Άγιος Βλάσιος επίσκοπος Σεβαστείας ο ένδοξος ιερομάρτυς, ο ιατρός, ιεράρχης και θαυματουργός Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας!

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας είναι τα τελειότερα πρότυπά μας και οι μεσίτες μας προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.  Στην επίγεια ζωή τους τήρησαν το Ευαγγέλιο, ενώθηκαν με τον Χριστό και έγιναν δοχεία της Θείας Χάριτος. Ήταν φορείς του Αγίου Πνεύματος, οι εκλεκτοί του Θεού, μιμητές Χριστού, άνθρωποι ουράνιοι.  

Πολλά χρόνια πέρασαν, αιώνες, αλλά η λησμονιά δεν τον άγγιξε τον Άγιο Βλάσιο, τον επίσκοπο Σεβαστείας, τον  ιεράρχη, τον  ιατρό και  θαυματουργό Άγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μπήκε στο συναξάρι της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας με τον πιο προσοδοφόρο τρόπο, με ήθος ταπεινό. Πρώτα έχυσε τα δάκρυα της ευγνωμοσύνης προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και τα ευγνώμονα δάκρυά του, οι προσευχές και το αίμα του, έγιναν φως και με την θυσία του ζεσταίνει τον κόσμο αλλά και τις παγωμένες καρδιές των ανθρώπων.

Ο Άγιος Βλάσιος έζησε στις αρχές του 4^ου αιώνα στην περιοχή του Πόντου της Μικράς Ασίας επί αυτοκράτορα Λικινίου (308-323).             Σπούδασε την επιστήμη της ιατρικής την οποία άσκησε όχι ως επάγγελμα αλλά ως αγαθοεργία. Χρήματα δεν έπαιρνε ποτέ και από κανέναν ασθενή. Νοιαζόταν πραγματικά για τους ασθενείς του, για την πορεία της ασθενείας τους και για την ίαση από αυτή. Η προσφορά του στην υπηρεσία των ασθενών ανθρώπων ήταν πραγματικά υπόδειγμα της ανιδιοτέλειας. Πολλές φορές μάλιστα, εκτός του ότι επισκεπτόταν δωρεάν τους ασθενείς στα σπίτια τους, τους έδινε δωρεάν και τα φάρμακά τους. Όταν επίσης αδυνατούσε ο ίδιος να πληρώσει τα φάρμακα των ασθενών, χτυπούσε τις πόρτες άλλων Χριστιανών ανθρώπων απευθυνόμενος στα φιλάνθρωπα αισθήματά τους προκειμένου να βοηθήσουν τους αναξιοπαθούντες   συνανθρώπους τους που βρισκόταν στην δοκιμασία της ασθένειας.

Παράλληλα με την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος μελετούσε με ζήλο και αγάπη  την Αγία Γραφή, καθώς επίσης και τα συγγράμματα των Αποστολικών Πατέρων και των Χριστιανών Απολογητών, γεγονός που τον ανέδειξε σε δάσκαλο της Χριστιανικής Πίστεως.  Από την μελέτη του ανθρώπινου σώματος κατανόησε την Σοφία και την Μεγαλοσύνη του Θεού, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί από αυτό το γεγονός  ακόμη περισσότερο η πίστη του και η ευσέβειά του στον Θεό. Εξαιτίας της όλης προσφοράς και του  έργου του, απέκτησε υπέροχη φήμη μέσα στον Χριστιανικό κόσμο  της περιοχής του.  Γι’ αυτό οι Χριστιανοί επέμεναν και τον ανέδειξαν σε επίσκοπο Σεβαστείας.  Από αυτή την νέα θέση που κατείχε, εργάστηκε με μεγάλο και αξιοθαύμαστο ζήλο.  Καθώς αναζητούσε περισσότερη ησυχία και άσκηση, κατέφυγε στο Άργαιον  Όρος, στην περιοχή της Καππαδοκίας, όπου εγκαταστάθηκε εκεί, μέσα σε ένα σπήλαιο.  Ήθελε να ζει «μόνος μόνω Θεώ». Εκεί προσευχόταν αδιαλείπτως στον Θεό και έφτασε σε τέτοιο ύψος αγιότητας και αρετής, ώστε πλήθος κόσμου τον επισκεπτόταν και ζητούσε την ευλογία του. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως και τα άγρια ζώα ακόμα της περιοχής αυτής  προσέρχονταν στον Άγιο και δεν αποχωρούσαν αν δεν τα ευλογούσε.

