Απεδήμησε προς την αιώνια ζωή η συγγραφέας Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου

Η καταξιωμένη συγγραφέας Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου, μόλις εχθές, 17 Ιουνίου του 2023, εκοιμήθη πορευόμενη προς την αιώνια ζωή. Εκόσμησε με την συγγραφή και τον λόγο της τα Ελληνικά Γράμματα. Θεωρούσε ως πατρίδα της το νησί της Λήμνου, στο οποίο έζησε τα παιδικά της χρόνια.

Υπήρξε άνθρωπος θερμής πίστης και μεγάλης αγάπης προς την πατρίδα μας και την ιστορία της. Ιδιαιτέρως αγάπησε την ιστορία της Βασιλίδας των Πόλεων στην οποία αφιέρωσε και ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία της το «Πήραν την Πόλιν πήραν την». Ωστόσο η διείσδυσή της στο μυστήριο του θανάτου μέσα από τον «Άγγελο της Στάχτης», ένα άλλο βιβλίο της, δίνει στον σημερινό μηδενιστικό καταναλωτισμό που κυριαρχεί, μία ελπιδοφόρα γεύση νοήματος.

Αυτήν την γεύση νοήματος η αγαπημένη μας Μαρία την επιζητούσε σε ολόκληρή της την πορεία και μας κατέστησε κοινωνούς της πολλάκις κατά τις συναντήσεις μας στην πανήγυρη της Παναγίας της Τρύγης, του ιστορικού Μετοχίου της Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας στη Λήμνο με την μοναδικής αισθητικής θαυματουρή εικόνα. Εκεί η εκλεκτή Μαρία ανέπτυξε πνευματιούς δεσμούς με Αγιορείτες Πατέρες τους οποίους διατήρησε έως τέλους της επιγείου ζωής της.

Εμείς στην Πεμπτουσία αισθανόμαστε ιδιαιτέρως ευλογημένοι για τη γνωριμία μαζί της και για τις ζωντανές και πηγαίες συνεντεύξεις τις οποίες μας παρεχώρησε, όπως και για τα κείμενά της.

Ευχόμαστε να έχει καλό Παράδεισο και άνωθεν παρηγορία προς τους οικείους της.

Η συγγραφέας Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου στο πέμπτο μέρος της αποκλειστικής συνέντευξή της στην Πεμπτουσία μιλάει για το έργο της «Ο Άγγελος της Στάχτης».  Ο Αγγελος της Στάχτης συνεχίζει το τραγούδι του νεκρού αδερφού, δημιουργώντας έναν καινούριο μύθο, που ανιχνεύει το Άδυτο της ψυχής στο μακρύ ταξίδι της στον Άδη. Το κεντρικό πρόσωπο είναι ένας νέος άνδρας χιλίων χρόνων, ένας σύγχρονος Ορφέας, που θα επιχειρήσει μια νέα Κάθοδο στον Άδη να βρει την αγαπημένη του. Το μυθιστόρημα κινείται σε δυο άξονες, Από τη μια, ο τόπος των ψυχών, η αόρατη πολιτεία με τα μονοπάτια της καταχνιάς. Από την άλλη, πρόσωπα παρόντα, καθημερινά, ανυποψίαστα. Κι ανάμεσα στους δυο κόσμους, Εκείνος. Αθώος και μυημένος θα βιώσει ξανά τη μοναξιά, την ύβρι, την απόρριψη, αλλά και την περιπέτεια της ευφυΐας του που θα τον οδηγήσει σε μια αρχετυπική αυτογωσία. Περιπλανιέται ανάμεσα στο χρόνο και στην αιωνιότητα, ώσπου να γίνει άγγελος, Ο Λυπημένος Άγγελος της Στάχτης.