Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Αναλαμβάνει το δικό μου σώμα για να μπορέσω εγώ να υποδεχτώ το Λόγο του!

Η «Γέννησις». Τοιχογραφία, Άγιος Νκόλαος ο Ορφανός, Θεσσαλονίκη.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου
Εις το γενέθλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=413026

Και γεννιέται από παρθένα που αγνοεί την υπόθεση· ούτε πήρε ενεργό μέρος στο γεγονός, ούτε συνεννοήθηκε για την πραγματοποίησή του ήταν απλό όργανο της απόρρητης δύναμης του Θεού.

Ένα μόνο πράγμα γνώριζε, εκείνο που ρώτησε κι έμαθε από το Γαβριήλ· δηλαδή όταν ρώτησε, «πώς έσται μοι τούτο επεί άνδρα ου γιγνώσκω»; της είπε: Αυτό θέλεις να μάθεις; Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι.

Και πώς ενώ ήταν «μετ’ αυτής», σε λίγο γεννήθηκε «εξ αυτής»;

Όπως ο τεχνίτης όταν βρει εύπλαστη ύλη, κατασκευάζει πιο όμορφο το αγγείο, έτσι και ο Χριστός, επειδή βρήκε άγιο και το σώμα και την ψυχή της παρθένας, φιλοτέχνησε έμψυχο ναό δικό του και αφού κει μέσα, με τον τρόπο που θέλησε, έπλασε τον καινούργιο άνθρωπο, και αφού τον περιβλήθηκε, γεννήθηκε σαν σήμερα, χωρίς καθόλου να απεχθάνεται την ανοστιά της ανθρώπινης πεσμένης φύσης.

Και φυσικά δε θεώρησε προσβλητικό να περιβληθεί το δικό του έργο. Αλλά και το δημιούργημά του απολάμβανε την πιο μεγάλη δόξα με το να γίνει ένδυμα του δημιουργού του. Όπως στην αρχική δημιουργία δεν ήταν δυνατό να υπάρξει ο άνθρωπος πριν πάρει ο Θεός στα χέρια του τον πηλό, έτσι και το φθαρμένο ανθρώπινο σώμα δεν ήταν δυνατό να ανακαινιστεί αν δε γινόταν ένδυμα του δημιουργού του.

Αλλά τι να πω; για ποιο να μιλήσω; Μένω έκπληκτος μπροστά στο θαύμα. Ο Παλαιός των ημερών έχει γίνει παιδάκι, ο καθισμένος σε θρόνο ψηλό κι υπερυψωμένο τοποθετείται σε φάτνη· ο αψηλάφητος κι ασύνθετος και ασύμμικτος και ασώματος αγκαλιάζεται από ανθρώπινα χέρια· αυτός που έσπασε τα δεσμά της αμαρτίας τυλίγεται με σπάργανα επειδή αυτή είν’ η θέλησή του.

Γιατί θέλει να μετατρέψει την ατιμία σε τιμή, να ντύσει την αδοξία με δόξα, να προβάλει ως ενάρετο ήθος εκείνο που αποτελούσε υπέρτατη προσβολή. Έτσι, λοιπόν, αναλαμβάνει το δικό μου σώμα για να μπορέσω εγώ να υποδεχτώ το Λόγο του· και παίρνοντας τη σάρκα μου μου χαρίζει το Πνεύμα του, ώστε με τη δοσοληψία αυτή να μου προμηθεύσει το θησαυρό της ζωής. Παίρνει τη σάρκα μου για να με αγιάσει· μου δίνει το Πνεύμα του για να με απελευθερώσει.

Αλλά τι να πω; για ποιο να μιλήσω; Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει. Και ποιο γέννησε; Ποιον; Τον κυρίαρχο της φύσης. Η φύση το διακηρύττει· τον γέννησε όπως εκείνος θέλησε να γεννηθεί.

Ο τρόπος της γέννησης δεν ήταν ο συνηθισμένος φυσικός τρόπος, αλλά εκείνος ως κυρίαρχος της φύσης όρισε ένα αλλιώτικο τρόπο για να δείξει πως κι όταν γίνεται άνθρωπος δε γεννιέται όπως οι άνθρωποι, αλλά καθώς αρμόζει στο Θεό.

Λοιπόν, προήλθε από την παρθένα που υπερνίκησε τους φυσικούς νόμους, που ξεπέρασε την αναγκαιότητα του γάμου. Ο υπέρτατος αρχηγός της αγιοσύνης ήταν σωστό μόνο από καθαρό και άγιο τοκετό να προέλθει.

Γιατί αυτός είναι που τότε από άσπιλο χώμα έπλασε τον Αδάμ κι από τον Αδάμ χωρίς να χρησιμοποιήσει γυναίκα, δημιούργησε γυναίκα. Όπως, λοιπόν, ο Αδάμ χωρίς τη συμμετοχή γυναίκας παρήγαγε γυναίκα, έτσι και σαν σήμερα η παρθένα χωρίς τη συμμετοχή άντρα γέννησε άντρα. Γιατί είναι άνθρωπος, λέει, και ποιος θα τον αναγνωρίσει;

Επειδή, λοιπόν, το γυναικείο γένος είχε υποχρέωση προς την ανθρωπότητα μια και ο Αδάμ παρήγαγε γυναίκα χωρίς τη συνδρομή γυναίκας, γιαυτό ακριβώς σαν σήμερα γέννησε η παρθένα χωρίς τη συνδρομή άντρα για να ξοφληθεί το χρέος της Εύας στους άντρες.

Προκειμένου, δηλαδή, να μην το πάρει επάνω του ο Αδάμ, το πώς παρήγαγε γυναίκα μοναχός του, γιαυτό ακριβώς η παρθένα γέννησε άντρα ανύπαντρη, για να φανεί, με την αναλογία αυτή του θαύματος, η φυσική ισοτιμία των δύο φύλων.

Όπως, μάλιστα, όταν πήρε ο Θεός την πλευρά του Αδάμ για να πλάσει την Εύα, δεν τον άφησε λειψό, έτσι και όταν έπλασε τον έμψυχο ναό του απ’ την παρθένα, δεν κατάργησε την παρθενία της. Ακέραιος έμεινε ο Αδάμ και μετά την αφαίρεση της πλευράς του· άφθαρτη έμεινε κι η παρθένα μετά τον τοκετό.

Από το βιβλίο, «Χριστούγεννα», των εκδόσεων Ακρίτας. Νεοελληνική απόδοση Κωστής Κυριακίδης.