Την εποχή εκείνη ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας ονόματι Αγρικόλας, έδωσε διαταγή στους κυνηγούς να κυνηγήσουν σαρκοφάγα ζώα για να χρησιμοποιηθούν αυτά για θηριομαχίες και για την καταβρόχθιση των Χριστιανών. Όταν αυτοί έφθασαν  στο Άργαιον Όρος και πέρασαν έξω από το  σπήλαιο όπου διέμενε ο Άγιος Βλάσιος, έκπληκτοι αντίκρυσαν πλήθη άγριων ζώων να είναι συγκεντρωμένα και να λαμβάνουν τις ευλογίες του ταπεινού επισκόπου της Σεβαστείας, ο οποίος προσευχόταν στον Θεό. Επίσης εκείνη την στιγμή είδαν και πολλούς Χριστιανούς να συνομιλούν με τον Άγιο. Καθώς είδαν  οι κυνηγοί  αυτό το θέαμα επέστρεψαν πίσω στην πόλη και ενημέρωσαν τον ηγεμόνα για όσα είδαν. Ευθύς αμέσως ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας έδωσε εντολή να συλληφθούν όσοι Χριστιανοί βρίσκονταν εκεί. Οι στρατιώτες που είχαν σταλεί από τον ηγεμόνα για να συλλάβουν τους Χριστιανούς, καθώς έφθασαν στην τοποθεσία όπου βρισκόταν ο Άγιος Βλάσιος, βρήκαν τον Άγιο να προσεύχεται και τον διέταξαν να τους ακολουθήσει στην Σεβάστεια για να παρουσιαστεί στον ηγεμόνα.

Τον  Άγιο Βλάσιο του είχε φανερώσει ο Κύριος για τον ερχομό των στρατιωτών  νωρίτερα από την άφιξή τους . Με θάρρος και καρτερία ο Άγιος υπάκουσε και τους ακολούθησε. Βλέποντας την πραότητα και την  αγιότητα  του Αγίου, κατά της διάρκεια της διαδρομής προς την Σεβάστεια, πολλοί ειδωλολάτρες ασπάσθηκαν την Χριστιανική πίστη και πολλοί ασθενείς θεραπεύτηκαν χάρη στην προσευχή του. Ανάμεσα στα αναρίθμητα θαύματα που τέλεσε ο Άγιος  Βλάσιος με την Χάρη του Θεού, ήταν η διάσωση ενός μικρού παιδιού, το οποίο  κινδύνευε να πεθάνει από ασφυξία από ένα ψαροκόκαλο, το οποίο είχε καρφωθεί στο λαιμό του. Ο Άγιος Βλάσιος τότε έθεσε το χέρι του στον  λαιμό του παιδιού και αφού προσευχήθηκε ολόθερμα στον Θεό, θεράπευσε το παιδί. Παράλληλα ευχήθηκε, ότι όποιος άνθρωπος αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα  και μνημονεύσει το όνομα  του Αγίου, ο Θεός να τον θεραπεύει αμέσως προς δόξα του ονόματός Του. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Άγιος Βλάσιος ο Επίσκοπος Σεβαστείας καθιερώθηκε στην συνείδηση όλων των Χριστιανών ως ο ιατρός και θεραπευτής των νοσημάτων του λαιμού και του λάρυγγα.

