Page 29 - lemontzis-omilies

θλίψη μεταλλάσσεται σε χαρά, ο πόνος του αποχωρισμού από τη
Μητέρα μας έχει μέσα του πλεγμένη τη χαρά και την ευφροσύνη,
όντας χαρμολύπη, διότι “Ζωῆς ἀϊδίου καὶ κρείττονος, ὁ θάνατός σου
γέγονε, διαβατήριον Ἁγνή, ἐκ τῆς ἐπικήρου πρὸς θείαν ὄντως καὶ

ἄῤῥευστον”.

“Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων”,
μας λέγει ο υμνωδός και έρχεται στο μυαλό μας εκείνη η ιεροσυλία
και βλασφημία που ένας ασεβής επιχείρησε να διαπράξει όταν οι
άγιοι Απόστολοι κήδευαν το πάνσεπτο σώμα της Παναγίας. Άπλωσε

τα χέρια του για να πετάξει κάτω τη νεκρική κλίνη που μετέφερε το
ιερό σκήνωμα. Τότε κόπηκαν τα χέρια του και θεραπεύθηκε αφού
μετανόησε. Δυστυχώς, αμύητοι και άπιστοι, ή όπως θα έλεγε ο σοφός
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, αλιβάνιστοι και αλειτούργητοι,
αποδεικνύονται πολλοί νεοέλληνες. Αρνούμενοι τις παραδόσεις των

προγόνων μας απεμπολήσαμε τις αρετές που τους κοσμούσαν όπως
η ευσέβεια, η ευλάβεια, η ταπείνωση, η ανιδιοτέλεια, το φιλότιμο.
Αντί αυτών υψώσαμε τα είδωλα του εγωισμού, της έπαρσης και της
φιλαυτίας. Οι καθημερινές ειδήσεις για ειδεχθή εγκλήματα,
αποτρόπαιες πράξεις, διαρρηγμένες κοινωνικές σχέσεις, διαλυμένα
σπιτικά, εξαρτημένα άτομα, κ.α., υποδεικνύουν ότι η μόνη λύση

είναι η μετάνοια.

“Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ, ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεὴς Παρθένε μνήμη
σου”. Με αυτήν την ταπεινή αλλά αγγελική μελωδία της Ορθοδοξίας
που ηχεί μέσα στις ψυχές μας, ας υμνολογήσουμε με κατάνυξη
βαθειά, θαρρετά και ταυτόχρονα με συστολή, με αγάπη αλλά και με

σεβασμό, ως Μητέρα μας και ως Μητέρα του Θεού μας, “τὴν τοῦ
ἀενάου φωτὸς Μητέρα”. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας για να
φανερώσουμε στην Παναγία αυτά που κρύβει μέσα της ώστε να μας
συμπονέσει και να μας βοηθήσει και να συνδράμει για να

ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες και τους πειρασμούς του παρόντος
βίου και να γίνουμε μέτοχοι της επουρανίου δόξης, του αγιασμού
και της σωτηρίας.

28