Οι αρετές του Τριωδίου

Είναι χαρακτηριστικό ότι το Τριώδιο ανοίγει με την «υψοποιό» ταπείνωση του Τελώνου και κλείνει με την υψίστη ταπείνωση του «υπηκόου μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» Κυρίου μας.

Ξεκινώντας, λοιπόν, τον ωραίο αυτόν πνευματικό αγώνα (Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου), καλούμαστε να εκριζώσουμε πρωτίστως την υπερηφανεία, όπως προβάλλεται στο πρόσωπο του Φαρισαίου, ως «κακίστη υψηγορία», και να μιμηθούμε την «αρίστην ταπείνωσιν» του Τελώνου, διότι μόνον η ταπείνωση μπορεί να μας οδηγήσει στην μετάνοια, όπως και τον άσωτο.

Εισερχόμενοι βαθύτερα στο νόημα του Τριωδίου διαπιστώνουμε ότι ο Θεός δεν είναι μόνον φιλεύσπλαγχνος πατέρας (Κυριακή του Ασώτου), που δέχεται στις αγκάλες του τον ειλικρινώς μετανοούντα, αλλά και δίκαιος κριτής (Κυριακή των Απόκρεω η της Κρίσεως), που κρίνει αυστηρά αυτούς που αμελούν συστηματικά για την σωτηρία τους η αυτούς που αρκούνται μόνον σε λόγια αγάπης αλλά δεν εφαρμόζουν στην πράξη τον λόγο Του: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν».

Εάν δεν επιθυμούμε, επομένως, να ακούσουμε και εμείς εκείνο το φοβερό «Πορεύεσθε απ’ εμού πάντες οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον», τότε ας σπεύσουμε να μετανοήσουμε εγκαίρως, ώστε να βρεθούμε στα δεξιά του Κυρίου μας και να κερδίσουμε την ουράνια βασιλεία, από την οποία εξέπεσε διά της παρακοής ο προπάτοράς μας Αδάμ και «καθεζόμενος απέναντι του Παραδείσου ωδύρετο και έλεγεν: Οίμοι, τι πέπονθα ο τάλας! μίαν εντολήν παρέβην και των αγαθών παντοίων εστέρημαι» (Κυριακή της Τυρινής η της αναμνήσεως της εξόδου από τον Παράδεισο).

Με την ελπίδα, τέλος, να αποκτήσωμε και πάλι «την ητοιμασμένην ημίν βασιλείαν προ καταβολής κόσμου» εισερχόμαστε στον κορμό του Τριωδίου, στο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, με την προοπτική της Αναστάσεως. Γι’ αυτό, εξ αρχάς ευχόμαστε ο ένας στον άλλον όχι μόνον Καλό στάδιο αλλά και Καλή Ανάσταση, διότι αισιοδοξούμε ότι, αγωνιζόμενοι «νομίμως και ικανώς», θα αξιωθούμε, με την βοήθεια του Θεού, «πάντες κατιδείν και το Άγιον Πάσχα πνευματικώς εναγαλλόμενοι». Αμήν! Γένοιτο!