Page 14 - karakostas-stayros

Συνολικός Σχολιασμός

Ο απόστολος του ποιήματος φαίνεται να είναι ένα άτομο το οποίο βρίσκεται

κάτω από τον Σταυρό του Χριστού και είναι αυτόπτης μάρτυρας του Πάθους του

Κυρίου. Θα μπορούσε να είναι ο Εκατόνταρχος Λογγίνος ή ο Απόστολος

Παύλος, ο οποίος κήρυξε στην Αθήνα ή οποιοσδήποτε εκ των 12 Αποστόλων.

Όμως, ο άνθρωπος αυτός δεν είναι κανένας συγκεκριμένος Απόστολος, ούτε καν

ο ίδιος ο ποιητής. Ο απόστολος αυτός αντιπροσωπεύει όλους τους Χριστιανούς

όλων των εποχών. Ο άνθρωπος όταν γνωρίσει τον Χριστό αλλάζει, και συμβαίνει

στην ζωή του ό,τι και στην πορεία της ιστορίας, χωρίζεται σε προ Χριστού και

μετά Χριστόν εποχή. Από «μαύρος» εξ’ αιτίας των παθών και της αμαρτίας

γίνεται «πάλλευκος» με την Χάρη και το Έλεος του Θεού, και τότε ξεκινά την

ιεραποστολή του στον κόσμο, αφού αυτό που γνώρισε και πλέον βιώνει, ποθεί

να το μεταδώσει και στους συνανθρώπους του, έκαστος κατά το μέτρο της

δύναμης που κατέχει και με τον τρόπο που δύναται. Το ιερό κείμενο της

Αποκαλύψεως αναφέρει, ότι ο Χριστός κατέστησε τους πιστούς Του «βασιλεῖς

καὶ ἱερεῖς» (Αποκ. Ε’, 10). Βασιλείς γιατί τους έδωσε εξουσία να κυριαρχούν επί

των παθών και ιερείς διότι βαπτίστηκαν στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Η

ιερωσύνη διακρίνεται στην μυστηριακή, την οποία φέρουν οι ιερείς και την

πνευματική που φέρουν οι μοναχοί και οι λαϊκοί. Όλα αυτά αποτυπώνουν την
εξουσία που έδωσε ο Θεός στους Χριστιανούς έναντι του κόσμου.

Κατόπιν, βλέπουμε τον ποιητή να αναφέρεται σε γεγονότα τα οποία έχουν μεταξύ

τους ιστορική ανακολουθία, όπως για παράδειγμα το κήρυγμα του Ευαγγελίου

στην Αθήνα με τους Αυτοκράτορες της Κωνσταντινουπόλεως. Αυτό μπορεί να

δείχνει πως βλέπει όλους τους πιστούς όλων των αιώνων ως ένα σώμα, όπως

είναι άλλωστε η Εκκλησία, που ως κεφαλή της έχει τον Χριστό (Κολ. Α’, 18).

13