Page 5 - aslanidis-metafrasi
P. 5
Αυτή η Αγία Γραφή, δεν είχε το πρωτότυπο κείμενο, όπως αυτή του
Κύριλλου Λούκαρη, και ο Σεραφείμ στον πρόλογο της ασκεί έντονη
κριτική στον ελληνικό κλήρο, ο οποίος αντιτάχθηκε στην έκδοση της.
Εξαιτίας αυτού του γεγονότος νέα συνοδική απόφαση καταδικάζει την
μετάφραση αυτή και αφορίζει λαϊκούς και κληρικούς (1704 επί
πατριαρχίας Γαβριήλ). Αρκετά εντυπωσιακό είναι το στοιχείο ότι, ένα
αντίτυπο της μετάφρασης κάηκε στην αυλή του πατριαρχείου. Αλλά ένα
χρόνο μετά (1705) παράγεται νέα μετάφραση χωρίς να περιέχει τον
πρόλογο του Σεραφείμ[6].
Στην συνέχεια το 1710, μια νέα μετάφραση εκδίδεται από το Halle με
έξοδα από την βασίλισσα της Πρωσίας. Η μετάφραση ήταν το
αναθεωρημένο κείμενο του Σεραφείμ. Την αναθεώρηση την έκανε ο
Αναστάσιος Μιχαήλ. Ο λατινικός πρόλογος μνημονεύει το όνομα του
Αναστασίου και του Λιβερίου Κολέτη. Τον ελληνικό πρόλογο τον έγραψε
στην δημώδη ο καθηγητής JohannesHeymann. Ενδιαφέρον είναι το
γεγονός ότι η μετάφραση αυτή χρησίμευσε αργότερα ως βάση για την
μετάφραση της Βρετανικής Βιβλικής Εταιρίας.
Η δεύτερη φάση του μεταφραστικού ζητήματος και η Αγγλική
Βιβλική Εταιρία
Το ζήτημα της μετάφρασης δεν επανήλθε μέχρι την δεύτερη φάση του
στην αρχή του 19 αιώνα. Η αντίδραση, όμως, κατά την δεύτερη φάση της
ου
μετάφρασης αποδείχθηκε πολύ πιο έντονη από την πρώτη. Κατά το 1810
και ενώ ο ελληνικός διαφωτισμός βρισκόταν στο απόγειο του και το έθνος
ξεκίνησε να κάνει τις προετοιμασίες για τον ξεσηκωμό του, μια νέα
δίγλωσση έκδοση της μετάφρασης κάνει την εμφάνιση της στο Λονδίνο. Η
μετάφραση είχε ως βάση το κείμενο του Αναστασίου και
πραγματοποιήθηκε από την Βρετανική Βιβλική Εταιρία. Τα αντίτυπα της
μετάφρασης κυκλοφόρησαν το 1814 μετά από άδεια του πατριάρχη
Κυρίλλου ΣΤ΄ (1813-1818), κυρίως στα Ιόνια νησιά τα οποία βρίσκονταν σε
βρετανική κατοχή.
Ο ερχομός των αντίτυπων προκάλεσε σφοδρότατη αντίδραση που
προήλθε από τον Μαρτέλαο το 1818. Το 1827 εκδόθηκε και πάλι μια
μετάφραση όλου του κειμένου της Αγίας Γραφής, μετά την συγκατάθεση
του μητροπολίτη Κέρκυρας Ευρίπου Γρηγορίου Αργυροκαστρίτη. Ενώ το
1830, κυκλοφόρησε και μια ακόμη έκδοση με αρχαιοπρεπή ύφος.
4