Η αμαρτία του υιού και η αγάπη του Πατρός

Σχόλιο στο Ευαγγέλιο της Κυριακής ΙΖ΄ Λουκά (Ασώτου)

Η παραβολή δύο αδελφών στη φοβερή παραβολή του Ασώτου, τονίζει τη διαφορά. Ποιος θα υπολόγιζε πως τελικά θα γινόταν ο άσωτος τέκνο πιστό και ο πιστός θα ζούσε την κρυμμένη ασωτία του;

Όποιος δεν βίωσε, έστω και μία φορά στη ζωή του, την ασωτία της ύπαρξής του δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει επιστροφή στην οικία. Ούτε τη χαρά της.

Η ονομασία «παραβολή του Ασώτου» δείχνει την κατάντια που μπορεί να φτάσει το τέκνο του Πατρός, φεύγοντας «εις χώραν μακράν». Αυτονομημένος, στηριγμένος στο εγώ, εγκαταλείπει την όντως ελευθερία, τη χωρίς όρια αγάπη, αυτό, δηλαδή που ζητούσε.

Η ονομασία «παραβολή του εύσπλαχνου Πατέρα» τονίζει Αυτόν που αγαπά χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς καταπίεση της ελευθερίας του υιού – δεν πήγε να τον βρεί -, χωρίς να περιμένει να γίνει όπως θέλει και ας ήταν το πρέπον.

Δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, της περιόδου που τονίζεται και προβάλλεται η μετάνοια. Ποια άλλη παραβολή θα μιλούσε γι’ αυτήν όσο η παραβολή αυτή; Από τη μια η ασωτία σ’ όλη της την έκταση και από την άλλη η ανοιχτή αγκαλιά σε όλο το μεγαλείο της.

Ποια δικαιοσύνη θα δεχόταν αυτήν την αντίθεση; Αυτή που καλύπτει πλήθος αμαρτιών είναι η αγάπη. Η παραβολή του Ασώτου παραπέμπει στην αγάπη του δικού μας Θεού, που βρίσκεται ενάντια του Νόμου που απαιτεί εξιλέωση και τιμωρία.

Με τέτοιο Θεό, ποιος δεν θα τολμούσε να πεί το «αναστάς πορεύσομαι προς τον Πατέρα» και να γευτεί τη χαρά της μετάνοιας;

Η παραβολή του Ασώτου!: Ελπίδα πως κάποια μέρα θα μιλήσει στην καρδιά μας, θα ταρακουνήσει την ύπαρξή μας και θα γίνει η βάση της δικής μας μετάνοιας και άρα ελπίδα Αναστάσεως.