Page 11 - stylianidou-astheneis

Το δεύτερο κεφάλαιο του γενικού μέρους αναφέρεται στις θεραπείες του καρκίνου.

Τέσσερεις είναι οι μορφές θεραπείας, με τις οποίες θα ασχοληθούμε: α) η χειρουργική
του καρκίνου, β) η χημειοθεραπεία, γ) η ακτινοθεραπεία και δ) η ανοσοθεραπεία. Για

όλες αυτές τις μεθόδους θα περιγράψουμε τη διαδικασία εφαρμογής τους, τις
πιθανότητες επιτυχίας που μπορεί να έχουν, και τις παρενέργειες που μπορεί να

προκύψουν για τον ασθενή, καθώς και το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που
δραστηριοποιείται στην εφαρμογή της κάθε μεθόδου.

Στο ειδικό μέρος της διπλωματικής γίνεται περιγραφή των προβληματισμών που

προκαλούνται στις περιπτώσεις των ογκολογικών ασθενών τελικού σταδίου. Οι
προβληματισμοί αυτοί σχετίζονται με την αντιμετώπιση της κατάστασης, στην οποία

έχει περιέλθει ο ασθενής. Πρώτα από όλα προβληματίζεται ο ίδιος σχετικά με το τι

πρέπει να κάνει, αφού πληροφορηθεί τη διάγνωση που τον καθιστά «ογκολογικό ασθενή
τελικού σταδίου». Ο ίδιος ο ασθενής διερωτάται αν και πόσο μπορεί να περιμένει το

τέλος της ζωής του ζώντας πολλές φορές με αφόρητους πόνους, αν θα πρέπει να ζητήσει
διακοπή της μηχανικής υποστήριξης ή της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνει, πως

να ρυθμίσει τυχόν τελευταίες εκκρεμότητες κλπ. Προβληματίζονται όμως, ακόμη, τα
μέλη του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που έχουν αναλάβει τη φροντίδα του σχετικά

με το ποια στάση πρέπει να έχουν απέναντι του, π.χ. πως θα του ανακοινώσουν ότι

βρίσκεται σε κατάσταση τέλους ζωής. Επίσης, προβληματίζονται οι συγγενείς του για
τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίσουν το τέλος της ζωής του δικού τους ανθρώπου.

Τέλος, μπορεί να προβληματίζονται και άλλα άτομα που τυχόν εμπλέκονται, όπως π.χ.
δικηγόροι που ρυθμίζουν ζητήματα κληρονομιάς.

Οι παραπάνω προβληματισμοί μπορεί να είναι: α) ιατρικοί, β) νομικοί, γ) ηθικοί.
α) Ιατρικοί προβληματισμοί: Σ’ αυτούς κατατάσσονται πρώτα από όλα οι φόβοι που

νιώθουν οι ασθενείς με καρκίνο, όταν έχουν πληροφορηθεί το μη αναστρέψιμο της

υγείας τους, σχετικά με το πως θα αντιμετωπίσουν το διάστημα ζωής που τους απομένει,
αλλά και τι θα απογίνουν τα μέλη των οικογενειών τους, όταν αυτοί θα έχουν φύγει από

τη ζωή. Ενδέχεται ακόμη να φοβούνται – ανάλογα με τη θρησκευτική τους πίστη – και

για το μεταθανάτιο μέλλον τους. Όλοι αυτοί οι φόβοι μπορεί να δημιουργήσουν μια
πολύ άσχημη ψυχολογία, την οποία καλείται να διαχειριστεί κατάλληλα το

ιατρονοσηλευτικό προσωπικό. Σημαντικό ρόλο έχει η πρώτη τους αντίδραση μετά την
ανακοίνωση του τελικού σταδίου της κατάστασής τους. Η αντίδραση αυτή ποικίλλει

από άνθρωπο σε άνθρωπο και σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά

11