Πατήρ Συμεών Κραγιόπουλος: Δυστυχής ὅστις στηρίζεται ἀκόμη εἰς ἄλλας παρηγορίας καί ἀναγνωρίσεις, πλήν τοῦ Χριστοῦ!

Αρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλος (1926-2015).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Πατήρ Συμεών Κραγιόπουλος: Ὁ Ἅγιος Δημήτριος καί οἱ βαθύτεροι πόθοι τῶν νέων

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=409389

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἦτο νέος καί αὐτός. Καί εἶχεν ἐντός του τόν ἀσίγαστον αὐτόν πόθον. Καί εἶναι ἀληθές ὅτι ἔτυχε τῆς ἀναγνωρίσεως ὅλων τῶν ἁρμοδίων καί ὑπευθύνων τῆς ἐποχῆς του. Ἀλλά, καθώς ἦτο τίμιος μέ τόν ἑαυτόν του, ἀντελήφθη ὅτι ὅλαι αἱ ἀναγνωρίσεις αὐταί ἦσαν πολύ πτωχαί καί δέν ἦτο δυνατόν νά ἱκανοποιήσουν τήν φλόγα τῆς ψυχῆς του.

Εἰς τόν Χριστόν εὑρῆκε τό ποθούμενον. Ἔνοιωσε τόν Κύριον νά κύπτῃ ἐπάνω του μέ στοργήν καί τρυφερότητα καί νά ἀσχολῆται μέ αὐτόν, ὡσάν νά εἶναι τό μοναδικόν πλᾶσμα εἰς τήν κτίσιν. Ἔνοιωσε τήν ἀγάπην τοῦ Κυρίου, τό ἔλεος καί τήν χάριν Του. Ἔνοιωσε τόν Κύριον νά ἑνώνεται μαζί Του καί νά διαπερᾷ διά τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν ὅλην τήν ὕπαρξίν του καί νά τόν καθιστᾷ καί αὐτόν ἄκτιστον καί θεόν κατά χάριν. Τί ἄλλο ἤθελεν ὁ Ἅγιός μας;

Ὁ Κύριος συνηθίζει νά δίνῃ εἰς αὐτούς πού τόν ἀκολουθοῦν μέ ὅλην τήν καρδίαν καί τήν ψυχήν των πάντοτε πολύ περισσότερα τῶν προσδοκωμένων. Ἔτσι, ὁ Ἅγιος Δημήτριος πεπληρωμένος ἀπό τήν ἀναγνώρισιν πού τοῦ ἔκαμεν ὁ ἴδιος ὁ Πλάστης, ὁ Χριστός, καί καθώς εἶχε σβήσει ὁ πόθος οἱασδήποτε ἄλλης ἀναγνωρίσεως, ἐξῆλθεν εἰς τάς ὁδούς τῆς Θεσσαλονίκης νά διαλαλήσῃ καί νά κηρύξῃ πρός ὅλους, καί κυρίως πρός τούς νέους, τόν Χριστόν ἀφ᾿ ἑνός καί ἀφ᾿ ἑτέρου ἀνταπεκρίθη μέ τόσην ἀγάπην πρός τόν Χριστόν διά τήν χάριν πού τοῦ ἔκαμεν, ὥστε χαίρων καί πανηγυρίζων ἐδέχθη τήν φυλακήν καί τό μαρτύριον.

Δυστυχής ὅστις ἀκούει περί Χριστοῦ ἤ καί ἔχει ποιάν τινα ψιλήν σχέσιν μέ Αὐτόν, ἀλλά δέν ἠσθάνθη ἀκόμη τήν ἀγάπην τοῦ Κυρίου, δέν ἠσθάνθη νά τοῦ συγχωρῇ τάς ἁμαρτίας, νά τόν καθαρίζῃ καί νά τόν ἁγιάζῃ, νά τόν θεωρῇ ἰδικόν Του, τέκνον Του, νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν ἀναγνωρίζῃ.

Δυστυχής ὅστις στηρίζεται ἀκόμη εἰς ἄλλας παρηγορίας καί ἀναγνωρίσεις, πλήν τοῦ Χριστοῦ.

Καί μακάριος ἐκεῖνος πού ἔχει ἐν αὐτῷ κατοικοῦντα τόν Χριστόν. Εἶναι πέραν ἀπό κάθε ἀνθρωπίνην σύλληψιν τό τί σημαίνει νά κύπτῃ ἐπάνω σου ὁ Χριστός μέ ὅλην τήν θεϊκήν τρυφερότητα καί νά σοῦ ψιθυρίζῃ·
«Μή λυπῆσαι πλέον. Ἐγώ ἐδῶ εἶμαι. Διά σέ ἄνθρωπος γέγονα. Διά σέ ἐσταυρώθην, διά σέ ἀνεστήθην. Διά νά σέ σώσω καί νά σέ καταστήσω θεόν κατά χάριν, διά νά εἶσαι ἐν ἐμοί καί ἐγώ ἐν σοί καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς ἀτελευτήτους αἰῶνας».

Καί ἐφθάσαμεν εἰς τόν τελευταῖον πόθον. Τί ἀκόμη ἐπιθυμεῖ ὁ νέος καί πᾶς ἄνθρωπος; Ἀγάπην. Νά λάβῃ καί νά δώσῃ ἀγάπην.

Ποῖος δέν αἰσθάνεται ἐντός του αὐτήν τήν τυραννίδα; Καί δέν ἠμπορεῖ νά γίνῃ ἄλλως. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐποίησεν οὕτω τόν ἄνθρωπον. Ἀπό ἀγάπην ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπον καί ἀπό ἀγάπην ἦλθε, διά νά τόν σώσῃ·
«Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον».

Αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκείνη πού ἀφυπνίζει τήν ἀγάπην τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεόν·

«Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν αὐτόν, ὅτι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς».

Ἔτσι ἔχει νόημα ἡ ἐντολή·
«Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν».

Πασχίζουν οἱ ἄνθρωποι νά ἀγαπήσουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Καί ἐπιζητεῖ τόσον πολύ ὁ καθένας τήν ἀγάπην. Τό βαθύ παράπονον καί τό βουβόν κλάμα τοῦ κάθε νέου σήμερον, ὡς εἴμεθα εἰς θέσιν νά γνωρίζωμεν, εἶναι τό ὅτι δέν τούς ἀγαποῦν, δέν τούς ἀγαπᾷ κανείς. Καί μέ τήν σειράν των καί ἐκεῖνοι δέν ἀγαποῦν κανένα.

Συνεχίζεται

Εκφωνήθηκε στις 21/10/1983.

Απόσπασμα από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Πανοράματος: https://agia-triada-panorama.gr/texts/102-%e1%bd%81-%e1%bc%85%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%af-%ce%bf%e1%bc%b1-%ce%b2%ce%b1%ce%b8%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b9-%cf%80/