Καθώς έφθασε ο Άγιος στην Σεβάστεια, έπειτα από την διαδρομή που ακολούθησε  από το Άργαιον Όρος, φυλακίστηκε αμέσως καθώς τέτοια εντολή είχε δώσει ο ηγεμόνας. Την ακριβώς επόμενη ημέρα πήγαν οι στρατιώτες  τον Άγιο να παρουσιαστεί μπροστά στον ηγεμόνα. Εκείνος, καθώς παρουσίαστηκε ο Άγιος μπροστά του, άρχισε να του μιλάει ήρεμα και  με πραότητα. Όταν όμως ο Άγιος Βλάσιος ομολόγησε ότι ήταν Χριστιανός και χαρακτήρισε τους «ψευτοθεούς» των ειδωλολατρών  ως δαίμονες, ο ηγεμόνας εξοργίστηκε πολύ και έδωσε αμέσως εντολή να τον χτυπήσουν με χοντρά σιδερένια ραβδιά. Την δύσκολη αυτή ώρα που οι βασανιστές τον μαστίγωναν, ο Άγιος Βλάσιος δήλωνε πως κανένα βασανιστήριο δεν θα μειώσει την αγάπη του προς τον Χριστό, Ο Οποίος βρίσκεται μαζί του και του ελαττώνει τους πόνους.

Μετά από αυτά τα φρικτά βασανιστήρια ο ηγεμόνας έδωσε εντολή να τον μεταφέρουν πίσω στην φυλακή. Ο Άγιος Βλάσιος εξακολουθούσε  να μένει σταθερός στην Χριστιανική του πίστη, παρά τα βασανιστήρια που υπέστη , ως στύλος ακλόνητος , και αρνούνταν να θυσιάσει στα είδωλα διαλαλώντας ότι αυτά είναι ψεύτικα. Τότε δόθηκε η εντολή να τον κρεμάσουν σε ένα ξύλο και να ξεσκίσουν τα πλευρά του με σιδερένια εργαλεία. Καθώς συνέβαιναν αυτά τα φρικτά βασανιστήρια ο Άγιος Βλάσιος  απτόητος από τους πόνους δήλωνε πως δεν τον φοβίζει ούτε ο θάνατος ούτε τα βασανιστήρια αφού αυτό που προσβλέπει είναι στην αιωνιότητα και τα επουράνια  αγαθά του Θεού .

Κατόπιν δόθηκε η εντολή να ξεκρεμάσουν  οι βασανιστές τον Άγιο και να τον οδηγήσουν πίσω στην φυλακή. Στην πορεία της διαδρομής προς την φυλακή, εφτά γυναίκες τον ακολούθησαν και άλειφαν   τα σώματά τους από το τίμιο αίμα, που έσταζε από το πληγωμένο σώμα του. Ευθύς αμέσως, βλέποντας το γεγονός αυτό οι δήμιοι του Αγίου, τις συνέλαβαν τις γυναίκες και τις οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα. Αυτός με το που παρουσιάστηκαν μπροστά του  τις ζήτησε να θυσιάσουν στα είδωλα, σε διαφορετική περίπτωση θα τις θανάτωνε.

Οι γυναίκες τότε του είπαν να πάνε στην λίμνη της Σεβάστειας και αφού πλύνουν τα πρόσωπά τους, να προσφέρουν θυσία στους θεούς του. Αυτό φυσικά και δεν θα συνέβαινε. Ο ηγεμόνας στο άκουσμα αυτών των λόγων τους χάρηκε πολύ όπως ήταν  φυσικό. Οι γυναίκες όμως  καθώς έφθασαν στην λίμνη πήραν τα αγάλματα των “θεών” των ειδωλολατρών και τα έριξαν αποφασιστικά μέσα στην λίμνη λέγοντας ότι αυτή είναι η αμοιβή τους, γιατί πολλοί άνθρωποι πέθαναν  εξαιτίας της ειδωλολατρίας. Κάλεσε στην συνέχεια ο ηγεμόνας τις γυναίκες και τις είπε  να διαλέξουν, ή να επιλέξουν την θυσία στους “θεούς” των ειδωλολατρών και να φορέσουν ωραία και λαμπρά φορέματα, ή να βασανιστούν μέσα σε πυρακτωμένο καμίνι.

