Όταν ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας ζήτησε από τον μαθητή του άγιο Παύλο τον Απλό να κάνει ένα θαύμα

Ο Άγιος Αντώνιος συνομιλών μετά του Αγίου Παύλου του Απλού εν τη ερήμω. Χειρ Ράλλη Κοψίδη.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Όταν λοιπόν πληροφορήθηκε ο Αντώνιος [ο Μέγας Αντώνιος] μετά από ορισμένους μήνες ότι πρόκειται για τέλεια ψυχή [ο όσιος Παύλος ο απλός], αφού ήταν τόσο απλός, και τον βοηθούσε και η χάρη, του έφτιαξε ένα κελλί σε απόσταση τριών – τεσσάρων σημείων και του λέει:
«Ιδού έγινες μοναχός· μείνε μόνος για να αποκτήσεις και πείρα των δαιμόνων».

Αφού έμεινε λοιπόν εκεί ένα χρόνο ο Παύλος, αξιώθηκε χαρίσματος εναντίον δαιμόνων και νοσημάτων.

Και κάποτε έφεραν στον Αντώνιο ένα δαιμονισμένο, με δαιμόνιο φοβερό, που είχε αρχοντικό πνεύμα, που έβριζε και τον ίδιο τον ουρανό.

Αφού πρόσεξε λοιπόν ο Αντώνιος, λέει σ᾽ αυτούς που τον έφεραν:
«Δεν είναι δική μου αυτή η δουλειά· γιατί δεν αξιώθηκα χαρίσματος εναντίον αυτού του ταγματος του αρχοντικού, αυτό είναι του Παύλου».

Τους πήρε λοιπόν και τους οδήγησε στον Παύλο και του λέει:
«Αββά Παύλε, βγάλε το δαιμόνιο αυτό από τον άνθρωπο να γυρίσει σπίτι του υγιής».

Του λέει ο Παύλος:
«Γιατί όχι εσύ»;

Του λέει ο Αντώνιος:
«Εγώ δεν ευκαιρώ, έχω άλλη δουλειά».

Τον άφησε λοιπόν ο Αντώνιος και γύρισε στο κελλί του.

Σηκώθηκε τότε ο γέροντας και αφού προσευχήθηκε θερμά, λέει στο δαιμονισμένο:
«Είπε ο αββάς Αντώνιος να βγεις από τον άνθρωπο».

Ο δαίμονας βλασφημώντας, φώναξε λέγοντας:
«Δεν βγαίνω, κακόγηρε».

Πήρε τότε τη μηλωτή και τον χτυπούσε στα νώτα λέγοντας:
«Βγες, το είπε ο αββάς Αντώνιος».

Και χλευάζει ο δαίμονας περισσότερο κι αυτόν και τον Αντώνιο.

Στο τέλος του λέει:
«Ή βγαίνεις η πάω και το λέω του Χριστού. Μα τον Ιησού, αν δεν βγεις τώρα αμέσως, πάω και το λέω στο Χριστό και αλίμονό σου τι έχει να σου κάνει».

Αλλά ο δαίμονας πάλι κακολογούσε φωνάζοντας:
«Δεν βγαίνω».

Αφού πείσμωσε λοιπόν ο Παύλος κατά του δαίμονα, βγήκε από το κελλί του μέσα στο καταμεσήμερο· το δε λιοπύρι της Αιγύπτου είναι σαν την κάμινο της Βαβυλώνας.

Και αφού στάθηκε πάνω σε μια πέτρα στο μέσο του όρους, προσεύχεται και λέει τα εξής:
«Εσύ βλέπεις Ιησού Χριστέ, που σταυρώθηκες επί Ποντίου Πιλάτου, ότι δεν θα κατεβώ από την πέτρα, δεν θα φάω και δεν θα πιω μέχρι να πεθάνω, αν δεν βγάλεις το πνεύμα από τον άνθρωπο και τον ελευθερώσεις».

Και πριν να τελειώσουν τα λόγια στο στόμα του, έκραξε ο δαίμονας λέγοντας:
«Ω συμφορά, διώκομαι· η απλότητα του Παύλου με διώχνει και που να πάω»;

Και αμέσως βγήκε το πνεύμα και μεταμορφώθηκε σε δράκοντα μεγάλο, εβδομήντα πήχεων που σερνόταν προς την Ερυθρά Θάλασσα, για να επαληθευθεί το ειπωμένο: «Επιδεικνυμένην πίστιν απαγγελεί δίκαιος».

Αυτό είναι το θαύμα του Παύλου που επονομάστηκε απλός από όλη την αδελφότητα.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Λαυσαϊκή ιστορία», έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα Αγίου Όρους, 1980. Εισαγωγή, μετάφραση Μοναχός Συμεών.