Page 10 - eis_mnimosynon

καθόταν ώρα χωρίς να μιλά, περιορίζοντας τα λόγια του στα απολύτως

αναγκαία και που συνοψίζονται στο « Η ασθένεια θα σε σώσει παιδί μου».

Η εμπειρία θεραπευτών και εφημερίων από τη φροντίδα ασθενών-ιδίως

αυτών με χρόνια νοσήματα τελικού σταδίου, επιβεβαιώνει καθημερινά το

πόσο η ασθένεια και ο πόνος αγιάζουν τον άνθρωπο. «Η ασθένεια μας

παρέχει δικαιώματα ενώπιον του Θεού, γιατί πάσχουμε ακουσίως» κατά τη

ρήση του Γέροντος Αιμιλιανού.

Ο Γέροντας Αιμιλιανός τόνιζε σε κάθε ευκαιρία την αξία της άσκησης της

ιατρικής με μέτρο, σύνεση και διάκριση, χωρίς να «κακομαθαίνουμε» τους

ασθενείς. Τόνιζε την αξία του «ανδρείου» φρονήματος, της χαράς, της

ελευθερίας και της ευγένειας και λεπτότητας στη συμπεριφορά ασθενών

και θεραπευτών. Ζητούσε «ανδρεία» και «γενναιότητα», επιστράτευση

όλων των δυνάμεων, εγκατάλειψη της ραθυμίας και της μιζέριας στην

αντιμετώπιση της αρρώστιας και του θανάτου. Όχι «παθητική» υπομονή

με φόβο και δειλία αλλά «ενεργητική» υπομονή, καρπό άσκησης,

αγρυπνίας και προσευχής με εκούσια υπακοή και ελεύθερο πνεύμα. ‘’Μη

προσπαθείς ποτέ να επιβάλλεις κάτι στον άλλο’’ τόνιζε.

Παρά τις όποιες υπερβολές και τα λάθη των ιατρών, τους έδειχνε

απεριόριστο σεβασμό και τιμή, βλέποντας την επιστήμη σε αυτούς, όχι μόνο

ως αναγκαιότητα αλλά και ως ευκαιρία πνευματικής άσκησης, υπακοής και

ταπείνωσης. Είναι αυτό ακριβώς το φρόνημα που αγιάζει τον ασθενή και
τους θεραπευτές και διαχέεται ανεπαίσθητα και στους άλλους ασθενείς

και το προσωπικό του νοσοκομείου. Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι από

εμάς έχουμε την εμπειρία των Γερόντων ή και των απλών μοναχών όταν

νοσηλεύονται και ξαφνικά «γαληνεύει» ο θάλαμος και το Νοσοκομείο.