Τότε, μία από τις γυναίκες καθώς την παρακολουθούσαν και τα δύο μικρά  παιδιά της και την υποστήριζαν στην ομολογία της Χριστιανικής Πίστης , άρπαξε ένα φόρεμα και το έριξε στο καμίνι. Μετά από αυτό το γεγονός ο ηγεμόνας έδωσε εντολή να κρεμάσουν τις εφτά γυναίκες και να ξεσκίσουν τις σάρκες τους. Τότε ήταν που αντί για αίμα από τις πληγές τους έρεε γάλα ενώ Άγγελοι Κυρίου κατέβηκαν από τον Ουρανό και θεράπευσαν τις πληγές τους, ενθαρρύνοντας  τις γυναίκες να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Ο ηγεμόνας ευθύς αμέσως διέταξε να ρίξουν τις γυναίκες μέσα στο πυρακτωμένο καμίνι. Η φωτιά όμως έσβησε καθώς τις έριξαν  μέσα και βγήκαν από εκεί  αλώβητες, σώες και αβλαβείς. Βλέποντας ο ηγεμόνας αυτά τα παράδοξα γεγονότα, τις είπε και πάλι να θυσιάσουν στα είδωλα. Εκείνες αγέρωχες για μία ακόμη φορά του απάντησαν ότι δεν πρόκειται να προδώσουν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό και να προσκυνήσουν τα ψεύτικα είδωλα. Μετά από αυτή την μαρτυρική τους στάση για την αγάπη τους για τον Χριστό και τον ηρωισμό  ταυτόχρονα που υπέδειξαν, ο ηγεμόνας αποφάσισε την θανάτωσή τους με αποκεφαλισμό.

Μόλις το άκουσαν αυτό οι γυναίκες προσευχήθηκαν αμέσως και παρακάλεσαν τον Κύριο να τις συναριθμήσει μαζί με την Πρωτομάρτυρα του Χριστού, Αγία Θέκλα.  Αφού αποκεφαλίστηκαν οι εφτά γυναίκες και μαρτύρησαν με τον θάνατό τους για  την αγάπη τους και την αφοσίωσή τους στον Ιησού Χριστό, πρόσταξε ο ηγεμόνας  τους στρατιώτες να φέρουν μπροστά του τον Άγιο Βλάσιο προκειμένου να του ζητήσει και πάλι να θυσιάσει στα είδωλα.  Καθώς βρέθηκε ο Άγιος Βλάσιος μπροστά του και μόλις του ζήτησε ο ηγεμόνας να θυσιάσει στα είδωλα, ο Άγιος Βλάσιος του απάντησε με θάρρος ότι κανένας άνθρωπος που έχει γνωρίσει τον αληθινό Θεό, δεν μπορεί να προσκυνήσει νεκρά είδωλα.

Ο ηγεμόνας έπειτα προκάλεσε τον Άγιο να αποδείξει αν ο Θεός των Χριστιανών θα τον έσωζε, αν τον έριχνε μέσα στην λίμνη. Ο Άγιος τότε τον  παρότρυνε να το κάνει. Οι στρατιώτες έριξαν τον Άγιο Βλάσιο μέσα στην λίμνη και εκείνος αφού έκανε το σημείο του Σταυρού στάθηκε στο μέσο της λίμνης σώος και αβλαβής επάνω στο νερό της λίμνης, σαν να ήταν στην  ξηρά. Στην συνέχεια ο Άγιος Βλάσιος είπε στους ειδωλολάτρες να πράξουν το ίδιο για να αποδείξουν την δύναμη των δικών τους “θεών”. Εξήντα οχτώ άντρες τότε έπεσαν στην λίμνη, αλλά όλοι καταποντίστηκαν στον βυθό και πνίγηκαν.  Άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε τότε στον Άγιο Βλάσιο και τον κάλεσε να βγει από την λίμνη, ώστε να λάβει το στεφάνι της αγιότητας.

Το πρόσωπο του Αγίου εκείνη την στιγμή έλαμπε σαν το φως. Ο ηγεμόνας  βλέποντας την ακλόνητη πίστη του Αγίου Βλασίου στον Ιησού Χριστό αποφάσισε να θανατώσει  με αποκεφαλισμό τον Άγιο Βλάσιο καθώς επίσης και τα δύο παιδιά της μίας εκ των εφτά γυναικών που είχαν αποκεφαλιστεί νωρίτερα. Ο Άγιος Βλάσιος ατάραχος στο άκουσμα της απόφασης του ηγεμόνα, προσευχήθηκε στον Θεό και έπειτα του ζήτησε να βοηθήσει στο μέλλον όποιον καταφεύγει σ’ Αυτόν επικαλούμενος το όνομά του, σε περίπτωση ασθενείας, θλίψης, κινδύνου ή ανάγκης.

