Άγιος Πολύκαρπος, Όταν μοίρασε όλα τα τρόφιμα που είχαν οι αποθήκες της μητέρας του και πώς τις γέμισε ξανά!

Το μαρτύριο του Αγίου Πολυκάρπου.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Η θεοφιλής εκείνη γυνή [που είχε υιοθετήσει τον Πολύκαρπο] η οποία τον ανέθρεψεν, ήτο πολύ πλουσία, ως είπομεν, είχε δε μεταξύ των άλλων πολλάς αποθήκας γεμάτας από σιτάρι και κάθε είδους καρπόν της γης, διότι είχε πολλά υποστατικά.

Ως ελεήμων δε που ήτο ο μακάριος Παγκράτιος* και πολύ συμπαθητικός, έδιδε πλουσιοπάροχα εις τους πτωχούς, κρυφίως από την ψυχομητέρα του, έως ότου άδειασεν όλας τας αποθήκας.

Εν μια δε των ημερών επήγεν η μήτηρ αυτού να βγάλη σιτάρι· και ευρίσκουσα κενάς τας αποθήκας εθαύμασεν [απόρησε], ηννόησεν [κατάλαβε] όμως ότι ο Παγκράτιος τας εξεκένωσε [άδειασε], διότι εγνώριζε την αγαθήν του προαίρεσιν, ως και την ευσπλαγχνίαν την οποίαν είχε διά τους πτωχούς.

Εν τούτοις έστρεψε και τον εκύτταξε με άγριον βλέμμα, αυτός δε, με χαροποιόν πρόσωπον, είπε προς αυτήν· «Ας υπάγωμεν, κυρία, μαζί εις τας αποθήκας διά να ίδωμεν».

Δεν ηθέλησεν όμως να υπάγη εκείνη, επειδή προ ολίγου τας είδε κενάς.

Τότε επήγε μόνος ο Άγιος, έκαμε προσευχήν εις τον πολυεύσπλαγχνον Θεόν και, ω του θαύματος! παρευθύς εγέμισαν όλαι αι αποθήκαι από όλους τους καρπούς.

Προσκαλέσας όθεν την μητέρα του, της είπε μετά χαράς· «Έλα, κυρία μου, εις τας αποθήκας, διά να ιδής την δύναμιν και την Χάριν του Θεού».

Καθώς δε επήγεν η γυνή και είδε τας αποθήκας γεμάτας από καρπούς και όλα τα δοχεία γεμάτα από έλαιον και οίνον, εδόξασε μεγαλοφώνως τον πλουσιόδωοον Θεόν και καταφιλούσα τον ευλογημένον Παγκράτιον, του είπε· «Τέκνον μου αγαπητόν, από της σήμερον δίδε όσον θέλεις εις τους πτωχούς και πλέον δεν θέλω σε ονομάζει Παγκράτιον, αλλά Πολύκαρπον».

Ούτως επεκράτησε το όνομα αυτό εις τον Άγιον. Έχων λοιπόν την άδειαν ο μακάριος, εμοίραζε πλουσιοπάροχα εις τους έχοντας ανάγκην τους καρπούς, αι δε αποθήκαι, θείω ελέει, δεν εξεκενούντο [δεν άδειαζαν] ποτέ· διότι ο Θεός, βλέπων την αγαθήν γνώμην του Αγίου, επλήθυνε τους καρπούς.

* Ο Άγιος Πολύκαρπος κατά την βάφτιση του πήρε το όνομα Παγκράτιος, το όνομα του μάρτυρα πατέρα του ο οποίος μαρτύρησε μαζί με την σύζυγό του.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Δημητρίου Γ. Τσάμη, «Μητερικόν», τόμος β’, των εκδόσεων της Αδελφότητας «Αγία Μακρίνα».