Οι άγιοι της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Τα χρόνια του μακαρίου αρχιμανδρίτη της Λαύρας των Σπηλαίων [στο Κίεβο] Ελισσαίου Πλετενέτσκυ (17ος αι.), σκάβοντας οι πατέρες για ν’ ανοίξουν ένα τάφο κοντά στο παρεκκλήσι του Τιμίου Προδρόμου, ανακάλυψαν απροσδόκητα το σεπτό σκήνωμα της αγίας Ιουλιανής της παρθένου. Το σώμα της ήταν άφθαρτο και ακέραιο.

Η αγία κειτόταν στο μνήμα της σαν κοπέλλα ζωντανή, πού μόλις είχε αποκοιμηθεί. Ήταν ντυμένη με πολύτιμο, μεταξωτό και χρυσοποίκιλτο ένδυμα. Στο λαιμό της ήταν κρεμασμένο περιδέραιο με χρυσά νομίσματα και μαργαριτάρια. Στο νεανικό της κεφάλι ήταν τοποθετημένο χρυσό στεφάνι με διαμάντια. Στα χέρια χρυσά δαχτυλίδια και στ’ αυτιά σκουλαρίκια με πολύτιμα πετράδια.

Το παρθενικό σώμα είχε ενταφιασθεί σύρριζα στον τοίχο του παρεκκλησίου, με το κεφάλι προς το νότο. Πάνω στη νεκρική λάρνακα υπήρχε μια πέτρα, που έφερε σκαλισμένο το έμβλημα των πριγκίπων Όλσάνσκυ. Μιά ασημένια πινακίδα, κολλημένη στο καπάκι της λάρνακας, έγραφε: «Πριγκίπισσα Ιουλιανή Όλσάνσκυ, θυγατέρα του πρίγκιπα Γρηγορίου Όλσάνσκυ. Εκοιμήθη παρθένος το 16ο έτος από τη γέννησή της».

Οι πατέρες ανακόμισαν το τίμιο λείψανο στην εκκλησία. Το άφησαν όμως εκεί χωρίς ν’ ασχοληθούν περισσότερο μ’ αυτό.

Πέρασε καιρός. Μητροπολίτης Κιέβου ήταν ο περίδοξος Πέτρος Μογίλας*. Εμφανίστηκε σ’ αυτόν, σε θαυμαστό όραμα, ή άγια πριγκίπισσα Ιουλιανή και του είπε αυστηρά:
– Γιατί, πανιερώτατε, επιτρέπεις να δείχνουν τέτοιαν ασέβεια στο παρθενικό μου σώμα; Ο Κύριος το δόξασε με αφθαρσία! Αλλά να! Οι μοναχοί της Λαύρας από ολιγοπιστία το έχουν εγκαταλείψει σε μια γωνιά της εκκλησίας και δεν του απονέμουν την τιμή πού πρέπει σε άγια λείψανα. Ως πότε θα το ανέχεσαι;

Τρομαγμένος ο ιεράρχης από την εμφάνιση της αγίας παρθένου, κίνησε αμέσως για τη Λαύρα. Προσκύνησε με σεβασμό το τίμιο λείψανο και έδωσε εντολή να το ευπρεπίσουν και να το τιμούν σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση και τάξη. Παράλληλα παρήγγειλε να κατασκευάσουν καινούργια λειψανοθήκη και πολύτιμα καλύμματα για την τοποθέτηση και το στολισμό του.

Σε λίγες ημέρες έγινε η πανηγυρική ανακομιδή του αγίου λειψάνου από το μητροπολίτη Πέτρο και όλη τη σύνοδο των επισκόπων της Ρωσίας. Το σεπτό σκήνωμα τοποθετήθηκε σε τιμητική και περίοπτη θέση, αποτελώντας από τότε πηγή αγιασμού για τούς πιστούς που προστρέχουν με ευλάβεια σ’ αυτό.

* Γόνος Μολδαβικής οικογένειας ευγενών, γεννήθηκε στην Πολωνία (1595) και εκοιμήθη στο Κίεβο (1647). Μοναχός της Λαύρας των Σπηλαίων (1625) και ηγούμενός της (1627), κατέστησε τη μονή κέντρο αντιδράσεως κατά της λατινικής ουνίας. Το 1633 εξελέγη μητροπολίτης Κιέβου. Είναι γνωστός από την περίφημη «Ορθόδοξη Ομολογία» του.

Συνεχίζεται

Απόσπασμα από το βιβλίο «Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου», έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου.