Page 13 - aslanidis-naos
P. 13

στα  Άγια  των  Αγίων,  δενόταν  με  σχοινί  σε  περίπτωση  που  συνέβαινε  κάτι  στον

                   αρχιερέα να μπορούσαν να τον τραβήξουν έξω από τον χώρο οι υπόλοιποι ιερείς. Ο
                                                                                     53
                   αρχιερέας  ήταν  ο  φορέας  όλων  των  αμαρτημάτων  του  λαού .  Όσο  για  την
                   καθιερωμένη θυσία που λάμβανε χώρα κάθε μέρα, θα μπορούσε να την αναθέσει στον
                                                  54
                   σαγκάν ή σε κάποιον άλλο ιερέα .
                         Παρόλα όμως τα προτερήματα όπως και οι ιερείς έτσι και ο αρχιερέας είχε ακόμη
                   περισσότερους περιορισμούς για να διαφυλάσσετε η τελετουργική καθαρότητα. Δεν

                   επιτρεπόταν να συμμετέχει στην θρηνήσει κάποιου νεκρού, αλλά ούτε και να έρθει σε

                   επαφή με κάποιο νεκρό σώμα η με λεπρό. Επίσης, σε αντίθεση πάλι με τους απλούς
                   ιερείς, ο αρχιερέας μπορούσε να παντρευτεί μόνο γυναίκα που δεν είχε νυμφευτεί ξανά

                                     55
                   και ήταν παρθένος .
                         Ο αρχιερέας κατά την περσική περίοδο ασχολούνταν με κοινωνικές και πολιτικές
                   υποχρεώσεις. Αυτές οι υποχρεώσεις επιβάρυναν τους αρχιερείς, διότι ο Ιουδαϊκός λαός

                   ήταν υπόδουλος. Ο θεσμός του αρχιερέα κατά την εποχή των Ασμοναίων και πρίν από
                   αυτήν ήταν ισόβιος και προερχόταν από τον οίκο Σαδδώκ. Όμως, κατά την ρωμαϊκή

                   περίοδο  στην  θέση  του  αρχιερέα  διορίστηκαν  εικοσιοκτώ  άνδρες.  Βέβαια,  η  κάθε
                   κυβέρνηση διόριζε και καθαιρούσε τους αρχιερείς ανάλογα με το ενδιαφέρον και τα

                   συμφέροντα τους, κάτι που παρουσιάζει το φαινόμενο της ύπαρξης πρώην αρχιερέων

                   εν  ζωή.  Μια  τέτοια  περίπτωση  είναι  η  αναφορά  του  Άννα  και  του  Καϊάφα  στο
                                         56
                   ευαγγέλιο του Ιωάννη . Ο πρώτος υπηρέτησε το διάστημα μεταξύ 6-15 μ.Χ. και ο
                   δεύτερος μεταξύ 18-36 μ.Χ. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο αρχιερέας που είχε υπηρετήσει
                                                                                           57
                   κάποτε σε αυτή την θέση διατηρούσε την επιρροή του και το κύρος του . Τέλος, η









                   53  «ὰν μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ὁ κεχρισμένος ἁμάρτῃ τοῦ τὸν λαὸν ἁμαρτεῖν καὶ προσάξει περὶ τῆς
                   ἁμαρτίας αὐτοῦ ἧς ἥμαρτεν μόσχον ἐκ βοῶν ἄμωμον τῷ κυρίῳ περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτοῦ» Λευ.

                   4:3 και «ἐὰν δὲ ὁ ἄρχων ἁμάρτῃ καὶ ποιήσῃ μίαν ἀπὸ πασῶν τῶν ἐντολῶν κυρίου τοῦ θεοῦ
                   αὐτῶν ἣ οὐ ποιηθήσεται ἀκουσίως καὶ ἁμάρτῃ καὶ πλημμελήσῃ» (Λευ. 4:22).
                   54  Schürer, et al., The history of the Jewish people in the age of Jesus Christ (175 B.C.-A.D.

                   135). Σελ. 227.
                   55  Ferguson, Backgrounds of early Christianity.  Σελ. 532.

                   56  Ιω. 18:13.
                   57  Schiffman, Understanding Second Temple and rabbinic Judaism.


                                                           12
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18