Page 11 - eis_mnimosynon

Η διπλή υπόσταση της ασθένειας και η σύγχρονη Ιατρική

Η ζωή και ο θάνατος του σύγχρονου Έλληνα καθημερινά ιατρικοποιούνται

και εκκοσμικεύονται με ταχείς ρυθμούς. Ο «νεοέλληνας» υποκύπτει όλο

και περισσότερο σε έναν ιατρικό καταναλωτισμό, με παθολογική ενίοτε

εξάρτηση από την ιατρική για να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα, τα

γηρατειά και τον θάνατο. Αυτή η χωρίς όρους εκχώρηση τόσο σημαντικών

γεγονότων στην ιατρική βασίζεται σε μια μονοδιάστατη θεώρηση του

ανθρώπου ως αυθύπαρκτου βιολογικού όντος χωρίς πνευματικές

αναφορές.

Όμως, η ασθένεια έχει και μια πνευματική διάσταση, για την Εκκλησία,

«ασθενεί το σώμα ασθενεί και η ψυχή» και η ίαση αφορά το σώμα και την

ψυχή ταυτόχρονα, διαφορετικά είναι ελλιπής και αποσπασματική. Ο

«καλλιεργημένος» ιατρός διαπιστώνει συχνά αυτή τη «διττή νόσηση» και

γνωρίζει ότι το αποτέλεσμα είναι καλλίτερο όταν η θεραπεία απευθύνεται

και στις δυο όψεις της ασθένειας. “Αν αρρωστήσει ο «λύκος» και τον

θεραπεύσεις, θα τον αφήσεις να φύγει σαν «λύκος», δεν θα κάνεις κάτι για

την ψυχή του; αναρωτιόταν ο Άγιος Παίσιος για να απαντήσει ο Άγιος

Πορφύριος ότι εφόσον ο θεραπευτής ζει στην Εκκλησία, μεταδίδει αρρήτως

τη χάρη της στον ασθενή χωρίς να χρειασθεί να καταφύγει σε ατελέσφορες

συζητήσεις και νουθεσίες.

Ο καλόπιστος κριτής δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει ότι η σύγχρονη

Ιατρική εμφανίζεται ενίοτε μεν, ως «αλαζονική» και «παντοδύναμη»-

θέτοντας εαυτήν υπεράνω κριτικής, άλλοτε δε ως «μονομερής»-

αντιμετωπίζοντας τον άνθρωπο μόνο «βιολογικά». Αντιδρώντας σε αυτές