Για τον αιρετικό που έκλεψε το δακτυλίδι από το άφθαρτο σκήνωμα της αγίας Ιουλιανής

Άγιοι των Σπηλαίων του Κιέβου.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=410033

Η παράδοση διασώζει και την παρακάτω διήγηση, που σχετίζεται με το τίμιο σκήνωμα της αγίας Ιουλιανής.

Εμφανίστηκε στη μονή κάποιος άγνωστος και ζήτησε να προσκυνήσει τα θαυματουργά λείψανα των οσίων πατέρων των Σπηλαίων. Ήταν σοβαρός και λιγομίλητος. Στο πρόσωπο και σ’ όλη τη συμπεριφορά του έβλεπε κανείς μια βαθειά πίστη και ευλάβεια. Όπως αποδείχθηκε όμως αργότερα, η ευλάβεια ήταν το προσωπείο που έκρυβε το πρόσωπο του λύκου.

Αφού προσκύνησε τα οσιακά σκηνώματα, παρακάλεσε τον διάκονο Λιβέριο, που ήταν τότε εκκλησιαστικός, να του ανοίξει και τη λάρνακα της αγίας Ιουλιανής. Ανύποπτος ο πατήρ Λιβέριος και ξεγελασμένος από την υποκριτική ευλάβεια του προσκυνητή, άνοιξε τη λάρνακα κι απομακρύνθηκε για λίγο.

Βρήκε τότε την ευκαιρία ο ανόσιος άγνωστος, απέσπασε το πολύτιμο δακτυλίδι που είχε η αγία στο δεξί της χέρι και το έχωσε επιδέξια στον κόρφο του. Έπειτα, βλέποντας τον εκκλησιαστικό να επιστρέφει, έβαλε μια τελευταία στρωτή μετάνοια στο άγιο λείψανο και βγήκε από την εκκλησία,

Δεν πρόλαβε όμως να κάνει ένα βήμα πέρα από το κατώφλι της εξόδου και δαιμονίστηκε! Έπεσε κάτω κι άρχισε να χτυπιέται, ν’ αφρίζει και να ουρλιάζει σαν άγριος λύκος. Σε λίγα λεπτά ξεψύχησε!

Ο εκκλησιαστικός έτρεξε έντρομος να αναγγείλει το φρικτό γεγονός στον ηγούμενο, αρχιμανδρίτη Ελισσαίο. Σε λίγο μαζεύτηκαν όλοι οι αδελφοί γύρω από το πτώμα και απορούσαν για τον ξαφνικό και αποτρόπαιο θάνατο του προσκυνητή.

Ο ηγούμενος έδωσε εντολή να εξετάσουν προσεκτικά το νεκρό. Δεν άργησαν να βγάλουν από τον κόρφο του το κλεμμένο δαχτυλίδι.
– Από πού μπορεί να έκλεψε αυτό το δαχτυλίδι; ρώτησε ο ηγούμενος τον εκκλησιαστικό,

Εκείνος το πήρε στα χέρια του, το περιεργάστηκε, μα δεν θυμήθηκε τίποτε. Γύρισε σ’ όλες τις εικόνες και δεν βρήκε να λείπει κάτι.

Τότε σκέφτηκε ν’ ανοίξει τη λειψανοθήκη της αγίας Ιουλιανής. Και δεν δυσκολεύτηκε να διαπιστώσει ότι το δαχτυλίδι είχε αφαιρεθεί από το δεξί της χέρι.

Την ώρα εκείνη παρουσιάστηκε συμπτωματικά ένας ευσεβής κάτοικος του Κιέβου, ο Βαρθολομαίος, γνωστός στους πατέρες της μονής.

Έριξε μια ματιά στον άψυχο ιερόσυλο κι έβαλε φωνή:
– Αααα! Πώς βρέθηκε αυτός εδώ; Πώς πέθανε; Τον γνωρίζω! Είναι ο ασεβέστατος, ο αιρετικός Βασίλειος!

Μετά απ’ αυτό ο ηγούμενος Ελισσαίος έδωσε εντολή να κρεμάσουν το δαχτυλίδι στη θαυματουργό εικόνα της Θεοτόκου, ανάμεσα στ’ άλλα ιερά αναθήματα, και τον ιερόσυλο να τον θάψουν έξω από τη μονή.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου», έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου.