Page 19 - arvanitis-agios-iosif

89
φωτιστική, χαροποιός και πάσης φαντασίας απηλλαγμένη! ». Ακολουθεί η νίκη κατά
του πονηρού και των μεθοδειών του, καθώς η ευχή «χαλά και συντρίβει τον κακό
90
λογισμό και ως φάρμακο πνευματικό, θεραπεύει παν κακόν ». Η δύναμή της είναι τόσο
ισχυρή ώστε, με την παραχώρηση του Θεού να σώζει και ψυχές ακόμη από την
91
κόλαση ! Η κατάνυξη, η θεία παρηγορία και τα θερμά δάκρυα είναι και αυτά καρποί
της νοεράς προσευχής, μαζί με την ευλογημένη ειρήνη και τη θεϊκή χαρά. Όπως γράφει

στην ΙΑ΄ Επιστολή του ο γέροντας, ακόμα και το στόμα του προσευχομένου αναδίδει
92
ευωδία λόγω της αδιελείπτου προσευχής ».
Και καθώς η πνευματική ανάβαση συνεχίζεται και ο ασκητής γεύεται τη χαρά και την
ουράνια, παραδεισένια κατάσταση, οπότε και «η χάρις πλεονάσει, τότε ο νους αρπάζεται

«εις θεωρίαν» και η καρδιά φλέγεται ολόκληρη από θείο έρωτα και αγάπη. Είναι η στιγμή

93
που ο νους ενώνεται πλήρως με τον Θεό ». Τότε ο νους ευρύνεται και κατανοεί το
βάθος και το νόημα των γραφών και των λειτουργικών κειμένων, αιχμαλωτίζεται και

94
αρπάζεται στην αγάπη του Χριστού . Ο νους, με την επενέργεια της Χάριτος,
εκτείνεται, αποκτά απρόσμενα μεγάλη χωρητικότητα και γεύεται μεγάλη χαρά και

αγαλλίαση, ενώ «παύουν τα μέλη. Μόνο ο νους θεωρεί μέσα εις άπλετο φως. Γίνεται

ένωσις Θεού και ανθρώπου 95 ». Πρόκειται για τη λεγόμενη «θεωρία», τη
«Χριστοένωση» του Γέροντος Ιωσήφ, όπου ο αληθινός μοναχός γίνεται όλος φως, όλος

νους, όλος διαύγεια. Συνυπάρχουν η έκσταση, η γαλήνη, το φως, η άνοιξη θύρας του
ουρανού, η αλλοίωση η απεριόριστη έκταση του νού. Ο αββάς Ισαάκ λέει ότι τότε

συμβαίνει έκπληξη και όχι προσευχή, διότι η προσευχή σταματά και «θεωρία τις
96
εστί ». Και ύστερα, «συστέλλεται η νεφέλη της χάριτος.....και έρχεται εις εαυτόν του»
σα να βγήκε από ένα λουτρό, «καθαρός, ελαφρός, διαυγής, χαριέστατος, γλυκύς,

97
μαλακός ωσάν το βαμβάκι και πλήρης σοφίας και γνώσεως» . Έτσι μέσα από τη χάρη
της νοεράς προσευχής ο άνθρωπος μέσω πνευματικών αναβαθμών υψώνει το νου του

προς τον Θεό και ενώνεται μαζί Του, μέσα στην απεραντοσύνη της αγάπης Του.

89 Ιωσήφ Βατοπεδινός, Ο Γέροντας Ιωσήφ..., ό.π., σ. 398.
90 Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης, Πατρικαί Νουθεσίαι ό.π., σ. 395.
91 Ν. Σκρέττας, Η Νοερά Προσευχή ..... ο.π, σ. 313.
92 Γέρων Ιωσήφ, Έκφρασις, Επιστολή ΙΑ΄,σ. 90.
93 Γέρων Ιωσήφ, Έκφρασις, Επιστολή Λς΄,σ. 213.
94 Ιωσήφ Βατοπεδινός, Ο Γέροντας Ιωσήφ..., ό.π., σ. 297.
95 Γέρων Ιωσήφ, Έκφρασις, Επιστολή ΛΕ΄,σ. 208-209.
96 Ν. Σκρέττας, Η Νοερά Προσευχή ..... ο.π, σ. 323.
97 Γέρων Ιωσήφ, Έκφρασις, Επιστολή ΚΕ΄,σ. 154.

18