Άγιος Ιάκωβος: Λένε, παιδιά μου, «ε, τη νηστεία την κάνανε οι καλόγεροι». Δεν την έκαμαν οι καλόγεροι, με συγχωρείτε!

Ο Άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) με την εικόνα του Αγίου Δαυίδ του Γέροντα.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

«Η νηστεία είναι εντολή του Θεού»

Λένε, παιδιά μου, ε, τη νηστεία την κάνανε οι καλόγεροι. Δεν την έκαμαν οι καλόγεροι, με συγχωρείτε. Η νηστεία είναι εντολή του Θεού, διότι η πρώτη εντολή, που έδωσε ο Θεός ήταν η νηστεία. Γι’ αυτό κι εμείς να νηστεύουμε παιδιά μου.

Δεν μ’ έβλαψε η νηστεία, που ‘μαι εβδομήντα χρονών. Δεν μ’ έβλαψε η νηστεία, διότι η μητέρα μου μ’ έμαθε τη νηστεία παιδιόθεν. Εβδομήντα χρόνια, τέκνα μου, -δεν κάνω τον υποκριτή ότι νηστεύω παιδιά μου- αλλά αυτά με δίδαξαν οι γονείς μου, Μικρασιάτες στην καταγωγή, αυτά με δίδαξαν οι γονείς μου, μέχρι σήμερα αυτά τηρώ, τέκνα μου.

Δεν μ’ έβλαψε ποτέ η νηστεία κι ας έχω και ασθένειες απάνω μου. Αυτό που έχω στην ψυχή μου το έχω παιδιόθεν και η νηστεία και αυτή η λεπτοδίαιτα πολύ ωφελεί στον άνθρωπο και στις ασθένειες, είπαν οι γιατροί, και σε όλα.

Όταν ο γιατρός, με συγχωρείτε, μου λέει, «πέντε μέρες πάτερ μου, δε θα πιεις νερό, ούτε μία σταγόνα, για να κάνουμε μία εξέταση, μία θεραπεία, για να δούμε το σώμα σου τι έχει» και εγώ άντεξα πέντε μέρες και πολύ καλό μου είχε κάνει. Ε, πόσο μάλλον όταν νηστεύομε για την ψυχή μας περισσότερο, μιας και στο σώμα αυτό κατοικεί ψυχή αθάνατος.

Γι’ αυτό ας φροντίζουμε για την ψυχή μας που ‘ναι πράγμα αθάνατον. Η νηστεία είναι εντολή του Θεού, κι ο Χριστός μας, παιδιά μου, ενήστευσε,

Κάποτε ένα πρόσωπο, παιδιά μου, μου λέγει, «παπά μου, μου είπανε ότι νηστεία δεν υπάρχει και ποιος είπε ότι υπάρχει νηστεία;».

Να πεις, λέω τέλος πάντων, τον ιερέα ν’ ανοίξει το βιβλίο, να δει που υπάρχει νηστεία. «Ει μη εν προσευχή και νηστεία» και τα δαιμόνια κι οι αρρώστιες κι όλα τα πάθη και όλα αυτά με τη νηστεία και την προσευχή θεραπεύονται.

Ο Άγιος Πρόδρομος, δεν νήστευε; Τι έτρωγε εκείνος στην έρημο;

Τι έτρωγε ο Όσιος Δαυίδ; Περνούσε με ένα αντίδωρο ολόκληρη την εβδομάδα στο ασκητήριό του. Μισή ώρα μακριά από δω είναι το ασκητήριο του Αγίου, ένα ασκητήριο που ασκήτευε ο Άγιος.

Ο Άγιος Δαυίδ άφηνε στο Μοναστήρι όλους τους άλλους μοναχούς, έβαλε άλλον Ηγούμενο και πήγαινε στο ασκητήριό του και εκεί με το πετραχηλάκι του και το θυμιατό του και μ’ ένα αντίδωρο περνούσε ολόκληρη την εβδομάδα.

Πώς ζούσε ο Άγιος μ’ ένα αντίδωρο; «Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών». Και ο Θεός τον αγίασε και έζησε πενήντα χρόνια στο μέρος αυτό και είναι πολύ θαυματουργός και ζωντανός Άγιος!

Προσευχή, παιδιά μου, μαζί και νηστεία. Αυτά ωφελούν την ψυχή του ανθρώπου. Κι ο Προφήτης Ηλίας, λέει ο θείος Ιάκωβος ο αδελφόθεος, ομοιοπαθής άνθρωπος ήταν κι αυτός. Με την προσευχή και τη νηστεία του παρακάλεσε το Θεό και τρία χρόνια κι έξι μήνες δεν έβρεξε.

Να νηστεύετε, παιδιά μου, μην ακούτε που λένε, δεν είναι η νηστεία τίποτε. Η πρώτη εντολή του Θεού μας ήταν η νηστεία, καθώς ο Χριστός μας ενήστευσε.

Μπορούμε να πούμε εμείς τώρα ότι νηστεύομε; Τρώμε τόσα και τόσα. Τώρα νηστεία, παιδιά μου, κάνομε εμείς, όταν τρώμε τόσα και τόσα φαγητά, έστω αλάδωτα, με συγχωρείτε. Υπάρχουν νηστίσιμα φαγητά πολλά. Αρκεί ο άνθρωπος να ‘χει την υγεία του, αλλά να ‘χει και τη θέληση να νηστεύσει.

Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), Ένας σύγχρονος άγιος, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος», έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος, Λίμνη Ευβοίας 2018.