσεις και τις βόμβες του εχθρού. Στο συναξάρι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει αυτό, η εορτή « της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, ήτοι του ιερού αυτής Μαφορίου του έν τή σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών», είναι μία από τις Εκκλησιαστικής Εορτές, με τις οποίες τιμώνται τα άμφια της Παναγίας. Οι άλλες δύο είναι της Τιμίας Εσθήτας (2Ιουλιου) και της Τιμίας Ζώνης (31 Αυγούστου).

Η εορτή της Αγίας Σκέπης σχετίζεται με την εμφάνιση της Παναγίας σε όραμα στον Ιερό Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών της Κωνσταντινούπολης, επί αυτοκράτορα Λέοντος Στ’ του Σοφού (βασ. 886 – 912). Κατά τη διάρκεια της ολονύκτιας αγρυπνίας στην οποία παρευρισκόταν προσευχόμενος ο Άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν Σαλός και ο ακόλουθός του Επιφάνιος, η Παναγία συνοδευόμενη από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον Ευαγγελιστή Ιωάννη και από πλήθος Άγιων και Αγγέλων που έψαλλαν ύμνους, αφού μπήκε μέσα στον Ιερό Ναό προχώρησε στον σολέα. Εκεί, γονάτισε και προσευχήθηκε πολύ ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την έβλεπαν μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε, η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο Ιερό, όπου φυλασσόταν το Μαφόριό Της, δηλαδή η Εσθήτα Της, το πήρε στα χέρια Της και βγαίνοντας έξω, το άπλωσε πάνω από τους πιστούς, που αγρυπνούσαν και προσεύχονταν για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει. Κατόπιν, αφού ξαναφόρεσε το Μαφόριό Της, αποχώρησε από τον Ιερό Ναό με την Συνοδεία Της.

Το νέο αυτό όπως ήταν αναμενόμενο διαδόθηκε αμέσως στην Κωνσταντινούπολη, σε μία περίοδο που βρισκόταν υπό την απειλή των Αράβων, δίνοντας έτσι θάρρος και αισιοδοξία στους κατοίκους της. Όταν πέρασε ο κίνδυνος, η σωτηρία της βασιλεύουσας αποδόθηκε στην παρέμβαση της Παναγίας και η Εκκλησία θέσπισε το γεγονός ως Θεομητορική Εορτή και την όρισε να εορτάζεται την 1η Οκτωβρίου. Έπειτα, όπως αναφέραμε παραπάνω, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, λόγω της ευγνωμοσύνης της προς το πρόσωπό της Παναγίας και την καθοριστική βοήθειά της και Σκέπη στον νικητήριο αγώνα των Ελλήνων του 1940 έναντι των εχθρικών στρατευμάτων , όρισε την μεταφορά του εορτασμού της εορτής της Αγίας Σκέπης στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της Εθνικής Επετείου τους έπους του 1940. Όπως ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, «Τής Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τάς χάριτας, ήν ώς φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, καί σκέπεις τόν λαόν σου νοερώς, έκ πάσης τών εχθρών επιβουλής. Σέ γάρ σκέπην καί προστάτιν καί βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντες σοι». Αναρίθμητες είναι οι καταγεγραμμένες θαυματουργικές παρουσιάσεις και επεμβάσεις της Ευλογημένης Παρθένου της Κυρίας Θεοτόκου στους στρατιώτες στο μέτωπο.