Εμφανίστηκε ευθύς αμέσως από τον Ουρανό ο Ιησούς Χριστός, σαν νεφέλη, και του επιβεβαίωσε, ότι θα εκπληρώσει όλα τα αιτήματά του και θα χαρίσει σε όλους εκείνους, που θα τιμούν την μνήμη του, όχι μόνο τα επίγεια, αλλά και τα ουράνια αγαθά. Οδηγήθηκε μετά ο Άγιος Βλάσιος μαζί με τα δύο παιδιά από τον δήμιο, στον τόπο του μαρτυρίου τους και τους αποκεφάλισε αυτός  πάνω σε μία πέτρα μέσα στο τείχος της Σεβάστειας. Το έτος 316,ηταν το έτος που έλαβε χώρα το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου Βλασίου και των δύο παιδιών.  Η Ορθόδοξη Εκκλησία όρισε η αγία  μνήμη του να τιμάται στις 11 Φεβρουαρίου εκάστου έτους. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, τα οποία έχει επιτελέσει και εξακολουθεί να επιτελεί ο Άγιος Βλάσιος με την Χάρη του Θεού σε αυτούς που τιμούν την μνήμη του και επικαλούνται με ευλάβεια το όνομά του. Η αγάπη των Χριστιανών ανθρώπων προς τον θαυματουργό ιεράρχη της Σεβαστείας  ήταν και  είναι μεγάλη καθώς πλήθος κόσμου ζητάει τις πρεσβείες του και την ίαση των ασθενειών.

Το θεμέλιο και την νικητήρια δύναμη στην Χριστιανική ζωή αποτελεί η πίστη. Έτσι η πίστη προχωρεί με την ελπίδα για να ολοκληρωθεί με την αγάπη που είναι ο ίδιος ο Θεός, «Ο Θεός αγάπη εστί», (Α’. Ιώ. 4,16).  Έτσι η αγάπη προς τον Θεό συνδέεται άρρηκτα  με την αγάπη προς τον πλησίον.  Ο Άγιος Μάξιμος μας διδάσκει πως « ό αγαπών τόν Θεόν ού δύναται μή καί πάντα άνθρωπον ώς εαυτόν αγαπήσαι».

Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Θεός αγαπά το ανθρώπινο γένος είναι ότι «Ούτως ηγάπησεν ό Θεός τόν κόσμο, ώστε τόν Υιόν Αυτού τόν Μονογενή έδωκεν ίνα πάς πιστεύων είς αυτόν μή  απόληται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιώ. 3,16).

Ο Χριστός καλεί τον άνθρωπο σε πορεία πίστης «πάρ’ ελπίδα έπ ελπίδα», (Ρωμ. 4,18). Καλεί επίσης τους πιστούς να έχουν θάρρος και να πιστεύουν στην νίκη εναντίον του κόσμου που πρώτος ο ίδιος ως άνθρωπος πραγματοποίησε «Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τόν κόσμον» (Ιώ. 16,33).                          

Η Ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού έγινε η εγγύηση και η αφετηρία της  αναστάσεως όλων των ανθρώπων  «Έν τώ Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται», αφού Εκείνος είναι η Ανάσταση και η Ζωή, και όποιος πιστεύει σε Αυτόν «κάν αποθάνη, ζήσεται» (Ιώ. 11,25).                                                         

 Ο Θεός αναπαύεται στους Αγίους, όπως και οι Άγιοι στον Θεό. Οι Άγιοι αντανακλούν την Δόξα του Θεού στον κόσμο και ο Θεός γίνεται «Θαυμαστός έν τοίς αγίοις Αυτού».  Το ήθος τους είναι το ήθος του Χριστού και της Εκκλησίας Του και η μίμησή τους είναι μίμηση του  Χριστού, είναι συμμόρφωση προς την ζωή  Του. Ο Απόστολος των Εθνών, ο Απόστολος Παύλος στην Α’ προς Κορινθίους  επιστολής του και στην Α’ προς Θεσσαλονικείς επιστολής του αντίστοιχα, γράφει στους πιστούς Χριστιανούς πως «μιμηταί μου γίνεσθε  καθώς καγώ Χριστού», (Α’ Κορ. 11,1 και Α’ Θεσσ.1,6).

