Page 20 - kotsopoulou-thaumata

φαινόμενα, τα όποια δεν συνάντησαν πουθενά αλλού. Δηλαδή, οι ίδιοι θα ωφελούνταν
πολλαχώς. Μη έχοντας όμως ερευνήσει τον Ορθόδοξο κόσμο, η έρευνά τους είναι ελλιπής
και διαλανθάνει σε πολλά σημεία.

Το ότι η νευροθεολογία δεν ανήκει σε κάποιον επιστημονικό κλάδο και ότι δεν είναι κοινώς
αποδεκτή, δεν το επισημαίνουμε μόνο εμείς, αλλά και πολλοί επιστήμονες του εξωτερικού,
οι οποίοι την έχουν κατηγορήσει σφοδρά. Διατείνονται πως είναι ελλιπής σε επιστημονικές
αποδείξεις, και ακόμα χειρότερα ότι η δημιουργία της αποσκοπεί σε εμπορική εκμετάλλευση,
φτάνοντας στο σημείο ορισμένοι επιστήμονες να την χαρακτηρίζουν ως μη επιστήμη ή
ακόμη και ψευδοεπιστήμη. Δεν θα πρέπει να την συγχέουμε με την νευροεπιστήμη, η οποία
ασχολείται με την επιστημονική μελέτη του νευρικού συστήματος. [53] Η νευροθεολογία
υποτίθεται ότι βασιζόμενη στα εργαλεία της νευροεπιστήμης, εξάγει τα συμπεράσματά της,
όμως καμία απολύτως σχέση έχει μαζί της. Πιο στοχευμένα έχει επισημάνει τα προβλήματα
της νευροθεολογίας η νευροεπιστήμων Nina Azari, καταδεικνύοντας τις αδυναμίες και της
ελλείψεις της αναφέροντας τα εξής: «τα αποτελέσματα από τις μελέτες απεικόνισης του
εγκεφάλου δείχνουν συσχετισμούς, όχι αιτίες. Τα αποτελέσματα των λειτουργικών
νευροαπεικονίσεων των θρησκευτικών εμπειριών δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για
αιτιακές εξηγήσεις (δηλαδή, γιατί οι άνθρωποι έχουν θρησκευτικές εμπειρίες), πόσο μάλλον για
εξηγήσεις σχετικά με τη θρησκεία (ποιες είναι οι πηγές της θρησκείας). Δεύτερον, τα στοιχεία
των λειτουργικών νευροαπεικονίσεων δεν ερμηνεύονται προς την κατεύθυνση της αναγνώρισης
ειδικών σημείων στον εγκέφαλο για συγκεκριμένες νοητικές διαδικασίες ή φαινόμενα… Τέλος,
τα νευροαπεικονιστικά στοιχεία δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υποστηρίξουν την
ύπαρξη νοητικών φαινομένων. Με άλλα λόγια, η ύπαρξη παρατηρούμενων νευρωνικών
σύστοιχων για ένα συγκεκριμένο νοητικό φαινόμενο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απόδειξη για
την ύπαρξη… [κάποιου] νοητικού γεγονότος. Έτσι οι λειτουργικές νευροαπεικονιστικές μελέτες
της θρησκευτικής εμπειρίας δεν μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη τέτοιων εμπειριών».

Αυτά όσον αφορά το επιστημονικό κομμάτι της νεροθεολογίας. Η νευροθεολογία όμως έχει
δεχθεί ανάλογη κριτική και από τους θεολόγους των διαφόρων θρησκευτικών ομολογιών που
βρίσκονται κατά κύριο λόγο στις Η.Π.Α. Όμως, και η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει πάρει θέση
επί του θέματος, με την Ι.Μ. Γλυφάδας να την χαρακτηρίζει ως αίρεση, και να αναφέρει ότι
πρόκειται για ξεκάθαρο βαρλααμισμό. [54] Δεν το αναφέρουμε αυτό με σκοπό να θίξουμε ή
να χαρακτηρίσουμε οποιονδήποτε, αλλά για να καταδείξουμε την αλήθεια των πραγμάτων. Η
σφοδρή επιθυμία του κάθε Χριστιανού θα πρέπει να είναι η ίδια με εκείνη του Κυρίου, «ὃς
πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α’ Τιμ. Β’, 4),
διακρίνοντας την αίρεση από τον αιρετικό, μισώντας την πρώτη και αγαπώντας τον δεύτερο,
ως εικόνα του Θεού.

Αφού δείξαμε την θεολογική και επιστημονική άποψη για την νευροθεολογία, ας κλείσουμε
με κάποιες γενικές διαπιστώσεις. Αν όντως για παράδειγμα, κατά την προσευχή ή την
πνευματική εμπειρία επηρεάζονται ή δρουν διαφορετικά κάποιοι νευρώνες ή κάποια σημεία
του εγκεφάλου, αυτό δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική
οντότητα, επομένως σε κάθε του ενέργεια συμμετέχουν και η ψυχή και το σώμα. Αν όταν

19