Η πεποίθηση που διακατείχε ο ελληνικός στρατός και η Ελλάδα ότι υποστηρίζονται από υπερφυσική βοήθεια είχε συμβάλλει τα μέγιστα στην ενθάρρυνση του κάθε Έλληνα στρατιώτη στην ακούραστη επιδίωξή του για την Νίκη! Και του ελληνικού λαού στη συνέχεια για τον ενθουσιασμό του για την νικητήρια έκβαση του πολέμου και την κατάκτηση της πολυτιμότατης ελευθερίας από τον εχθρό. Οι Έλληνες με την ανεπτυγμένη θρησκευτική συνείδηση πίστευαν ακράδαντα ότι θα νικήσουν τον εχθρό γιατί η άμυνά τους εναντίον των εχθρών βοηθούνταν θαυματουργικώς, μία πεποίθηση η οποία στη χώρα αυτή που την Σκεπάζει η Παναγία και των ισχυρών και βαθέων ορθόδοξων χριστιανικών παραδόσεων του λαού της, έχει ανεκτίμητη αξία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τα άγια και ιερά λείψανα είτε από τα σώματα των αγίων, είτε από τα αντικείμενα τα οποία ανήκαν σε αυτούς. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό κειμήλιο, το οποίο είναι το μοναδικό που σώζεται και που ανήκει στην Υπεραγία Θεοτόκο, την μητέρα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, είναι η Τίμια Ζώνη Της. Το ιερότατο αυτό κειμήλιο της Παναγίας μας, ο πνευματικός πολύτιμος αυτός θησαυρός, φυλάσσεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρου, αγιάζει και θαυματουργεί τους πιστούς Χριστιανούς που με θέρμη και καθαρή καρδιά ζητούν τις Μεσιτείες Της Υπεραγίας Θεοτόκου. «Άξιον εστίν ώς αληθώς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον…» ψάλλουν πάντοτε συγκινημένοι οι ιεροψάλτες μπροστά στο χαριτόβρυτο αυτό μοναδικό κειμήλιο της Παναγίας.

Όλα τα πνευματικά χαρίσματα μεταδίδονται δια μέσου της Παναγίας και στους Αγγέλους και στους ανθρώπους. Όπως είναι γνωστό η Υπεραγία Θεοτόκος ως Άγια των Αγίων που είναι, θαυματουργεί περισσότερο από κάθε Άγιο. Έχει τα «Δευτερεία» της Τριάδος. Μετά την Αγία Τριάδα που έχει τα «Πρωτεία» ακολουθεί η Παναγία η οποία είναι «Ανώτερα τών Χερουβείμ καί ενδοξοτέρα τών Σεραφείμ», και επειδή έχει τα «δευτερεία» της Τριάδος ότι θέλει η Παναγία το μπορεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένας ύμνος για την Παναγία από το «Θεοτοκάριο» που λέει το εξής : «Έχεις τό δύνασθαι τού θέλειν ισοτάλαντον», δηλαδή μπορείς όσα θέλεις. Θαύματα θαυμάτων έχουν καταγραφεί ανά τους αιώνες και έχουν αποδοθεί στην Υπεραγία Θεοτόκο. Αναρίθμητες παρεμβάσεις σε κάθε είδους περιεχόμενο προβλήματος. Αναρίθμητες Μεσιτείες Της προς τη βοήθεια ανθρώπων που ζητούν την βοήθεια της. Και πάντα εκεί η γλυκιά μάνα όλων των ανθρώπων, η Παναγία μας, ως άγρυπνος φρουρός, να ακούσει, να Μεσιτεύσει, να θεραπεύσει κάθε πρόβλημα και δυσκολία του πονεμένου ανθρώπου.

Χαρακτηριστικοί αποτελούν οι ύμνοι που αποδίδονται στην Υπεραγία Θεοτόκο ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, σεβασμού και τιμής προς το πρόσωπό Της , για τις Μεσιτείες Της , την Σκέπη και την βοήθεια που παρέχει συνεχώς στον άνθρωπο και στον κόσμο , : «Χαίρε τού κόσμου ή σωτηρία, Χαίρε τής Ελλάδος ή προστασία. Χαίρε τών Αγγέλων παράδοξο θέαμα, Χαίρε τών ανθρώπων ακλόνητον έρεισμα. Χαίρε Μήτηρ Αειπάρθενος τού Παντάνακτος ΧΡΙΣΤΟΥ, Χαίρε Σκέπη καί αντίληψις τού λαού σου τού πιστού. Χαίρε ότι εφάνης σκέπουσα τό σόν έθνος, Χαίρε ότι παρέχεις νίκας τώ στρατοπέδω. Χαίρε πηγή πλουσίας Χριστότητος, Χαίρε λαμπάς Θεού αγαθότητος. Χαίρε δι’ ης τούς εχθρούς εκνικόμεν, Χαίρε προς ήν καθ’ εκάστην βοώμεν: Χαίρε Σκέπη ολόφωτε»!

Η Αγία Σκέπη της Παναγίας μας να σκέπει, να φρουρεί και να διαφυλάττει όλους μας και να χαρίζει ειρήνη στον κόσμο!

Να έχουμε τις Μεσιτείες Της! Χρόνια πολλά σε όλους!