Page 21 - kotsopoulou-thaumata

προσευχόμαστε επηρεάζεται ένα μέρος του εγκεφάλου, αυτό είναι κάτι ανάλογο με εκείνο
που συμβαίνει και με τα συναισθήματα. Για παράδειγμα, όταν κανείς είναι χαρούμενος,
γελάει ή είναι λυπημένος, δραστηριοποιούνται διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου, έτσι μπορεί
να συμβαίνει και με την προσευχή και την εμπειρία. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μυς του
σώματος, ο καθένας ενεργοποιείται λιγότερο ή περισσότερο αναλόγως την κάθε λειτουργία.
Μάλιστα κάποια πειράματα έδειξαν, πως σε άθεους που συμμετείχαν σε θρησκευτικές
τελετές, υπήρχαν οι ίδιες εγκεφαλικές δραστηριότητες με όσους ήταν μέλη κάποιας
θρησκείας. [55] Αν κάτι τέτοιο εξακριβωθεί, δεν είναι ούτε μεμπτό ούτε ενάντιο στην
Ορθοδοξία, αλλά επιστημονικά εξακριβωμένο, με την διαφορά όμως ότι δεν εμπίπτει στο
πεδίο έρευνας της νευροθεολογίας, αλλά της νευροεπιστήμης και της ψυχολογίας. Εμείς ως
Χριστιανοί Ορθόδοξοι αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να κινούμαστε με διάκριση, να
μένουμε εντός των τειχών της Εκκλησίας και «να ξεκαθαρίσουμε τα όρια μεταξύ της
επιστήμης και της ορθοδόξου θεολογίας». [54]

Στην Εκκλησία δεν υπάρχει η ανάγκη να καταφεύγουμε σε τέτοιες μεθόδους. Τα θαυμαστά
γεγονότα που αναφέρθηκαν ήταν μόνο ένα ψήγμα από όλα όσα έχουν συμβεί μέσα σε τόσους
αιώνες και ασφαλώς η παράθεσή τους δεν έγινε με σκοπό την επίδειξη δύναμης ή με την
σκέψη να πειστούν όσοι δεν πιστεύουν. Ο Χριστός δεν κάνει θαύματα με σκοπό την
προβολή, αλλά για να δείξει πως θα είναι η νέα ζωή κοντά Του, χωρίς πόνο, λύπη και
στεναγμό. Για τις ανάγκες λοιπόν της έρευνας, παραθέσαμε ορισμένα θαύματα, επιχειρώντας
να παρουσιάσουμε μαρτυρίες ανθρώπων που είναι αξιόπιστοι και κοινώς αποδεκτοί. Επίσης,
έγινε προσπάθεια τα περισσότερα εξ αυτών να είναι σύγχρονα, έτσι ώστε οι μαρτυρίες να
βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σήμερα. Ακόμα, στις περιγραφές των θαυμάτων
αναφέρονται αρκετές λεπτομερείς πληροφορίες, όπως στοιχεία μαρτύρων, ακριβείς
ημερομηνίες και τοποθεσίες, με σκοπό την μεγαλύτερη εγκυρότητα και αξιοπιστία των
μαρτυριών.

20