Ο Άγιος Βλάσιος είχε σε υπέρτατο βαθμό την αρετή της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό και τους ανθρώπους. Τα κυρήγματά του είχαν άφθονους  λόγους ευγνωμοσύνης και ευχαριστίες προς τον Τριαδικό Θεό. Υπήρξε  πραγματικά ένα  υπόδειγμα ανιδιοτελούς αγάπης και προσφοράς στον συνάνθρωπο και ένα πρότυπο προς μίμηση στην άσκηση της αδιάλειπτης προσευχής. Η δύναμη της αγάπης του για τον  Ιησού Χριστό ήταν στήριγμα και γλυκιά παρηγοριά σε όλες τις δύσκολες στιγμές του. Η ζωή και το μαρτυρικό του τέλος είχαν καθοριστική επίδραση στον πνευματικό κόσμο των Χριστιανών.

Η πίστη τους  ενδυναμώθηκε και ο  υποδειγματικός τρόπος ζωής του Αγίου Βλασίου έγινε παράδειγμα προς μίμηση. Οι Χριστιανικές αρετές του  πλημμύρισαν τις καρδιές των ανθρώπων. Η παρηγοριά από τον Ουρανό όπου υπάρχει ο Άγιος Βλάσιος που κρατά στα χέρια του  δύναμη Θεού, με την ολόφωτη αγάπη του σκουπίζει τα δάκρυα του πονεμένου κόσμου, απλώνει παντού την ευσπλαχνία του και γεμίζει με ελπίδες τις καρδίες των πιστών  Χριστιανών που τον επικαλούνται. Μία αγιασμένη  φωτεινή μορφή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ένας  ακούραστος εργάτης στον αμπελώνα του Κυρίου.

Ο Άγιος Βλάσιος είναι πολιούχος πολλών οικισμών που φέρουν το όνομά του καθώς και των Αχαρνών Αττικής και του Ξυλοκάστρου Κορινθίας. Η τίμια κάρα  του  φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους και η Δεξιά του στην Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους επίσης. Τμήμα του ιερού λειψάνου του  βρίσκεται στην ομώνυμη Ιερά Μονή Αγίου Βλασίου στα Τρίκαλα Κορινθίας, όπου φυλάσσεται σε περίτεχνη αργυρή λειψανοθήκη μαζί με τα ιερά λείψανα του Τιμίου Προδρόμου, της Αγίας Βαρβάρας και του Αγίου Χαραλάμπους προς  προσκύνηση και ευλογία των πιστών Χριστιανών.

Όπως ψάλλουμε στο απολυτίκιο του Αγίου Βλασίου «Φερωνύμως  βλαστήσας ώς δένδρον εύκαρπον, Ιεράρχα Κυρίου  Βλάσιε  ένδοξε, μαρτυρίου τούς καρπούς κόσμω προήγαγες, καί θαυμάτων δωρεάς, αναβλύζεις δαψιλώς, ώς θείος Ιερομάρτυς, τοίς καταφεύγουσι Πάτερ, τή αντιλήψει τής πρεσβείας σου».                                                   

Αυτός ο φωτεινός φάρος της αγάπης και της αφοσίωσης  στον  Ιησού Χριστό με τα αισθήματα προσφοράς στον συνάνθρωπο  και την ανιδιοτέλεια στις πράξεις του, ας αποτελέσει  ένα πρότυπο προς όλους μας.

Η παρουσία του κόσμησε και κοσμεί την Ορθόδοξη Εκκλησία «αφού δίκαιος είς τόν αιώνα μένει»!

Να έχουμε τις πρεσβείες του!