Άγιος Συμεών Νέος Θεολόγος: Συμβαίνει να έχουμε και θάνατο πριν από τον θάνατο και ανάσταση πριν από την ανάσταση των σωμάτων και των ψυχών!

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
Κατήχηση 28η

XXVIII

Περί της προκαλουμένης υπό του Αγίου Πνεύματος εις τους αγωνιζομένους πνευματικώς νεκρώσεως που χαρίζει την πραγματικήν ζωήν και πριν ακόμη επέλθη ο φυσικός των θάνατος.

Και περί του ότι εκείνοι οι οποίοι διά της θείας χάριτος ηλευθερώθησαν από τα δεσμά του νόμου λαμβάνουν εντός των κατά τρόπον αισθητόν την χάριν του θείου φωτός διότι όσοι δεν έλαβον ακόμη εις την παρούσαν ζωήν αυτό το ουράνιον φως, ούτε βλέπουν αυτό, ευρίσκονται ακόμη κάτω από το ημίφως του νόμου· και θα κριθούν βάσει του νόμου.

Και ποίος πρέπει να είναι ο πνευματικός οδηγός (προϊστάμενος) και ο ιερεύς, ο οποίος έλαβεν από τον Θεόν την δύναμιν να συγχωρή ή να μη συγχωρή τας αμαρτίας των ανθρώπων. Και περί του ότι εις εκείνον ο οποίος ιερουργεί αξίως και ο οποίος καταυγάζεται εσωτερικώς υπό του θείου φωτός είναι όλων η πνευματική κατάστασις τελείως γνωστή, και εκείνων οι οποίοι ζουν σύμφωνα με τας μυστικάς εμπνεύσεις και παρορμήσεις του Πνεύματος του Θεού και εκείνων οι οποίοι δεν απέβαλον ακόμη τον κυριαρχούμενον από τας σαρκικάς ορμάς και επιθυμίας άνθρωπον.

Αδελφοί και πατέρες, προσέχετε κατά ποίον τρόπον και με ποίας προϋποθέσεις ακούτε τον λόγον του Θεού. Διότι λέγει ο Χριστός και Θεός: «Ερευνάτε τας Γραφάς». Διά ποίον λόγον το λέγει αυτό;

Κατ’ αρχάς μεν διά να γνωρίσωμεν τον δρόμον που οδηγεί εις την σωτηρίαν, έπειτα δε αφού προχωρήσωμεν εις την ζωήν μας με γνώμονα την εφαρμογήν των θείων εντολών χωρίς παρεκκλίσεις και επιστροφάς εις την αμαρτίαν, να καταλήξωμεν εις την ιδίαν την σωτηρίαν της ψυχής μας.

Ποία, λοιπόν, είναι η η σωτηρία μας;

Ο Ιησούς Χριστός, καθώς έλεγεν ο άγγελος που ενεφανίσθη εις τους ποιμένας: «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος έστι Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυίδ».

Ας τρέξωμεν, λοιπόν, και καθείς από ημάς, αγαπητοί· ας τρέξωμεν ταχέως χωρίς να έχωμεν επάνω μας τίποτε που να μας βαραίνη ή καμίαν βιοτικήν φροντίδα ή κάτι που να κρατήται δυσκόλως, ώστε να μη αναγκαζώμεθα εξ αιτίας αυτού να βαδίζωμεν βραδύτερον, με αποτέλεσμα να μη κατορθώσωμεν να προφθάσωμεν να εισέλθωμεν εις την πόλιν Δαυίδ (= βασιλείαν των ουρανών).

Σας παρακαλώ διά της θείας χάριτος, η οποία δρα αοράτως εντός σας να μη παραμελήσετε το έργον της σωτηρίας σας, αλλά, αφού σηκωθήτε ωσάν να ευρίσκεσθε υπό την νάρκην του ύπνου της πονηράς υπερηφανείας και αδιαφορίας, να μη σταθώμεν ούτε να καθίσωμεν έως ότου κατορθώσωμεν να ευρεθώμεν έξω από τον κόσμον και, αφού εύρωμεν εκεί και αναγνωρίσωμεν τον Σωτήρα και Θεόν μας, να γονατίσωμεν ενώπιον του και να τον προσκυνήσωμεν· αλλά ούτε εκεί πρέπει να σταθώμεν, ειμή όταν και εκείνος είπη προς ημάς: «Υμείς ουκ εστέ εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου».

Πώς όμως δύναται κανείς να φθάση εις το σημείον, ώστε να θεωρήται ότι δεν είναι εκ του κόσμου; Εάν σταυρώση και και νεκρώση τον εαυτόν του διά τον κόσμον και τον κόσμον διά τον εαυτόν (ώστε να μη υπάρχη ούτε αυτός διά τον κόσμον ούτε ο κόσμος δι’ αυτόν), όπως και ο Παύλος λέγει: «Εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω».

– Και κατά ποίον τρόπον, λέγει, αυτοί οι λόγοι του αποστόλου συμφωνούν με τους ανωτέρω λόγους του Κυρίου; – Και τα λόγια, λέγει, αυτά καθ’ εαυτά διαφέρουν, αλλ’ η δύναμις και η βαθυτέρα έννοια και των των δύο χωρίων είναι η ιδία. Διότι όπως ακριβώς εκείνος ο οποίος ευρίσκεται έξω από το σπίτι δεν βλέπει τους κλεισμένους εντός αυτού, τοιουτοτρόπως ούτε και ο σταυρωμένος ως προς τον κόσμον, δηλαδή αυτός που έχει νεκρωθή, έχει αντίληψιν των πραγμάτων του κόσμου.

Και όπως ακριβώς πάλιν το νεκρόν σώμα δεν έχει οποιανδήποτε επαφήν ή επικοινωνίαν ούτε με τα ζωντανά ούτε με τα ευρισκόμενα μαζί του νεκρά σώματα, τοιουτοτρόπως ούτε εκείνος οποίος με την δύναμιν του θείου Πνεύματος ευρέθη έξω από τον κόσμον και είναι μαζί με τον Θεόν δύναται να έχη καμίαν σχέσιν ή επικοινωνίαν με τον κόσμον ή με τα πράγματα του κόσμου.

Καθ’ όμοιον, λοιπόν, τρόπον, αδελφοί, συμβαίνει να έχωμεν και θάνατον πριν από τον φυσικόν θάνατον και πριν από την ανάστασιν των σωμάτων ανάστασιν των ψυχών και εις την πραγματικότητα και ως δυνατότητα, και ως εμπειρικόν γεγονός και ως θεωρητική αλήθεια.

Από το βιβλίο «Συμεών του Νέου Θεολόγου 3», της σειράς «Άπαντα των Αγίων Πατέρων» των εκδόσεων Ωφελίμου βιβλίου. Κείμενο Basile Krivochenie, μετάφραση, σχόλια Ηλίας Τσιάκος (θεολόγος, νομικός).